• Terug

De geboorte van Christus

Het heil is gekomen van boven naar hier.

Hoeveel lippen spreken dit uit en hoe vaak is het hart er niet bij betrokken, in zoverre, dat een mens zich niet eenmaal ernstig bezint, wat de komst van Jezus Christus naar de aarde te betekenen heeft. Een kindje werd geboren, wiens ziel uit het rijk van het licht naar de aarde kwam, omdat God zelf zich in dit kindje wilde belichamen. Het kindje Jezus was een mens, geboren uit Maria, de maagd die Hem ontvangen had uit de kracht van de Geest.

De mens Jezus begon Zijn leven op aarde zoals elk ander mens. Maar de verschijnselen die Zijn geboorte begeleidden ware niet die van een gewoon mens. Maar ze wezen erop dat een buitengewoon omhulsel ook een bijzonder knaapje bevatte, dat ’t het omhulsel moest zijn van de eeuwige Godheid, die alleen in een zuiver mens zonder zonden zichtbaar kon worden, zoals het bij het knaapje Jezus het geval was. Want Hij had een missie te vervullen van zo’n grote betekenis, dat ook de voorwaarden daarvoor buitengewoon waren. God zelf wilde in dit kindje Jezus Zijn intrek nemen en Hij koos daarvoor een vorm die smetteloos was en ook een smetteloze ziel bevatte in welke nu de eeuwige Godheid Zijn intrek kon nemen om het verlossingswerk voor de gehele mensheid te volbrengen. Dat God zelf naar de aarde afdaalde was een buitengewoon groot werk van erbarmen. Want de aarde lag in diepste duisternis en alle bewoners van de aarde eveneens. Ze waren door de vorst der duisternis overheerst en gekneveld en ze kwijnden weg onder de druk van de onvrijheid in zonde en kwelling. En God was op de hoogte van de nood van Zijn schepselen die zich eens vrijwillig van Hem hadden gescheiden en, in steeds diepere duisternis verstrikt, geen uitweg meer vonden en riepen om een Redder die hen moest bevrijden. God hoorde hun roepen en zond voor hen Zijn Zoon naar de aarde. Een eveneens uit Zijn macht en liefde voortgekomen Wezen, dat in de volheid van Zijn licht is gebleven, toen Zijn broeders zich zelf naar beneden stortten in de duisternis. De ziel van Jezus was God in overgrote liefde toegedaan. Ze hield echter ook van haar gevallen broeders en wilde hen helpen terug te keren in het vaderhuis, omdat ze wist dat alleen in Gods tegenwoordigheid geluk en zaligheid was, en in afwezigheid van Hem nood, kwelling en duisternis. Jezus kende beide toestanden en Zijn liefde voor de ongelukkigen bracht Hem ertoe zich zelf aan God aan te bieden als offer, om de zondenschuld af te betalen die onmetelijk groot was en nooit door hen die zondig geworden waren zelf had kunnen worden goedgemaakt. Maar een reine, schuldloze ziel wilde zich opofferen voor hun zonden, om de schuld teniet te doen en aan de gerechtigheid van God voldoening te schenken. Want de ziel was Liefde.

De Liefde was God.

God, ofwel de Liefde, vervulde de mens Jezus zó, dat Hij een werk van het grootste lijden en kwellingen wilde volbrengen ter wille van die gevallen broeders. En zo daalde God zelf in Jezus af naar de aarde en betrok een menselijke vorm die aan alle eisen beantwoordde om de eeuwige Godheid zelf in zich te dragen, zonder te moeten vergaan.

Het kindje Jezus was vol liefde. En alles wat in de straal van Zijn liefde kwam, werd in het hart vervuld van liefde, lof en dankzegging. Want er kwamen naar de kribbe van het kindje alleen mensen, wier harten rein waren en God toegedaan en die daarom ook de liefde voelden die het kindje uitstraalde en die in vurige liefde ontbrandden voor het Jezuskind. Weliswaar worden de gebeurtenissen tijdens de geboorte van Jezus slechts nog als een legende beschouwd, maar wie vervuld is van de geest Gods, wiens geest is opgewekt, die weet ook dat alles waarheid is wat van de geboorte van Jezus als kennis onder de mensen bewaard is gebleven. Wonder na wonder gebeurde rondom het kind zelf, in de natuur, in de hemel en op aarde. En alle engelen in de hemel bogen hun knie voor Degene die zich belichaamde in het kindje Jezus, zoals ook mens en dier door het heiligste ontzag en door stilte waren gegrepen, toen het grootste wonder, de menswording van God in Jezus, plaatsvond. En wiens geest is gewekt, diens hart zal ook overtuigd de woorden uitspreken: "Het heil is van boven neergedaald." Want op hem straalt eveneens het schijnsel van liefde van de Heiland Jezus Christus. Hij behoort tot diegenen voor wier redding de Heiland naar de aarde kwam. Hij behoort tot de verlosten voor wie het werk van erbarmen aan het kruis werd volbracht, omdat hij wilde, dat ook hij verlost zou worden van zonde en dood. En deze zal niet alleen met de lippen spreken over de geboorte van Christus. Hij zal met zijn hart in gedachten alles volgen wat zich heeft afgespeeld in die nacht dat het Licht der wereld naar de aarde afdaalde, dat het kindje Jezus het Licht der wereld zag. En hij zal instemmen met de lofzang: "Vrede op aarde en een welbehagen voor de mensen die van goede wil zijn".

