• Terug

Eindeloos lange val in de afgrond - Terugweg ....

Het werk van het terugvoeren gaat zijn gang volgens Mijn heilsplan van eeuwigheid. De ene fase na de andere moet worden afgelegd, geen enkele fase kan willekeurig worden overgeslagen, alles gaat overeenkomstig Mijn eeuwige ordening, de terugkeer vindt precies zo plaats, als eens de afval van Mij zich afgespeeld heeft, behalve dat deze val in een eindeloze leegte plaatsvond, terwijl de terugkeer door scheppingswerken van allerlei aard voortgang maakt en daarin dus de gang opwaarts gewaarborgd is, omdat Mijn wijsheid en Mijn liefde dit als juist beschouwde.

Maar het duurt ook eeuwige tijden, voordat dit werk van het terugvoeren beëindigd is, voordat het gevallen wezen als mens weer de aarde bewonen mag, om de laatste stap naar voleinding te zetten Het zijn eindeloze tijden, die jullie mensen niet kunnen bevatten. De val in de diepte heeft echter nog veel meer tijd gekost, als dit in tijd gemeten zou moeten worden.

Er was echter nog geen begrip van tijd en ruimte, want alles was eindeloos voor het geestelijke, dat van Mij was afgevallen omdat het door de steeds groter wordende afstand van Mij, ook steeds doodser werd, dus de ontbrekende kracht van de liefde zich als leegte en verlatenheid deed gevoelen, die het tevoren nooit gekend had. En in deze toestand werd ook elk inzicht minder, het denken werd verward, het wezenlijke was niet meer in staat, voor zich zelf rekenschap af te leggen van wat er gebeurde, het werd steeds donkerder om het wezen, totdat het zich niet meer bewust was van zichzelf en in zijn substantie verhardde tot alle levenskracht uit hem was geweken.

Toen pas ontfermde Ik Me weer over hem Toen pas liet Ik de schepping ontstaan uit dit zich niet meer van zichzelf bewuste wezenlijke, wiens geestelijke substantie zich dus verhard had en die Ik daarom omvormde tot scheppingen van de meest verschillende aard Dus de schepping was door Mij eens als iets wezenlijks uitgestraalde kracht, die slechts omgevormd was omwille van één doel: het dienstbaar zijn volgens Mijn wil, omdat het eertijds wilde heersen en door deze zonde in de diepe afgrond gevallen is.

Het moest door te dienen weer opwaarts klimmen, weliswaar in zijn wil gebonden, maar met de zekerheid, de eindeloos lange weg van de val in de diepte te verkleinen Het moest door te dienen in een toestand van moeten, stap voor stap omhoog klimmen naar een toestand, waarin het ook moest dienen, maar dan uit vrije wil, zonder door Mij daartoe gedwongen te worden omdat het dan pas de laatste schreden naar de voleinding zetten kan, omdat het dan pas zijn eigen vrije wil juist gebruikt, wanneer het uit eigen beweging in liefde dient.

Het is een eindeloos lange weg, die het eens gevallen geestelijke moet afleggen, maar de weg is door Mij voor hem uitgestippeld Het succes is in het laatste stadium weliswaar niet zonder gevaar, maar de laatste wilsproef kan niet worden omzeild, ze moet in vrije wil worden afgelegd, en daarom kan de mens ook falen wat Mij echter niet afbrengt van Mijn heilsplan, dat voor het terugvoeren van al het gevallen geestelijke geldt.

Eens zal Ik het doel bereiken, en Ik doe alles, wat mogelijk is, opdat de mens als zodanig niet tevergeefs de gang over de aarde gaat, maar Ik kan hem niet dwingen, omdat alles, wat hij doet, vrijwillig moet gebeuren. En omdat hij vrijwillig moet dienen in liefde, moet zijn weg succesvol zijn en moet hij aan het eind van zijn leven op aarde vrij worden van elke vorm.

Amen

Una caduta infinitamente lunga nell’abisso – La via del ritorno

L’Opera di Rimpatrio prende il suo percorso secondo il Mio Piano di Salvezza dall’Eternità. Deve essere percorsa una fase dopo l’altra, nessuna fase può essere saltata arbitrariamente, tutto procede secondo il Mio eterno Ordine, il ritorno avviene proprio così, come si è svolta una volta la caduta da Me, soltanto, che questa caduta avveniva nell’infinito vuoto, mentre il ritorno si svolge attraverso le Opere della Creazione di ogni genere e quindi in ciò è garantita la risalita, perché la Mia Sapienza ed il Mio Amore lo considerano buono. Ma anche dei tempi eterni, prima che quest’Opera di Rimpatrio sia terminata, prima che l’essere caduto possa di nuovo vivere come uomo sulla Terra, per fare l’ultimo passo verso la perfezione. Sono dei tempi infiniti, che voi uomini non potete afferrare. La caduta nell’abisso ha però richiesto ancora molto più tempo, se questo dovesse essere calcolato in tempo. Ma allora non esisteva ancora nessun concetto per tempo e spazio, perché tutto era infinito per lo spirituale, che era caduto da Me, perché a causa della sua distanza da Me che aumentava sempre di più, si desertificava sempre di più, cioè la Forza d’Amore che mancava si manifestava in una sensazione di vuoto e di deserto, che non aveva mai conosciuto prima. Ed in questo stato diminuiva anche ogni conoscenza, il pensare si confondeva, l’essenziale non era più in grado, di dare a sé stesso una giustificazione sull’accaduto, si faceva sempre più buio intorno all’essere, finché non era più consapevole di sé stesso e si induriva nella sua sostanza, finché ogni forza vitale era scomparsa da lui. Soltanto allora Mi Sono di nuovo occupato di lui. Soltanto allora feci sorgere la Creazione dall’essenziale che non era più consapevole di sé stesso, la cui sostanza spirituale si era quindi indurita e perciò la riformavo in Creazioni di differenti generi. Quindi la Creazione era una volta l’essenziale come Forza irradiata da Me che era soltanto riformata per uno scopo: che servisse secondo la Mia Volontà, perché una volta voleva dominare e per questo peccato è caduto nell’abisso. Attraverso il servire doveva di nuovo salire in Alto, e questo nella volontà legata, ma con la certezza, di accorciare la via infinitamente lunga della caduta nell’abisso. Doveva giungere passo per passo in Alto attraverso il servire nello stato dell’obbligo, fino ad uno stato, in cui doveva pure servire, ma nella libera volontà, senza esserne da Me costretto, perché soltanto allora può fare gli ultimi passi verso il perfezionamento, perché soltanto allora usa nel modo giusto la sua libera volontà, quando serve nell’amore per propria spinta. E’ una via infinitamente lunga, che lo spirituale una volta caduto deve percorrere, ma la via gli è prescritta da Me. Il successo è però in pericolo nell’ultimo stadio come uomo, ma l’ultima prova di volontà non può essere raggirata, deve essere assolta nella libera volontà e perciò l’uomo può anche fallire, che però non Mi impedisce il Mio Piano di Salvezza, che è per il Rimpatrio di tutto lo spirituale caduto. Una volta raggiungerò la Meta e faccio tutto quello che è possibile, perché l’uomo come tale non percorra la via terrena inutilmente, ma Io non lo posso costringere, quello che fa deve avvenire liberamente e dato che deve servire liberamente nell’amore, la sua via deve essere di successo ed alla fine della sua vita sulla Terra diventi libero da ogni forma.

Amen