• Terug

Geestelijk dieptepunt - Motivering van de ontbinding

Er is een grote geestelijke vervlakking waar te nemen, want de mensen tonen weinig belangstelling voor de gebeurtenissen die zich op het geestelijk vlak afspelen. Ze schenken alleen aandacht aan het wereldgebeuren en de gevolgen daarvan voor hun lichamelijk leven, ze zijn alleen van aardse gedachten vervuld en hebben geen enkele verbinding met de geestelijke wereld. Hun gedachten zijn zelden of nooit gericht op het rijk dat niet van deze wereld is. Ze geloven slechts wat ze kunnen zien en staan ongelovig tegenover al het geestelijke beleven. Ze geloven niet aan Mij, anders zouden ze ook verbinding zoeken met Mij, hun God en Schepper van eeuwigheid. Al het geestelijke is voor hen onwerkelijk en dus houden ze zich daar niet mee bezig. En worden ze door hun medemensen in gesprekken betrokken die Mij tot inhoud hebben, dan wijzen ze die af en geven hun ongeloof ook openlijk toe. Ze hebben geen geestelijke binding omdat de aardse materie hen geketend houdt - en hiermee dus mijn tegenstander, aan wie ze toebehoren en van wie ze zich ook niet proberen los te maken.

Vandaar het geestelijk dieptepunt dat de reden is voor het einde van de oude aarde, het einde van een verlossingsperiode die een ontbinding van de aardse schepping vereist. Want de aarde moet een plaats van scholing zijn voor het geestelijke dat als mens belichaamd over de aarde gaat. Maar op het geestelijke in de mens wordt geen acht meer geslagen, de mens beschouwt zijn aardse leven als doel op zichzelf en hij voldoet daarom niet aan zijn eigenlijke opgave, hij komt zijn bestemming op aarde niet na. Hij laat de geestelijke ontwikkeling van zijn ziel buiten beschouwing. Hij leeft in totale onwetendheid over zijn levenstaak en hij zal dit weten daarover ook nooit verkrijgen omdat hij zich er zelf tegen verweert uitsluitsel te verkrijgen. Hij wijst alle opheldering of onderrichting af die hem van de kant van gelovige mensen gegeven wordt en hij kan ook niet gedwongen tot inzicht worden gebracht omdat dit indruist tegen mijn liefde en wijsheid.

En daarom wend Ik nog vóór het einde andere middelen aan om nog diegenen aanleiding tot nadenken te geven die nog niet geheel aan mijn tegenstander ten prooi zijn gevallen. Deze middelen zullen wel zeer pijnlijk zijn, omdat de mensen door het noodlot bepaald hard getroffen worden opdat ze tot bezinning komen en de weg naar Mij nemen. Ze zullen in de grootste nood geraken en aards geen hulp meer mogen verwachten. Dan is het mogelijk dat ze aan de Macht denken die hen geschapen heeft. Dan is het mogelijk dat ze vanuit het diepst van hun hart deze Macht aanroepen en dan zal Ik hun roep ook waarlijk horen en verhoren. Ik zal Mij dan door openlijke hulp aan hen openbaren, door redding uit hun nood. Maar op woorden die slechts door de lippen gesproken worden let Ik niet. Alleen een gebed vanuit het hart, een gebed in geest en in waarheid zal bij Mij verhoring vinden, omdat Ik voor het einde nog iedere ziel wil redden, opdat ze niet weer verloren gaat voor eindeloos lange tijden.

De geestelijke vervlakking van de mensen is aanleiding tot zware slagen van het noodlot die nog over de mensen moeten uitbreken om hun denken te veranderen, zover als dit maar mogelijk is. De vergankelijkheid van aardse goederen laat nog velen tot bezinning komen en ernstig de toestand van hun eigen ziel overdenken. Maar steeds blijft de wil vrij, de weg naar Mij moeten ze helemaal onbeïnvloed nemen. Maar voor hen is hun redding zeker wanneer ze deze weg gaan, want het gaat alleen om het heil van hun zielen, niet om hun lichamelijk welzijn.

Het gaat alleen maar daarom, dat ze Mij zelf erkennen, dat ze in Mij geloven, wat ze bewijzen door een roep naar Mij in geest en in waarheid. Ze zullen dan gered zijn van het verderf, ze zullen door mijn liefdevolle vaderhand worden vastgepakt en aan de handen van mijn tegenstander ontrukt, die tegenover de vrije wil van de mens machteloos is en zijn aanspraak op deze ziel verliest. En waarlijk, ieder mens zal gezegend zijn die nog voor het einde voor Mij kiest, die in zijn nood z'n toevlucht neemt tot Mij en zich door mijn liefde laat vastpakken. Want Ik zal hem niet laten vallen en hij zal Mij eeuwig dankbaar zijn dat Ik tot aan het einde om zijn ziel geworsteld heb, dat mijn liefde niets onbeproefd liet om haar voor eeuwig te winnen.

Amen

Geistiger Tiefstand Begründung der Auflösung....

