• Terug

Kerstmis

Alle engelen in de hemel jubelden en juichten, toen Ik naar de aarde afdaalde om de mensen te verlossen. Ze wisten dat hun gevallen broeders voor eeuwig reddeloos verloren waren, wanneer Ik Me niet over hen zou hebben ontfermd, wanneer Ik niet een weg had gezocht en gevonden waarover ze weer naar Mij terug konden keren. En ze waren gelukkig door de gedachte hun gevallen broeders weer gered te weten na eindeloos lange kwelling van de kluistering door een vijandige macht.

Ik werd bewogen door medelijden met de mensheid, die niet in staat was zichzelf te bevrijden uit die macht, die onherroepelijk hulp nodig had. Een Redder, die haar grote schuld teniet deed, die het werk van verzoening volbracht voor de mensheid die daartoe niet in staat was.

En Ik zond Mijn Zoon naar de aarde. Ik Zelf daalde af naar de aarde om de mensen te verlossen en moest dit doen in een menselijke gedaante, waarin Ik Zelf Mijn intrek heb genomen, om als “mens” dit verlossingswerk te volbrengen, omdat Ik als “God” niet kon lijden, dus ook niet de schuld zou hebben kunnen aflossen, die de mensen de weg naar de gelukzaligheid versperde.

Daarom kwam het Kindje Jezus naar de aarde, die een Ziel van het licht in Zich droeg, die voor Mij nu de menselijke woning bereidde tot een plaats, waarin Ik kon verblijven om het werk van de verlossing voor de mensheid te volbrengen.

Alle engelen in de hemel jubelden Me toe, toen Ik de omhulling van het Kindje Jezus betrok, toen Ik Me in diepste nederigheid neerboog en Mijn goddelijke Geest het Kindje Jezus geheel vervulde, zodat bij Zijn geboorte al wonderen geschiedden van de meest uiteenlopende aard. Al het gebeuren in de natuur en bij het Kindje Zelf wees op de buitengewone missie die dit Kindje te vervullen had. En die rond hem stonden onderkenden ook het licht dat uit Hem straalde. Ze wisten dat het een licht was dat van boven kwam en helder straalde.

En ze dankten Mij op hun knieën, dat Ik hun de Redder had gezonden, die hen moest bevrijden uit de grootste nood. Want die Mij in liefde waren toegedaan, werden ook hun geestelijke nood gewaar temidden van de liefdeloze wereld, die het rijk van Mijn tegenstander was. En temidden van deze zondige wereld heb Ik Me belichaamd. Ik ontmoette zonde en liefdeloosheid en Ik moest Me als mens Jezus waarmaken temidden van deze wereld. Ik moest Mijn uitstraling van Licht inperken en Mijn Ziel aanpassen aan de sfeer waarin ze verblijf had genomen. Ik moest als het ware het “licht” opofferen, maar de Liefde in Mij, die buitengewoon opvlamde voor de lijdende broeders die in de diepte waren gevallen, gaf Ik niet prijs. En deze Liefde was de kracht in Mij, die Ik nodig had om het verlossingswerk als mens te kunnen volbrengen.

De Liefde deed Mij naar de aarde afdalen. En de Liefde zette Me aan, Mijn lichaam geheel te vergeestelijken, zodat lichaam, Ziel en Geest volledig één werden en zich zo helemaal bij de goddelijke Liefde konden aansluiten. De Liefde die zich in Mij ophield, die Mijn lichaam tot verblijfplaats had gekozen om als mens te lijden en te sterven voor de zondige mensheid. Om de schuld van de mensheid af te lossen en weer de poort naar het lichtrijk te openen, die door de afval van Mij gesloten was en bleef voor al het gevallen wezenlijke, tot aan de dag van Mijn kruisdood. De dag van het grote werk van erbarmen, dat de poorten weer opende en de weg vrij maakte naar het vaderhuis, naar Mij en het eeuwige leven.

Amen

Navidad....

Todos los ángeles del cielo se alegraron y regocijaron cuando descendí a la Tierra para redimir a la humanidad, sabían que sus hermanos caídos estarían irremediablemente perdidos para siempre si Yo no hubiera tenido misericordia con ellos, si no hubiera buscado y encontrado un camino por el cual pudieran regresar a Mí nuevamente.... Y estaban felices en ese pensamiento de saber que sus hermanos caídos fuesen salvados nuevamente después del interminable tormento de la atadura a través del poder del enemigo.

Tuve compasión de la humanidad, que no podía liberarse de esa violencia y que necesitaba absolutamente ayuda, un Salvador que borrara su gran culpa, que realizará la obra de expiación por la humanidad, que no era capaz de esto.... Y envié a Mi Hijo a la Tierra.... Yo Mismo bajé a la Tierra para redimir a los humanos, y tuve que hacerlo en una forma humana en la que Yo Mismo fijé Mi residencia para realizar esta obra de Re34dención como “ser humano” porque Yo como “Dios” no podía sufrir, y por lo tanto no podría haber pagado la culpa que bloqueaba el camino de los humanos hacia la felicidad. Por eso vino al mundo el niño Jesús, en Quien estaba escondida un alma de luz, que ahora Me preparó la morada humana como un lugar en el que podría quedarme para realizar la obra de Redención de la humanidad.

Todos los ángeles del cielo Me aclamaron cuando Me puse el caparazón del niño Jesús, cuando Me bajé a la bajeza más profunda y Mi espíritu divino llenó por completo al niño Jesús, de modo que en su nacimiento ocurrieron milagros de las más diversas clases. Todos acontecimientos en la naturaleza y en el propio niño señalaron la extraordinaria misión que este niño debía cumplir, y quienes lo rodeaban también reconocieron la luz que irradiaba de Él; Sabían que era una luz que venía de arriba y brillaba intensamente. Y de rodillas Me dieron las gracias por haberles enviado al Salvador, Que debía librarlos de la mayor necesidad.... Porque aquellos que Me fueron devotos en amor también sintieron su necesidad espiritual en medio del mundo sin amor, que era el reino de Mi oponente....

Y en medio de este mundo pecador Me encarné, entré en contacto con el pecado y el desamor, y como ser humano Jesús tuve que demostrarme en medio de este mundo.... tuve que contener Mi plenitud de luz y adaptar Mi alma a la esfera en la que había tomado residencia.... Tuve que renunciar a la “luz”, por así decirlo.... pero no abandoné el “amor” en Mí.... que estalló con mucha fuerza para los hermanos que sufrían y habían caído en lo más profundo. Y este amor era la fuerza en Mí que necesitaba para realizar la obra de Redención como ser humano....

El amor Me hizo descender a la Tierra, y el amor Me impulsó a espiritualizar completamente Mi cuerpo, para que cuerpo, alma y espíritu se convirtieron en Uno, y así pudieron unificarse completamente con el Amor divino, Que se escondía en Mí, Que había elegido Mi cuerpo como residencia para sufrir y morir como ser humano por la humanidad pecadora, para pagar su culpa y abrir nuevamente la puerta al reino de la luz, que fue cerrada por la apostasía de Mí y permaneció para todos los seres caídos.... hasta el día de Mi muerte en la cruz, la gran obra de Misericordia, que abrió de nuevo las puertas y despejó el camino a la casa del Padre.... hacia Mí y hacia la vida eterna....

amén