• Terug

Inzicht in het doel van het aardse bestaan

Het gaan over de aarde als mens zou geen juiste beweegreden hebben wanneer het slechts voor eigen doeleinden was. Of, het zou u, mensen moeilijk vallen daarvoor een goede oorzaak te vinden, omdat u al te duidelijk de grote verscheidenheid bemerkt van de menselijke lotgevallen. Steeds weer zou de vraag in u opkomen, welk doel is er in een verdrietig, armzalig en kommervol leven? Maar u kunt dadelijk een antwoord vinden wanneer u het leven niet als doel zelf beschouwt, maar als middel tot dat doel.

Was een ieder's aards lot gelijk en zou een ieder's leven als mens uit harmonie, zorgeloosheid, vreugde en aards geluk bestaan, d.w.z. weinig onderscheid hebben met het leven van de medemensen, dan zou u wel geloven kunnen dat het aardse bestaan geen hoger einddoel had dan het leven zelf. Maar zodra u hier ernstig over nadenkt zult u niet met zo'n verklaring tevreden zijn. U zult naar een diepere reden zoeken en zeker ook vinden, omdat er slechts een vraag uwerzijds voor nodig is om u daarop een antwoord te geven.

En deze vraag moesten zich alle mensen stellen, want het getuigt waarlijk niet van wijsheid of van goede denkvaardigheid wanneer een mens zich tevreden stelt met "slechts als een scheppingsgril" door het leven te gaan. En eenieder mens die er aanspraak op maakt intelligent te zijn zou zeker zijn tijd en kracht niet aanwenden om dingen te doen ontstaan, die volkomen doelloos zijn. En hij zou zich zelf ook niet als een geheel nutteloos schepsel.willen beschouwen dat alleen tot doel heeft zichzelf in stand te houden, maar zelf daarbij niet de duur van zijn bestaan bepalen kan. Is het aardse leven een doel op zichzelf of is het een middel tot het doel? Deze vraag bij zichzelf op te werpen kan van groot belang zijn voor hem die niet geloven kan. Er wordt in geen geval van u, mensen gevraagd blindelings te geloven, want dat soort blindgeloof heeft geen waarde. Maar u kunt uw verstand gebruiken en u kunt van alle kanten bezien wat van u verwacht wordt te geloven. En u kunt door nadenken tot een resultaat komen dat u aanneembaar lijkt. U kunt er zeker van zijn dat zulk een gedachtenarbeid ook gezegend zal worden, wanneer het gaat om een dieper inzicht, om het weten van hetgeen voor u mensen nog verborgen is maar toch niet verborgen moet blijven.

En het doel van het aardse bestaan als mens te doorgronden is zulk een kennis, want zij behoort tot het gebied van het onbewijsbare en kan toch de mens gelukkig maken als het de mens ernst is deze kennis te bezitten. Want steeds meer vragen zullen dan in de mens opkomen, zodra het hem duidelijk geworden is dat het leven als mens alleen een middel tot het doel is. Want dan zal hij ook het ware doel zoeken te doorgronden en dan ook zijn opdracht inzien. Hij zal zich niet meer tevredenstellen met slechts de zorgen van het aardse leven, hij zal veel meer het gebeuren en beleven leren beschouwen als noodzakelijk voor het doel, en nu ook een geestelijke houding vinden en uitwerken die hem bovenmate zal bevredigen.

23 maart. Met het inzicht van het aardse levensdoel begint pas het bewuste leven van de mens, want nu pas zal zijn denken gericht worden op een doel dat hij probeert te bereiken. Nu pas legt de mens zelf de hand aan het werk zielearbeid uit te voeren. Nu pas worden de aardse belangen op de achtergrond geschoven, ofschoon hij ook zijn aardse leven meester kan worden met de hulp van GOD, DIE zo’n instelling tot het leven zal zegenen.

HIJ zal voor hem steeds nieuwe aspecten ontsluiten die zijn gedachten bezig houden en hem hogerop leiden, want een doelbewust leven kan nooit tevergeefs geleefd zijn en zal ook een geestelijk resultaat opleveren. Terwijl een mens voor wie het leven alleen eigen doeleinden heeft geen enkel succes zal behalen. Wanneer hij echter gewillig is de liefde te beoefenen, dan zullen in hem vanzelf vragen oprijzen over het doel van zijn aards bestaan, en dat heeft dan ook een verandering van zijn denken tengevolge. Ontbreekt echter de wil om te werken in liefde, wat meestal het geval is bij degenen die het doel van hun aards bestaan nog niet hebben ingezien, dan kan er van een opwaartse ontwikkeling geenszins gesproken worden. Dan blijft de gesteldheid van de ziel van de mens zoals die was in het begin van haar belichaming, en dan is een grote genadegift verspeeld die hem het grootste succes had kunnen opleveren, want het leven op de aarde werd geheel vergeefs afgelegd.

