• Terug

De Liefde volbracht het werk van verlossing

De liefde van de mens Jezus voor Zijn medemensen was zo groot, dat ze Hem bewoog het zwaarste leed op zich te nemen en hen daardoor te helpen, omdat Hij hun grote geestelijke nood onderkende, hun ongelukkige toestand en hun hulpeloosheid zich uit eigen kracht van mijn tegenstander te bevrijden. De liefde van de mens Jezus gaf Hem het helderste licht over de toestand van de mensen, over de oorzaak ervan en de enige mogelijkheid tot redding. De liefde offerde zich dus zelf op om hen te verlossen, want op grond van Zijn liefde zag Hij ook de missie in die Hij zelf had ondernomen. Hij wist dat Hij zich zelf aan Mij had aangeboden om naar de aarde af te dalen, in een menselijk omhulsel verblijf te nemen en dit zo te vormen dat het Mij zelf als omhulsel kon dienen - de grote Geest van de oneindigheid, die onbegrensd was maar een menselijk omhulsel volledig en helemaal kon doorstralen.

En dus werd Ik zelf mens. Dat wil zeggen: de kracht van mijn liefde - mijn oer-substantie - vervulde totaal een menselijke vorm, die een zuivere ziel van boven in zich droeg, een ziel uit het rijk van het licht, die zich zelf had aangeboden om voor de grote oer-schuld van de gevallen geesten een werk van genoegdoening te verrichten, zoals mijn gerechtigheid verlangde om de gevallen wezens weer te kunnen opnemen in mijn rijk. De mens Jezus was deze ziel van het licht. Hij was de menselijke gedaante die Ik tot mijn verblijfplaats koos en in welke Ik zelf het verlossingswerk voor u heb volbracht.

Onmetelijk leed moest de mens Jezus verduren tijdens Zijn leven op aarde, omdat Zijn ziel de duisternis ervoer waarin ze moest vertoeven, en omdat Hij Zijn lijdensweg bekroonde met Zijn dood aan het kruis, die onmetelijk kwellend was en de mensen uit het verleden, de tegenwoordige tijd en de toekomst bevrijdde uit de handen van de macht die Mij vijandig gezind was en het geestelijke eens naar beneden had getrokken, de diepte in.

Maar Hij moet worden erkend als Verlosser Jezus Christus, in wie de eeuwige Godheid zelf het werk van het delgen van de grote zondenschuld had volbracht. Want pas deze erkenning levert de mensen de bevrijding van mijn tegenstander op. De erkenning van Jezus als omhulsel van Mij zelf betekent voor de mensen ook het vrij worden van de vroegere schuld. En deze erkenning moet levend zijn, niet slechts dode woorden die de mond uitspreekt, maar een overtuigd geloof dat Hij en Ik één werden, dat Jezus God is, dat Ik zelf in de mens Jezus ben geweest en Ik dus zelf de mensen verloste van zonde en dood.

Om tot dit levend, dat wil zeggen: overtuigd geloof te komen, zult u in de liefde moeten leven. U zult de mens Jezus moeten navolgen, wiens leven een onophoudelijk werkzaam zijn in liefde was. En wanneer u maar de wil hebt, zal Hij deze wil ook sterker maken, opdat u overtuigd uw geloof in Hem belijdt en daardoor ook aanspraak zult mogen maken op de genaden van het verlossingswerk, die u algehele verlossing waarborgen.

U zult de grote betekenis moeten kennen van Zijn geboorte, van Zijn missie en van het geheim van mijn menswording in Hem. U moet weten dat Hij alleen het zichtbare omhulsel is geweest voor Mij zelf, die als oneindige Geest voor u niet zichtbaar kon zijn en daarom zelf een omhulsel uitkoos dat Ik volledig kon doorstralen, opdat u Mij nu zult kunnen zien wanneer u mijn verlossingswerk erkent en het offer van de mens Jezus wilt aannemen, wanneer u zelf het teniet doen van uw oer-schuld begeert en daarom onder het kruis vlucht met uw schuld.

En ze zal waarlijk van u worden afgenomen. U zult vrij zijn en weer mijn rijk van licht en gelukzaligheid kunnen binnengaan. En u zult Mij zelf dan kunnen zien in Hem, in Jezus Christus, in wie Ik zelf voor u aan het kruis ben gestorven. Want het was de Liefde die in Jezus naar de aarde afdaalde. Het was de Liefde die Hem vervulde en die voor u mensen het zwaarste offer volbracht. En deze Liefde was Ik zelf.

