• Terug

Val der geesten - Denkvermogen - Val van Lucifer

Het is heel wat makkelijker u met de geestelijke samenhang en verbanden vertrouwd te maken die uw eigen bestaan met redenen omkleden, dan u het juiste inzicht over te brengen over de geestelijke gebeurtenissen die zich afspeelden toen Ik u allen als geestelijke wezens in het leven riep. Wat aan mijn heilsplan ten grondslag ligt was pas het gevolg van datgene wat zich tevoren in het rijk der geesten afspeelde. En het begrijpen van dit gebeuren stelt een volheid van licht voorop die u als mens op aarde nog niet bezit, zelfs wanneer u ook uw best doet te leven volgens mijn wil. Maar die geestelijke gebeurtenissen hoorden bij de vrije wilskeuze die ook alle uit mijn liefde voortgekomen wezens moesten afleggen om de hoogste voltooiing te bereiken: als vrij scheppende wezens onafhankelijk te zijn van mijn wil en toch vanuit een wil gelijk aan de mijne, met Mij te denken, te willen en te handelen. En daartoe waren ook voor deze vrije wilsbeslissing de noodzakelijke voorwaarden vereist. Het wezen moest in de diepte kunnen vallen, zoals het echter ook omgekeerd de hoogste hoogte moest kunnen bereiken. Zodra het wezen beperkt zou zijn in zijn vrijheid naar boven of naar onderen, zou ook zijn wil niet meer vrij zijn. En deze wil die zich dus vrij ontplooide, was wederom het resultaat van het denken, maar de gedachte was een van Mij uit aan het wezen toegestraalde uiting van kracht, die het wezen zelf ertoe aanzette zijn standpunt wat dat betreft te bepalen.

Het eigen denkvermogen van het wezen bestond dus daarin, een aanstraling die het trof door middel van gedachten, te verwerken, dus als het ware zich zelf met de gedachte bezig te houden, daar anders het wezen alleen maar een werkstuk van Mij uit zou zijn gebleven, wanneer mijn gedachte het dwangmatig ertoe zou hebben gebracht hetzelfde te denken. Maar Ik wilde geheel vrije schepselen buiten Mij plaatsen en gaf hun derhalve het vermogen zelf te oordelen, wat zich echter in een verschillende richting kon ontplooien.

Er zou nooit ofte nimmer van Mij een afval van Lucifer hebben kunnen plaatsvinden, wanneer hij dit vermogen niet zou hebben bezeten. Hij zou dan echter ook geen vrije geest zijn geweest, integendeel steeds slechts een marionet die volledig aan mijn wil was onderworpen. Ik moest dus deze en ook alle volgende wezens geheel van Me isoleren, ze moesten zich in een complete vrijheid verheugen en mochten op geen enkele manier worden beperkt. En zo ook moesten de hun toegestraalde gedachten net zo goed negatief of positief in praktijk kunnen worden gebracht, dat wil zeggen het wezen zelf kon in algehele overeenstemming, dus met Mij in dezelfde wil ook realiseren waartoe het door zulke gedachten werd aangespoord. Maar evenzo kon het "anders denken", dus op grond van zijn denkvermogen andere gevolgtrekkingen maken, wat echter alleen dan gebeurde, wanneer het dit denkvermogen niet meer als geschenk van Mij, veeleer als zelf ontwikkeld, bezag en dit verkeerde zelfbewustzijn een vertroebeling van zijn inzicht tot gevolg had. Wel was al het wezenlijke als zelfstandig zijnde buiten Mij geplaatst, maar in zijn oersubstantie was het liefde en deze liefde moest dus ook de band zoeken met Mij, omdat liefde tot liefde aanspoort. En zo lang was ook de wil geheel in overeenstemming met de mijne. Elk losser worden van de band met Mij uitte zich ook in het afwijken van de wil van het wezen van mijn wil, en dit had weer zijn uitwerking in een gebruiken van het denkvermogen in een verkeerde richting, omdat elke gedachte naar alle richtingen toe moest kunnen worden overwogen, daar anders de wil niet vrij zou zijn, wat echter geenszins wil zeggen dat een verkeerde gedachte van Mij zelf het wezen is toegestroomd.

