• Terug

Verre verwijdering van God - Het einde

Dat de mensen zich zo ver van Mij hebben verwijderd is een duidelijk teken van de tijd, want ze halen daardoor zelf het einde naar zich toe omdat het leven op aarde niet meer aan zijn doel beantwoordt, dat de mensen de aaneensluiting met Mij zoeken en vinden. Alleen met dit doel is hun het bestaan op aarde gegeven: de laatste schrede te zetten om naar Mij terug te keren, de verwijdering ongedaan te maken die ze zelf eens tot stand hebben gebracht door hun afval van Mij.

In het leven op aarde wordt hun nu de laatste mogelijkheid gegeven hun ongelijk in te zien dat hen in een onmetelijk grote verwijdering van Mij terecht liet komen. Door mijn liefde en genade is deze verwijdering al zo verminderd door de gang door de werken van de schepping, dat zij nu vlak voor hun terugkeer naar Mij zijn aangekomen, maar deze moet in vrije wil plaatsvinden en daartoe werd het eens gevallene de korte tijd op aarde geschonken, die ook volop voldoende is om het laatste doel - de vereniging met Mij - te bereiken.

Maar de mensen denken niet aan het doel van hun leven op aarde. Ze bezien alles alleen maar met ogen die op de wereld zijn gericht. Ze verminderen hun verwijdering van Mij niet, maar vergroten die nog eerder omdat ze geen liefde in zich hebben en dit steeds grote afstand tot Mij betekent. En daarom is de tijd gekomen waarin de aarde niet meer als scholingsplaats van de geest dienst doet, waarin ze haar doel mist, waarin het onnodig is geworden dat de mens op aarde vertoeft, omdat hij zijn verblijf alleen maar verkeerd gebruikt en er veel meer voor zorgt dat de afstand tot Mij groter wordt. En dat betekent allergrootst gevaar voor de ziel van de mens dat ze weer opnieuw gekluisterd moet worden in de materie, dat ze weer eindeloos diep terugzinkt. En daarom staat u mensen een grote verandering te wachten opdat de aarde weer haar doel kan vervullen: de ziel tot rijpheid te brengen.

De mensen van de tegenwoordige tijd halen dus zelf het einde van de oude aarde naar zich toe, want Ik wil de ordening herstellen en de aarde weer tot een scholingsplaats van de geest laten worden, wat echter een oplossen en opnieuw vormen van de schepping vereist, waartoe ook de mensen zelf behoren die de zin en het doel van het aardse leven niet inzien en alleen maar een uitsluitend aards leven leiden, maar niet aan hun ziel denken. En wat Ik tevoren ook nog laat gebeuren, niets zal meer een verandering van de mensen teweeg brengen, op enkele uitzonderingen na die nog in het laatste uur de weg naar Mij zullen vinden en die Ik ook redden wil van de ondergang.

De mensen hebben geen geloof in Mij dat levend is en een dood geloof is niet in staat de zielen tot leven te wekken. Want de mensen leven zonder liefde. Ze letten niet op de nood van hun medemensen, ze voelen alleen een sterke eigenliefde en deze liefde drijft hen weer in de armen van de tegenstander en zo wordt de verwijdering van Mij steeds groter, omdat alleen de liefde de aaneensluiting met Mij tot stand brengt en omdat liefdeloosheid alleen maar de verwijdering van Mij bewijst. En daarom wordt de tijd steeds korter die u mensen nog van het einde scheidt, of u het gelooft of niet. Het is de wetmatige uitwerking van de liefdeloosheid der mensen, die juist alleen door een verandering tot liefde zou kunnen worden opgeheven, welke echter op deze aarde niet meer te verwachten is.

In het aardse leven gaat het alleen om het rijp worden van de ziel, maar geen mens is zich van deze aan hem gestelde opgave bewust, op de kleine schaar der mijnen na die echter de verandering van deze aarde niet kan tegenhouden maar de nieuwe aarde zal bewonen als stamouders van het nieuwe mensengeslacht. En een uitermate heerlijk lot wacht hen, dat voor de mensen waarlijk het voornaamste zou moeten zijn om naar te streven in deze laatste dagen, dat echter nooit wordt geloofd en dat geen mens gedwongen kan worden te geloven. Maar u zult steeds weer op de hoogte worden gebracht, want tot aan het einde zal Ik mijn stem laten weerklinken en alle mensen aansporen en waarschuwen. En tot aan het einde zal ieder mens nog gelegenheid hebben de verandering bij zichzelf te voltrekken: een ander doel na te streven dan alleen de aardse wereld. En gelukzalig is hij die de korte tijd nog benut, die zijn wezen tot liefde vormt, want hij zal het einde niet hoeven te vrezen omdat hij dan ook tot de mijnen behoort, die mijn sterke arm zal beschermen en redden.