Amen

L’Amore ha compiuto l’Opera di Redenzione

L’Amore dell’Uomo Gesù per i Suoi prossimi era così grande, che Lo ha indotto a prendere su di Sé la più grave sofferenza, per aiutare loro, perché Egli riconosceva la loro grande miseria spirituale, la loro infelicità ed inerzia di liberarsi dal Mio avversario con la propria forza. L’Amore di Gesù Gli forniva la Luce più chiara sullo stato degli uomini, sulla causa ed unica possibilità di salvezza. L’Amore sacrificava quindi Sé Stesso per la loro Redenzione, perché Egli riconosceva anche grazie al Suo Amore la Missione, che Egli Stesso aveva assunto. Sapeva che Egli Stesso Si era offerto a Me di discendere sulla Terra per prendere dimora in un involucro umano e di formare questo in modo che Io Stesso potessi servirMi di questo involucro, il grande Spirito dell’Infinito, il Quale Era illimitato, ma che poteva irradiare totalmente attraverso un involucro umano. E quindi Io Stesso divenni Uomo, cioè la Mia Forza d’Amore, la Mia Sostanza dall’Eternità, colmava una forma umana, che celava una pura Anima dall’Alto, un’Anima dal Regno di Luce, la Quale Si era offerta di prestare un’Opera di Espiazione per la grande colpa primordiale degli spiriti caduti, come la pretendeva la Mia Giustizia, per poter di nuovo accogliere nel Mio Regno gli esseri caduti. L’Uomo Gesù era quest’Anima di Luce, Egli era la forma umana, che Io Mi Sono scelto come dimora e nella quale Io Stesso ho compiuto l’Opera di Redenzione. L’Uomo Gesù ha dovuto subire incommensurabile sofferenza durante il Suo cammino terreno, perché la Sua Anima percepiva l’oscurità nella quale doveva dimorare, e perché incoronava la sua via di sofferenza con la Sua morte sulla Croce, che era incommensurabilmente tormentosa e che portava agli uomini del passato, del presente e del futuro la libertà dalle mani del potere, che Mi era nemico e che aveva una volta precipitato lo spirituale nell’abisso. Ma Egli doveva essere riconosciuto come il Redentore Gesù Cristo, nel Quale l’Eterna Divinità Stessa ha compiuta l’Opera d’Estinzione per la grande colpa dei peccati. Perché soltanto questo riconoscimento porta la salvezza allo spirituale caduto al Mio avversario. Il riconoscimento di Gesù come involucro di Me Stesso significa per l’uomo anche la liberazione dalla colpa di un tempo. E questo riconoscimento deve essere vivente, non soltanto delle parole vuote che pronuncia la bocca, ma una fede convinta che Egli ed Io Siamo divenuti Uno, che Gesù E’ Dio, che Io Stesso Sono stato nell’Uomo Gesù e quindi Io Stesso ho salvato gli uomini dal peccato e dalla morte. Per arrivare alla fede viva, cioè convinta, dovete vivere nell’amore. Dovete seguire l’Uomo Gesù, la Cui Vita era ininterrotto Agire nell’Amore. E se soltanto avete la volontà, Egli fortificherà anche questa volontà, affinché vi confessiate convinti per Lui e per questo possiate anche approfittare delle Grazie dell’Opera di Redenzione, che vi assicurano la piena Redenzione. Dovete sapere del grande Significato della Sua Discesa, della Sua Missione e del Mistero della Mia Divenuta Uomo in Lui. Dovete sapere che Egli è stato soltanto l’involucro visibile per Me Stesso, Che come Spirito Infinito non potevo Essere visibile per voi e perciò ho scelto Io Stesso un involucro che potevo irradiare totalmente, affinché ora Mi possiate contemplare, se riconoscete questa Mia Opera di Redenzione e volete accettare il Sacrificio dell’Uomo Gesù, se voi stessi desiderate l’estinzione della vostra colpa primordiale e perciò vi rifugiate sotto la Croce con la vostra colpa. E vi verrà davvero tolta, sarete liberi e potrete di nuovo entrare nel Mio Regno di Luce e di Beatitudine, ed allora potrete contemplare Me Stesso in Lui, in Gesù Cristo, nel Quale Io Stesso Sono morto per voi sulla Croce. Perché era stato l’Amore, Che in Gesù discese sulla Terra, era stato l’Amore, Che Lo colmava e Che ha portato per voi uomini il Sacrificio più difficile, e questo Amore Ero Io Stesso.

Amen