Het eerste wezen, Lucifer, bevond zich in het helderste licht en het kon met Mij zelf van gedachten wisselen, het kon zijn gedachten ook verkeerd richten, maar zou ook telkens de mogelijkheid hebben gehad, Mij deze verkeerde gedachten van hem voor te leggen, zodat Ik hem zou hebben kunnen antwoorden. Maar juist die verkeerde gedachten meende hij voor Mij te kunnen verbergen en dit was al een vermindering van zijn liefde, die ook een vermindering van het licht ten gevolge had. En tot die eerste verkeerde gedachten hoorden dus ook de twijfels aan mijn macht, omdat hij Mij niet kon zien. Het inzicht dat hij zelf in het aangezicht van mijn veel te helder stralend oerlicht zou zijn vergaan hield hem niet af van het verlangen. Hij wilde dit inzicht niet accepteren en zocht er een verklaring voor in mijn machteloosheid, weer een gedachte die al een bewijs was dat hij zijn band met Mij al erg los had gemaakt toen deze gedachte in hem bovenkwam. Want in dezelfde mate dat hij aan mijn macht begon te twijfelen, verhief zich zijn eigen bewustzijn van kracht en nu volgde op de ene verkeerde gedachte de andere. Zijn wil stemde niet meer overeen met de mijne, zijn liefde nam af en hij sloot zich steeds meer af voor de krachtstroom van mijn liefde, daar hem nu ook het inzicht had verlaten dat ook hij eerst door mijn kracht moest worden gevoed om scheppend werkzaam te kunnen zijn.

Maar ter wille van het doel dat Ik nastreefde - de uit Mij en hem voortgekomen wezens te brengen tot de hoogste gelukzaligheid - verhinderde Ik ook geen van de wezens, zelfs mijn eerstgeschapen lichtdrager niet, de wil verkeerd te gebruiken. Ik verhinderde geen wezen het denkvermogen verkeerd te gebruiken. Want alle wezens waren vrij buiten Mij geplaatst en de grootste gelukzaligheid van de wezens bestaat ook daarin: in volledige vrijheid te kunnen scheppen en te werken. En dat vereist ook volledige aanpassing aan mijn wil zonder enige dwang. Maar zou geen wezen anders kunnen denken en willen dan in mijn wil, dan zouden deze wezens ook niet voorzien zijn van een vrije wil die echter onherroepelijk bij een goddelijk volmaakt wezen hoorde. En pas dan kan Ik over mijn schepselen als over mijn kinderen spreken wanneer ze in geheel vrije wil in mijn wil zijn binnengegaan en pas dan is hun een gelukzaligheid beschoren die hoogste volmaaktheid vooropstelt. En deze volmaaktheid kon Ik de wezens niet schenken, integendeel moest die door ieder geschapen wezen zelf in vrije wil worden verworven.

Amen

Fall of the Spirits.... Thinking Capability.... Caso de Lucifer....

