• Terug

Het begrip tijd in de staat van volmaaktheid

Voor het volmaakte wezen lijkt de periode van het verleden als een ogenblik, ofschoon het elke afzonderlijke fase kan overzien en ook steeds weer kan beleven als in het nu. Maar al het pijnlijke maakt geen indruk meer op het wezen, want de grote erbarmende Liefde van God is voor hem steeds opnieuw zichtbaar wanneer het wezen zich verplaatst in het verleden. Maar tijdsbesef bestaat er niet meer voor wat volmaakt is geworden. En wat het wezen ook in zijn gedachten overdenkt, het zal steeds alleen zijn Schepper en Vader loven en prijzen en geen gelegenheid voorbij laten gaan Hem zijn dank te betuigen in de vorm van verlossend werkzaam zijn.

En een terugblik in het verleden moet ook steeds weer mogelijk zijn, om het geestelijke dat nog in de kluistering van de materie smacht steeds weer bij te staan en het in andere vormen over te plaatsen. Een taak die is opgedragen aan het volmaakte dat deel mag nemen aan het scheppen en voortbrengen naar de wil van God. Weliswaar is het verleden voor ieder lichtwezen slechts als een vluchtig ogenblik, maar voor het nog gekluisterde geestelijke zijn het eeuwigheden. En omdat het lichtwezen op de hoogte is van de kwellingen in deze eeuwigheden, staat het wat geketend is in innige liefde bij om het te helpen vrij te worden.

Maar Gods schepping is oneindig. Het aantal gevallen wezens is onvoorstelbaar. En daarom is ook het aantal van de in dienst van God staande lichtwezens onmetelijk groot. Want er is bij God geen beperking, omdat Hij het volmaaktste Wezen is en omdat al het volmaakte geen beperking heeft. En dus zullen er eeuwigheden lang ook scheppingen bestaan die onvolmaakt geestelijks bevatten. En eeuwigheden lang zal het verlossingswerk zich aan dat geestelijke voltrekken, omdat de liefde van het al verloste voortdurend toeneemt en zijn gelukkige dankbaarheid zich onafgebroken uit in verlossend werkzaam zijn. En het hoort ook bij de gelukzaligheid van een volmaakt wezen, dat het in het verleden kan schouwen en het verleden als nu kan beleven, omdat zijn liefde voor God daardoor voortdurend toeneemt, omdat het dan ook als lichtwezen de niet te overtreffen Wijsheid van God inziet en elke afzonderlijke omvorming - die het moest doorlopen - hem als een kostbaar wonderwerk voorkomt, dat hem steeds weer de Liefde van de Vader voor Zijn kind bewijst.

Wat eens voor het wezen onuitsprekelijke kwelling betekende, zal nu het lichtwezen gelukkig maken en ertoe aansporen zelf zulke vormen te scheppen, om in overvloeiende liefde ongelukkig wezenlijks daarin te bergen, opdat het eveneens die gelukzaligheid bereikt, die het lichtwezen is vergund. Omdat liefde, wijsheid en macht nu het lichtwezen eigen zijn, is het ook evenzo scheppend werkzaam. En omdat het op de hoogte is van het doel en resultaat van elk scheppingswerk, zal het in zijn activiteit niet verzwakken, steeds scheppend en werkend in liefde voor God en voor het onverloste. Want het bezit ook de macht tegenover de tegenstander van God. Het ontrukt hem het geestelijke om het naar zijn God en Vader toe te leiden, want het is toch ook op de hoogte van de toekomstige gelukzaligheid van het wezen, wanneer het van alle vormen bevrijd zal zijn.

Voor het volmaakte wezen is er geen leed en kwelling. Maar het is op de hoogte van de kwellingen van het onvolmaakte en tracht dit ervan te bevrijden. Daarom kan het zijn eigen wording door de schepping steeds weer als nu beleven. En het zal toch onuitsprekelijk gelukkig zijn bij de herinneringen aan zijn ontwikkelingsgang. En er zullen steeds weer nieuwe plannen in hem rijpen, die bevorderlijk zijn voor de verlossing. Het wezen zal steeds nieuwe scheppingen laten ontstaan. Het zal in meest innige verbondenheid met zijn Schepper en Vader van eeuwigheid ook diens kracht ontvangen en deze weer gebruiken om scheppend werkzaam te zijn, omdat zijn wil gelijk is aan de wil van God, die al het eens gevallene weer wil terugvoeren om het voor eeuwig gelukkig te maken.