Amen

La grande distanza da Dio – La fine

Che gli uomini si siano allontanati così tanto da Me, è un chiaro segno del tempo, perché con ciò attirano loro stessi la fine, perché la vita terrena non adempie più il suo scopo, che gli uomini cerchino e trovino con Me l’unificazione. Solo a questo scopo è stata data loro l’esistenza terrena: di fare l’ultimo passo del ritorno a Me, di sospendere la distanza che loro stessi hanno creato una volta attraverso la loro caduta da Me. Nella vita terrena ora viene data loro l’ultima possibilità di ammettere il loro torto, che li ha fatti cadere nell’abissale distanza da Me. Attraverso il Mio Amore e Grazia questa distanza è già stata molto diminuita mediante il passaggio attraverso le Opere di Creazione, che ora sono arrivati poco prima del loro ritorno a Me, ma questo deve aver luogo nella libera volontà e per questo era stato donato al caduto di una volta il breve tempo della vita terrena che basta pienamente per raggiungere l’ultima meta, l’unificazione con Me.

Ma gli uomini non pensano allo scopo della loro vita terrena, guardano tutto con occhi rivolti al mondo, non diminuiscono la distanza da Me, ma l’ingrandiscono piuttosto ancora, perché non hanno nessun amore in sé e questo significa una distanza sempre più grande da Me. E perciò è giunto il tempo, dove la Terra non serve più come stazione scolastica allo spirituale, dove manca il suo scopo, dov’è diventato inutile che l’uomo soggiorni sulla Terra, perché utilizza solo erroneamente il suo soggiorno ed induce molto di più ad ingrandire la distanza da Me. E questo significa il più estremo pericolo per l’anima dell’uomo, che viene di nuovo relegato nella materia, che risprofonda di nuovo abissalmente. E perciò a voi uomini spetta una grande trasformazione, affinché la Terra possa di nuovo adempiere al suo scopo: di portare l’anima alla maturità.

Gli uomini stessi del tempo attuale attirano la fine della vecchia Terra, perché voglio ristabilire il vecchio Ordine e far diventare la Terra di nuovo la stazione scolastica dello spirito, che richiede però la dissoluzione e la nuova formazione della Creazione, di cui fanno parte anche gli uomini che non riconoscono il senso e lo scopo della vita terrena e conducono solo una vita puramente terrena, ma non pensano alle loro anime. E qualunque cosa Io lascio ancora prima succedere, non procurerà più un cambiamento degli uomini con poche eccezioni, che Mi troveranno ancora nell’ultimo minuto e che voglio anche salvare dal naufragio.

Gli uomini non hanno nessuna fede viva in Me ed una fede morta non è in grado di risvegliare le anime alla Vita. Perché gli uomini vivono senza amore. Non badano alla miseria dei loro prossimi, sentono solo un forte amore dell’io, e questo amore li spinge di nuovo nelle braccia dell’avversario, e così si ingrandisce sempre di più la distanza da Me, perché solo l’amore stabilisce l’unificazione con Me e perché l’assenza d’amore dimostra solo la distanza da Me. E perciò il tempo si accorcia sempre di più, che separa voi uomini ancora dalla fine, se lo credete oppure no. E’ l’effetto secondo la Legge del disamore degli uomini, che potrebbe sospendere appunto un cambiamento nell’amore, ma che sulla Terra non lo si può più aspettare.

Nella vita terrena si tratta solo della maturazione dell’anima, ma nessun uomo si rende conto di questo compito a lui posto, eccetto la piccola schiera dei Miei, che però non può fermare la trasformazione di questa Terra, ma che abiterà sulla nuova Terra come stirpe della nuova razza umana. E li attende una sorte oltremodo meravigliosa, che dovrebbe essere la cosa più importante a cui gli uomini dovrebbero aspirare in questi ultimi giorni, ma non viene mai creduto e nessun uomo può essere costretto alla fede.

Ma dovete sempre di nuovo ricevere la conoscenza, perché lascerò risuonare la Mia Voce fino alla fine ed ammonirò ed avvertirò tutti gli uomini e fino alla fine ogni uomo avrà ancora la possibilità, di svolgere su sé stesso il cambiamento, di tendere ad un'altra meta che solo al mondo terreno. E beato colui che utilizza ancora il breve tempo, che forma il suo essere nell’amore; perché non dovrà più temere la fine, perché allora fa anche parte dei Miei, che il Mio forte Braccio proteggerà e salverà.

Amen