Maar het is voor ieder mens mogelijk tot dit inzicht te komen dat hij terwille van een doel de weg over de aarde gaat, want ieder mens is in staat te denken en kan zijn gedachten tegen elkaar afwegen, zodat hij bekwaam is om erover te oordelen. Hij zou bij ernstig nadenken zeker tot inzicht komen, omdat hij in de natuurschepping ook een zekere doelmatigheid in de vastgestelde orde kan erkennen. En die hij ook als hoogst ontwikkeld scheppingswerk, zeker op zichzelf zou moeten toepassen, anders zou hem waarlijk een zeer beperkt denken eigen zijn, een opvatting die niet kenmerkend is voor verstand.

De mens kan dus wel tot het inzicht komen van zijn aardse levensdoel, anders zou van hem geen veranwoording gevraagd kunnen worden hoe hij zijn aards bestaan benut heeft. Zo'n verantwoording wordt weliswaar door de mensen die geen doel erkennen willen ontkent, maar ook daarvoor zijn genoeg bewijzen in de schepping der natuur voorhanden, dat niet zonder gevolgen tegen de wetten der natuur en tegen de goddelijke ordening gezondigd kan worden. Daarom moet ook de mens zelf voor zich een zekere ordening laten gelden, en hij moet zichzelf betrokken voelen in deze wettelijke orde. Dus kan hij zijn leven niet willekeurig inrichten zonder enige verantwoording tegenover HEM, DIE alles heeft geschapen. Hij moet dus proberen zich aan de wet van de goddelijke orde aan te passen.

En hij moet ook een WETGEVER accepteren, want pas dan zal hij zich ook verantwoordelijk voelen tegenover die Wetgever. Wordt deze Wetgever echter niet geaccepteerd, dan voelt de mens zich vrij van verantwoording tegenover een HEER - en dan is hij nog zeer duidelijk in handen van de godvijandige macht. Want deze macht zal steeds proberen de mens te beïnvloeden, zo dat elk geloof aan een doel van het aardse levensbestaan verdwijnt. Ze wil hem weer voor zichzelf behouden voor eeuwig lange tijden.

Amen

É a vida terrena um fim em si mesma ou um meio para um fim....