Amen

Conceito de tempo no estado de perfeição....

Para o ser perfeito, o tempo do passado aparece como um momento, ainda que possa passar por cima de cada uma das fases e também experimentá-lo repetidamente como presente, mas tudo o que é agonizante já não toca o ser, no entanto o grande amor misericordioso de Deus é-lhe sempre visível de novo quando o ser se transporta para o passado. No entanto, conceitos de tempo já não existem para aquilo que se tornou perfeito, e qualquer coisa que mova o ser em seus pensamentos, ele apenas louvará e glorificará seu Criador e Pai e nunca perderá uma oportunidade de pagá-lo de volta sob a forma de atividade redentora. E, portanto, um olhar retrospectivo sobre o passado também deve ser possível uma e outra vez para ajudar repetidamente o ser espiritual, que ainda definha nos grilhões da matéria, e para colocá-lo em outras deformações.... uma tarefa a cargo do perfeito, que é permitido participar na criação e criação segundo a vontade de Deus. Embora o passado seja apenas como um momento fugaz para cada ser de luz, ainda assim, para o espiritual ainda ligado é eternities.... E porque o ser de luz conhece os tormentos dessas eternidades, ele permanece ao lado do amarrado no amor sincero, a fim de ajudá-lo a tornar-se livre. Mas a criação de Deus é infinita, o número de seres caídos é incompreensível e, portanto, o número de seres de luz no serviço de Deus também é imensamente grande. Pois não há limite com Deus porque Ele é o Ser mais perfeito e porque tudo o que é perfeito é ilimitado.... E assim haverá também eternidades de criações que abrigam substâncias espirituais imperfeitas, e para as eternidades a obra da redenção terá lugar nessas substâncias espirituais, porque o amor dos já redimidos aumenta constantemente e sua gratidão bem-aventurada se expressa constantemente na atividade redentora. E é também parte da felicidade de um ser perfeito poder olhar para o passado, poder experimentá-lo como presente.... porque o seu amor por Deus aumenta assim constantemente, porque agora também reconhece a insuperável sabedoria de Deus como um ser de luz e cada deformação que teve de passar por si mesmo lhe aparece como uma preciosa obra de milagres que lhe prova uma e outra vez o amor do Pai pelo Seu filho. O que antes significava uma agonia indescritível para o ser, agora fará feliz o ser de luz e o estimulará a criar tais formas, a fim de abrigar nele a disposição infeliz com amor transbordante, de modo que também alcançará aquela felicidade que é concedida ao ser de luz. Porque o amor, a sabedoria e o poder são inerentes ao ser da luz, é igualmente ativo criativamente, e porque conhece o propósito e o sucesso de todas as obras da criação, não se afrouxará em sua atividade, sempre criando e trabalhando no amor a Deus e aos não redimidos.... Porque também possui o poder para com o adversário de Deus, ele derrama dele o espiritual para fornecê-lo ao seu Deus e Pai, mas também sabe da antiga bem-aventurança do ser quando ele se livrará de todas as formas. Não há sofrimento nem tormento para o ser perfeito, mas ele conhece os tormentos dos imperfeitos e procura libertá-los deles. É por isso que pode experimentar o seu próprio curso de desenvolvimento através da criação como presente uma e outra vez, e será, no entanto, indizivelmente feliz em lembrança do seu curso de desenvolvimento.... E sempre novos planos amadurecerão nele que servem à redenção, sempre novas criações surgirão do ser, em contato mais íntimo com seu Criador e Pai da eternidade ele também receberá Sua força e a usará novamente para a atividade criativa.... porque é da mesma vontade de Deus que quer trazer de volta tudo o que uma vez caiu para torná-lo eternamente feliz...._>Amém