Eine große geistige Verflachung ist zu verzeichnen, denn die Menschen nehmen wenig Anteil an den Vorgängen, die sich auf geistiger Ebene abspielen.... Sie beachten nur das Weltgeschehen und dessen Auswirkung auf ihr körperliches Leben, sie sind nur von irdischen Gedanken erfüllt und haben keinerlei Verbindung mit der geistigen Welt. Ihre Gedanken sind selten oder niemals dem Reich zugewendet, das nicht von dieser Welt ist.... Sie glauben nur, was sie sehen können, und stehen allem geistigen Erleben ungläubig gegenüber. Sie glauben nicht an Mich, ansonsten sie Verbindung suchen würden mit Mir, ihrem Gott und Schöpfer von Ewigkeit.... Alles Geistige ist für sie unwirklich, und also befassen sie sich nicht damit, und werden sie von ihren Mitmenschen zu Gesprächen herangezogen, die Mich zum Inhalt haben, so wehren sie ab und gestehen ihren Unglauben auch offen ein. Sie haben keine geistigen Bindungen, weil die irdische Materie sie gefesselt hält und mit ihr also Mein Gegner, dem sie zugehörig sind und sich auch nicht zu lösen trachten von ihm. Und darum der große geistige Tiefstand, der Begründung ist eines Endes der alten Erde, des Endes einer Erlösungsperiode, die eine Auflösung der irdischen Schöpfung bedingt. Denn die Erde soll eine Schulungsstation des Geistigen sein, das als Mensch verkörpert über die Erde geht. Des Geistigen im Menschen aber wird nicht mehr geachtet, der Mensch sieht sein Erdenleben als Selbstzweck an, und er wird seiner eigentlichen Aufgabe nicht gerecht, er kommt seiner Bestimmung auf Erden nicht nach. Er läßt die geistige Entwicklung seiner Seele außer acht.... Er lebt dahin in völliger Unkenntnis seiner Erdenaufgabe und wird diese Kenntnis darüber auch niemals gewinnen, weil er selbst sich dagegen wehrt, Aufschluß zu erfahren. Er lehnt jede Erklärung oder Belehrung ab, die ihm von seiten gläubiger Menschen geschenkt wird, und er kann auch nicht zwangsläufig zur Erkenntnis gebracht werden, weil dies Meiner Liebe und Weisheit widerspricht.... Und darum wende Ich noch vor dem Ende andere Mittel an, um die wenigen noch zum Nachdenken zu veranlassen, die noch nicht gänzlich Meinem Gegner verfallen sind.... Diese Mittel werden zwar sehr schmerzhaft sein, weil die Menschen schicksalsmäßig hart betroffen werden, damit sie zur Besinnung kommen und den Weg zu Mir nehmen. Denn in größte Not werden sie geraten, wo sie sich irdisch keine Hilfe mehr erhoffen dürfen.... Und dann ist es möglich, daß sie der Macht gedenken, Die sie erschaffen hat.... Dann ist es möglich, daß sie aus dem Herzen heraus zu dieser Macht rufen.... Und dann werde Ich wahrlich auch ihren Ruf hören und erhören, und Ich werde Mich ihnen offenbaren durch offensichtliche Hilfe, durch Errettung aus ihrer Not. Doch der Worte, die nur die Lippen sprechen, achte Ich nicht.... Ein Gebet des Herzens, ein Gebet im Geist und in der Wahrheit, aber wird Erhörung finden, weil Ich noch eine jede Seele gewinnen will vor dem Ende, daß sie nicht wieder verlorengehe auf endlose Zeiten.... Die geistige Verflachung der Menschen ist Anlaß zu großen und schweren Schicksalsschlägen, die über die Menschen noch hereinbrechen müssen, um ihr Denken zu wandeln, soweit dies nur möglich ist. Die Vergänglichkeit irdischer Güter läßt noch so manchen zur Besinnung kommen und ernstlich des eigenen Seelenzustandes gedenken. Doch immer bleibt der Wille frei, und den Weg zu Mir müssen sie völlig unbeeinflußt nehmen.... Aber ihre Rettung ist ihnen gewiß, wenn sie diesen Weg gehen, denn es geht nur um das Heil ihrer Seelen, nicht um ihr körperliches Wohlergehen.... Es geht nur darum, daß sie Mich Selbst anerkennen, daß sie glauben an Mich, was sie durch einen Ruf im Geist und in der Wahrheit zu Mir beweisen.... Und sie werden gerettet sein vor dem Verderben, sie werden ergriffen von Meiner liebenden Vaterhand und den Händen Meines Gegners entwunden, der dem freien Willen des Menschen gegenüber machtlos ist und sein Anrecht auf diese Seele verliert. Und es wird wahrlich ein jeder Mensch gesegnet sein, der sich noch vor dem Ende zu Mir bekennt.... der in seiner Not Zuflucht nimmt zu Mir und sich nun von Meiner Liebe erfassen läßt. Denn ihn werde Ich nicht fallenlassen, und er wird es Mir danken ewiglich, daß Ich um seine Seele gerungen habe bis zum Ende, daß Meine Liebe nichts unversucht ließ, um sie zu gewinnen auf ewig....

Amen