A caminhada através da Terra como ser humano não teria nenhuma justificação real se fosse apenas um fim em si mesmo.... ou mesmo, vocês humanos teriam dificuldade em encontrar uma justificação real para isso, porque vocês vêem com muita clareza a grande diversidade de destinos humanos e uma e outra vez se levantaria em vocês a questão de qual propósito poderia muito bem emergir de uma vida difícil, sofredora e miserável. Mas você poderia encontrar uma resposta imediatamente se você não vissea vida como um fim em si mesma, mas como um meio para um fim. Se o destino de todos na Terra fosse o mesmo, se a vida de todos na Terra consistisse em harmonia, despreocupação, alegrias e felicidade terrena, pouco diferente da vida do semelhante, então você poderia muito bem se acalmar na crença de que não há nenhum propósito mais profundo subjacente à vida terrena do que a própria vida. Mas assim que você pensar seriamente sobre isso, você não ficará satisfeito com tal explicação.... você procurará uma razão mais profunda e certamente a encontrará, pois apenas uma pergunta de sua parte é necessária para receber uma resposta. E esta pergunta deve ser feita por todas as pessoas.... Pois não testemunha verdadeiramente a inteligência ou a atividade intelectual correta se uma pessoa se contenta em simplesmente passar pela vida como um capricho de criador, pois toda pessoa que afirma ser considerada inteligente dificilmente usaria seu tempo e sua força para deixar coisas que são completamente inúteis.... e também não quereria se considerar como uma criatura completamente inútil que só tinha o único propósito de se manter.... mas, portanto, não pode determinar a duração de sua existência.... A vida na Terra é um fim em si mesma ou um meio para um fim?.... Levantar esta questão dentro de vocês pode ser muito gratificante para quem não é capaz de acreditar. Vocês, humanos, não são de forma alguma obrigados a acreditar cegamente, pois tal fé cega não tem valor. Mas você pode usar seu intelecto, você pode pensar em todas as direções o que é exigido de você para acreditar..... Podeis chegar a um resultado através do pensamento que vos pareça aceitável, e podeis estar certos de que todo o trabalho de pensamento também será abençoado se se aplicar à realização mais profunda.... o conhecimento daquilo que ainda está escondido de vós, humanos, mas que não precisa de permanecer escondido de vós. Entender a finalidade da vida terrena como ser humano é uma realização, pois ela pertence ao reino do não-provável, mas pode, no entanto, fazer uma pessoa feliz assim que ela está seriamente empenhada em alcançá-la. Pois cada vez mais perguntas surgirão no ser humano assim que ele tiver percebido que a vida como ser humano é apenas um meio para um fim.... Ele tentará sondar o verdadeiro propósito e agora também reconhecerá sua própria tarefa, não se contentará mais com a única preocupação com a vida terrena, aprenderá a considerar todos os acontecimentos e experiências como sendo de propósito.... e agora também encontrará e perseguirá uma atitude espiritual que será extremamente satisfatória para ele.... (23.4.1958) Só com a realização da finalidade da vida terrena começa a vida consciente do ser humano, pois só então o seu pensamento será dirigido para uma meta que ele procura alcançar, só então ele mesmo lhe dará uma mão para realizar a obra da alma, só então as metas terrenas tomarão um lugar secundário, embora ele também poderá dominar a sua vida terrena com a ajuda de Deus, Quem abençoa tal atitude para com a vida e o tempo e de novo lhe revelará novos aspectos que ocupam o seu pensamento e o conduzirão para cima. Uma vida terrena proposital nunca pode ser vivida em vão, ela deve resultar em sucesso espiritual, enquanto que uma pessoa para quem a vida é apenas um fim em si mesma não alcançará nenhum ganho espiritual. Assim que ele estiver disposto a amar, questões sobre o seu verdadeiro propósito de vida terrena surgirão por sua própria vontade, e então uma mudança de pensamento também terá lugar.... Mas se lhe faltar a vontade de amar.... que é normalmente o caso daqueles que ainda não reconheceram o propósito da vida terrestre.... então não se pode falar de um desenvolvimento ascendente, então a alma do ser humano permanecerá como estava no início da sua encarnação, então o caminho terreno terá sido percorrido completamente em vão, então uma grande graça terá sido perdida que poderia ter-lhe trazido o maior sucesso.... Mas é possível que cada ser humano chegue a essa compreensão de que ele percorre o caminho através da Terra com um propósito, porque cada ser humano possui a capacidade de pensar, porque ele pode considerar um pensamento contra o outro, assim ele é capaz de julgar por si mesmo. E com um pensamento sério ele certamente chegaria a esta realização porque ele também pode reconhecer um certo propósito em uma ordem legal na criação da natureza, que ele também teria que aplicar a si mesmo, como o trabalho mais desenvolvido de criação.... caso contrário o seu pensamento seria realmente muito limitado, uma visão que não pode ser descrita como esperteza.... O ser humano pode obter a realização de um propósito de vida terrena, caso contrário também não se poderia exigir dele uma responsabilidade quanto à forma como utilizou esta vida terrena. Embora tal responsabilidade seja negada por pessoas que não querem reconhecer o propósito da vida terrena, também há provas suficientes na criação da natureza de que as leis da natureza, a ordem divina, não podem ser violadas sem consequências e, portanto, o próprio ser humano deve também aceitar uma certa ordem, ele deve também sentir-se incluído nesta lei da ordem.... E assim ele não pode moldar sua vida arbitrariamente sem qualquer responsabilidade para com Aquele que deixou tudo vir à existência, ao invés disso ele deve tentar se alinhar com a lei da ordem divina. Ele deve reconhecer um Legislador, então ele também se sentirá responsável perante este Legislador. Se este legislador não é reconhecido, o ser humano sente-se livre de toda responsabilidade para com um Senhor, então ele ainda está obviamente sob o poder de oposição a Deus, pois este poder tentará sempre influenciar o ser humano de tal forma que a vida terrena não lhe trará nenhum progresso, que toda a fé no propósito e objetivo da existência terrena se desvanecerá, para que este poder em si mesmo possa mantê-lo para si mesmo novamente para os tempos eternos...._>Amém