Amen

Nascimento de Cristo....

A Salvação veio de cima.... Quantos lábios dizem isto e quantas vezes o coração não está envolvido, na medida em que o ser humano nem sequer considera seriamente o que significa a descida de Jesus Cristo à terra. Nasceu uma criança cuja alma desceu do reino da luz porque Deus quis personificar-se nesta criança. O menino Jesus era um ser humano, nascido de Maria, a Virgem, que o tinha concebido através do poder do espírito.... O ser humano Jesus começou Sua carreira terrena como qualquer outro ser humano, mas os fenômenos que acompanharam Seu nascimento não foram os de um ser humano comum, mas eles indicaram que uma cobertura extraordinária também abrigou um bebê.... extraordinário que se destinava a ser a cobertura da Deidade Eterna que só podia se manifestar num ser humano puro e sem pecado, como era o menino Jesus. Pois ele tinha que cumprir uma missão de tamanha importância que os pré-requisitos para ela também eram incomuns. O próprio Deus quis morar neste menino Jesus, e Ele escolheu uma forma imaculada e também imaculada de alma, na qual a Eterna Deidade podia agora morar para realizar a obra da redenção para toda a humanidade. Que o próprio Deus desceu à terra foi uma grande obra de misericórdia, pois a terra estava nas trevas mais profundas e todos os habitantes da terra do mesmo modo, foram governados e amordaçados pelo príncipe das trevas e enfraqueceram no pecado e no tormento sob a pressão da escravidão. E Deus sabia das dificuldades de Suas criaturas que uma vez se separaram voluntariamente dEle e, enredados em trevas cada vez mais profundas, não podiam mais encontrar uma saída e clamavam por um Salvador que as livraria. Deus ouviu o seu clamor e enviou-lhes o seu Filho à terra.... um ser que também saiu de Seu poder e amor, que permaneceu em Sua plenitude de luz quando Seus irmãos se lançaram nas trevas. A alma de Jesus era dedicada a Deus em imenso amor, mas também amava seus irmãos caídos e queria ajudá-los a voltar à casa do Pai, porque sabia que só na presença de Deus havia felicidade e bem-aventurança e na Sua distância havia adversidade, tormento e escuridão. Jesus conhecia ambas as condições e o Seu amor pelo infeliz levou-o a oferecer-se como sacrifício a Deus para pagar a culpa do pecado, o que era imensamente grande e nunca poderia ter sido expiado pelo próprio pecador. Mas uma alma pura e irrepreensível quis sacrificar-se pelos seus pecados para redimir a culpa e satisfazer a justiça de Deus. Pois a alma era amor.... O amor era Deus.... Deus ou amor encheu o homem Jesus para que Ele quisesse realizar uma obra de maior sofrimento e tormento em favor daqueles irmãos caídos. E assim o próprio Deus desceu à terra em Jesus e assumiu uma forma humana que preenchia todos os requisitos para abrigar a própria Deidade Eterna dentro de si sem ter que perecer.... O menino Jesus estava cheio de amor, e tudo o que entrava no Seu raio de amor estava cheio de amor, louvor e ação de graças em seu coração, pois somente as pessoas cujos corações eram puros e devotados a Deus vinham à manjedoura do menino e por isso também sentiam o amor que o menino irradiava e se inflamavam de ardente amor pelo menino Jesus. Embora os acontecimentos em torno do nascimento de Jesus sejam considerados apenas como lendas, qualquer um que esteja cheio do espírito de Deus, cujo espírito é despertado, também sabe que tudo o que sobreviveu como conhecimento entre as pessoas sobre o nascimento de Jesus é verdade. Milagres sobre milagres aconteceram ao redor do próprio Menino, na natureza, no céu e na terra, e todos os anjos no céu se ajoelharam diante d'Aquele que se encarnou no Menino Jesus, assim como o homem e a besta foram apanhados pelo mais santo temor e silêncio quando o maior milagre, a encarnação de Deus em Jesus, aconteceu. E cujo espírito é despertado, cujo coração também pronunciará com convicção as palavras: "A Salvação veio de cima....". Pois o certificado de amor do Salvador Jesus Cristo também brilha sobre ele, ele pertence àqueles para cuja salvação o Salvador veio à terra, ele pertence aos remidos para os quais a obra de misericórdia foi realizada na cruz, porque Ele queria que ele fosse redimido do pecado e da morte. E não só falará com os seus lábios do nascimento de Cristo, mas seguirá no seu coração tudo o que aconteceu naquela noite, quando a luz do mundo desceu à terra, quando o menino Jesus viu a luz do mundo. E ele se unirá ao hino de louvor: "Paz na terra e boa vontade para os homens de boa vontade"._>Amém