É muito mais fácil familiarizar-vos com as correlações espirituais que formam a base da vossa própria existência do que transmitir-vos o conhecimento certo sobre os processos espirituais que tiveram lugar quando vos chamei a todos como entidades espirituais. O que está na base do Meu plano de Salvação foi apenas a consequência do que aconteceu antes no reino dos espíritos.... E para agarrar este processo é necessária uma plenitude de luz que vocês, como seres humanos, ainda não possuem na Terra, mesmo que façam um esforço para viver de acordo com a Minha vontade.... Mas esses processos espirituais pertenciam à livre decisão da vontade que todos os seres que surgiram do Meu amor também tiveram de fazer para alcançar a mais alta perfeição: ser independente da Minha vontade como seres criadores livres e ainda pensar, querer e agir em uníssono comigo. E esta livre decisão de vontade também exigia os pré-requisitos necessários.... O ser tinha que ser capaz de cair no abismo, mas ao contrário, também tinha que ser capaz de alcançar a altura mais alta.... Assim que uma barreira tivesse sido colocada para o ser, para cima ou para baixo, a sua vontade também já não seria livre. E este livre desenvolvimento da vontade foi, por sua vez, o resultado de pensar.... mas o pensamento foi uma expressão da força que emanava de Mim para o ser.... e que depois estimulava o próprio ser a tomar uma posição sobre ele. A "capacidade de pensar" do próprio ser consistia, portanto, em processar uma iluminação mental que o tocasse, ou seja, lidar com o próprio pensamento, por assim dizer, caso contrário o ser só teria permanecido uma "obra" da Minha parte se o Meu pensamento o tivesse inevitavelmente levado a pensar da mesma forma.... Mas eu queria colocar fora de Mim criações completamente livres e, portanto, dei-lhes a capacidade da sua própria avaliação que, no entanto, poderia se desenvolver em diferentes direções. Lúcifer nunca poderia ter apostatado de Mim se não tivesse possuído essa capacidade. Mas então ele também não teria sido um espírito livre, mas apenas um boneco que estava completamente sujeito à Minha vontade. Assim eu tinha que isolar completamente isso e também todos os seres subsequentes de Mim, eles tinham que gozar de completa liberdade e não lhes era permitido ser restringido de forma alguma. E assim os pensamentos que lhes eram transmitidos tinham de poder ser avaliados tanto negativamente como positivamente...., ou seja, o próprio ser, em plena concordância, portanto na mesma vontade que Eu, poderia também realizar o que foi estimulado por aqueles pensamentos.... Mas foi igualmente capaz de "pensar diferente", ou seja, tirar conclusões diferentes em virtude da sua capacidade de pensar, o que, no entanto, só aconteceu quando deixou de considerar esta "capacidade de pensar" como uma dádiva de Mim, mas como uma auto-geração e esta falsa auto-consciência resultou num turvamento da sua realização. Todos os seres tinham de facto emergido de Mim independentemente, mas a sua substância fundamental era o amor, e assim este amor também tinha de procurar um vínculo comigo, porque o amor urge o amor.... E durante tanto tempo o testamento também esteve em total acordo com o meu. Qualquer afrouxamento da ligação comigo também se manifestou no desvio da vontade do ser da Minha vontade, e isto, por sua vez, teve o efeito de usar a capacidade de pensar na direção errada, porque cada pensamento deve poder ser considerado em todas as direções, caso contrário a vontade não seria livre.... o que, no entanto, não significa que um pensamento errado fluísse para o ser de Mim Mesmo.... O primeiro ser, Lúcifer, ficou na mais brilhante luz.... e foi capaz de trocar pensamentos comigo mesmo, também foi capaz de dirigir seus pensamentos erroneamente, mas também teria tido a oportunidade de me apresentar esses pensamentos errados a qualquer momento para que eu pudesse ter respondido. Mas precisamente os pensamentos errados que ele pensava poder esconder de Mim, e isso já era um enfraquecimento do seu amor que também resultava num enfraquecimento da luz. E assim os primeiros pensamentos errados também incluíam dúvidas sobre o Meu poder porque ele não conseguia ver Me.... A percepção de que ele próprio teria falecido diante de Minha luz primal brilhante não o afastou de seu desejo. Ele não quis aceitar esta realização e procurou uma explicação para si mesmo em Minha 'impotência' .... um pensamento, por sua vez, que já era a prova de que ele já havia afrouxado muito sua ligação comigo, quando esse pensamento surgiu nele. Pois na mesma medida em que ele começou a duvidar do Meu poder, a sua própria consciência de força se elevou, e agora um pensamento errado seguiu o outro.... sua vontade não mais concordou com a Minha, seu amor diminuiu e ele se fechou cada vez mais ao Meu fluxo de força de amor.... porque agora ele também tinha perdido a percepção de que primeiro tinha que ser alimentado pela Minha força para ser criativamente ativo. No entanto, em nome do objectivo que persegui: - conduzir os seres que emergiram de Mim e dele para a felicidade suprema.... Eu não impedi nenhum dos seres, mesmo Meu primeiro portador de luz criado, de usar a vontade erroneamente.... Eu não impedi nenhum ser de usar a faculdade do pensamento de forma errada. Pois todos os seres foram emitidos livremente de Mim, e a maior beatitude dos seres também consiste em poder criar e trabalhar em plena liberdade. E isto também requer um alinhamento completo com a Minha vontade sem qualquer coerção. Mas se nenhum ser seria capaz de pensar e querer de forma diferente do que na Minha vontade, então esses seres também não seriam dotados de livre arbítrio, o que, no entanto, pertenceria irrevogavelmente a um ser.... divinamente perfeito. E só então posso falar das Minhas criações vivas como "Meus filhos" quando eles entraram na Minha vontade em total livre arbítrio, e só então lhes é concedida a beatitude que pressupõe a suprema perfeição. E eu não poderia dar essa perfeição aos seres, mas ela tem que ser adquirida por cada ser criado em livre arbítrio...._>Amém