• Terug

Eigenliefde - Naastenliefde

Een geringe mate van eigenliefde is u toegestaan, omdat deze voor zelfbehoud nodig is en omdat u mensen zonder deze maat niet aan uzelf zou werken, maar geheel onverschillig ook tegenover uw geestelijk lot zou staan. Maar deze mate van eigenliefde moet slechts gering zijn, omdat dan alleen de liefde voor Mij en voor de naaste echt kan ontbranden, ofwel: Een ware liefde voor de naaste en bijgevolg ook voor Mij zal steeds de eigenliefde terugdringen tot de kleinste maat. Een wezen, dat helemaal Liefde is geworden, gaat nu ook helemaal op in de zorg voor die wezens, die nog ongelukkig zijn. Het zal steeds alleen willen helpen en gelukkig maken en niet meer aan het eigen geluk denken, maar toch zelf onbeschrijflijk gelukkig zijn, omdat het Liefde is geworden. Maar zolang de mens op aarde vertoeft, heeft hij ook tegen de eigenliefde te strijden. En toch mag hij ze in een geringe mate hebben, anders zou Ik niet de woorden hebben uitgesproken: “Je moet je naaste beminnen als jezelf.” De mens heeft het recht ook voor zichzelf te zorgen, maar nooit mag hij daarbij zijn naaste vergeten. En is de mate van eigenliefde nog groot, dan moet hij ook de naaste dezelfde maat schenken, dus hij moet veel werken van naastenliefde verrichten en daardoor zal ook zijn ziel rijp worden. Daarom kunnen er dus aan het leven grotere eisen worden gesteld, wanneer er evenzo ook aan de noodlijdende mens wordt gedacht. Een goed leven verplicht de mens dus als het ware tot vergrote liefdadigheid, wanneer deze Mijn gebod wil nakomen, wanneer hij ondanks lichamelijk welzijn ook geestelijk rijp wil worden.

Je moet je naaste liefhebben als jezelf. Daarmee heb Ik Zelf u geenszins de vreugden van het leven op aarde beknot, want zolang u hetzelfde uw medemens doet toekomen, wat u begerenswaardig voorkomt, bent u voor Mij gerechtvaardigd. Maar met toenemende rijpheid van ziel worden deze begeerten in u steeds geringer, maar de liefde voor de naaste neemt toe. Want dat is de uitwerking van een ware liefde tot de naaste, dat ze dan uw hele hart vult en steeds minder voor zichzelf begeert. Dus daarom kon Ik deze maatstaf bepalen, toen Ik u het gebod van de naastenliefde gaf, omdat de liefde dan zelf de juiste maat vindt, maar eerst moest er tevoren een stimulans worden gegeven, die ook de mens zelf datgene toestaat, wat hij zijn naaste verschuldigd is. Wie de liefdevonk in zich al heeft ontstoken, heeft deze aansporing niet meer nodig, want nu wordt hij door een Ander aangespoord; nu kan Ik Zelf hem van binnenuit aanzetten tot werken van naastenliefde, want Ik - als de eeuwige Liefde - ben in ieder mens, die de liefde in zich heeft doen ontbranden.

Het gaat er dus steeds om, dat de mens besluit werkzaam te zijn in liefde, dat hij aanvankelijk de medemens de gelijke maat doet toekomen, die hij ook voor zichzelf begeert, omdat bij het begin van de belichaming juist de eigenliefde nog sterk is en door Mijn gebod van liefde aan deze eigenliefde nu een grens is gesteld, maar die de mens zelf kan bepalen. U zult daarom redelijkerwijs ook eisen aan het leven kunnen stellen, wanneer u echter ook Mijn gebod in acht neemt, dat u de liefde tot de medemens zeer dringend op het hart bindt. Maar daarom falen de mensen meestal, want ze houden zich niet aan de maat, hun eigenliefde is veel sterker dan de liefde tot de naaste en dus vatten ze ook geen liefde voor Mij op, want Mijn tegenstander beheerst hen, zolang als Mijn gebod geen indruk op hen maakt.

Amen

Amor-próprio - Charity....

Uma pequena medida de amor-próprio é permitida a vocês porque é necessária para a autopreservação e porque sem esta medida vocês humanos não trabalhariam em si mesmos, mas também ficariam completamente indiferentes ao seu destino espiritual. Mas esta medida de amor-próprio deve ser pequena, porque só assim o amor-próprio pode ser devidamente acendido para Mim e para o próximo, ou então: Um amor-próprio pelo próximo e, portanto, também por Mim, sempre empurrará o amor-próprio de volta à medida mínima. Um ser que se tornou completamente amor agora também está completamente absorvido no cuidado com os seres que ainda são infelizes, só vai querer ajudar e fazer feliz e não mais pensar na sua própria felicidade, mas ainda assim ser indescritivelmente feliz em si mesmo porque se tornou amor. Mas enquanto o homem viver na Terra, ele também tem que lutar com o amor-próprio, e mesmo assim é-lhe permitido tê-lo em pequena medida, caso contrário eu não teria dito as palavras: "Amarás o teu próximo como a ti mesmo....". O homem tem o direito de cuidar de si mesmo, mas nunca deve esquecer o seu vizinho sobre esta.... E se a medida do amor-próprio ainda é grande, então ele também deve mostrar a mesma medida para com o seu próximo, assim ele deve realizar muitas obras de amor ao próximo, e assim a sua alma também alcançará a maturidade.... Portanto, maiores exigências também podem ser colocadas à vida se os seres humanos que sofrem também forem considerados, assim uma vida de bem-estar, por assim dizer, obriga o ser humano a aumentar sua atividade de amor se ele quiser cumprir o Meu mandamento.... se ele também quiser amadurecer espiritualmente apesar do bem-estar físico. Amarás o teu próximo como a ti mesmo.... Assim eu Mim mesmo não restringi de modo algum os prazeres da vida terrena, pois enquanto deres ao teu semelhante o mesmo que te parece desejável, tu és justificado diante de Mim, mas com o aumento da maturidade da alma esses desejos em ti sempre diminuirão, contudo o amor ao teu próximo aumentará. Pois este é o efeito de um amor certo pelo próximo, que depois enche todo o seu coração e deseja cada vez menos para si mesmo.... Foi por isso que pude aplicar esta norma quando vos dei o mandamento do amor ao próximo, porque o próprio amor encontra então a medida certa, mas primeiro teve de ser dado um estímulo que também concede ao próprio ser humano o que ele próprio deve ao seu próximo. Qualquer pessoa que já tenha acendido a centelha do amor dentro de si não precisa mais desse estímulo, pois agora outra.... o encoraja. agora eu mesmo posso determiná-lo a partir de dentro a obras de amor ao próximo, pois eu, como o Amor Eterno, estou em cada pessoa que acendeu o amor dentro de si mesmo.... Por isso, é sempre uma questão de o ser humano decidir ser ativo no amor, de primeiro dar ao seu semelhante a mesma medida que deseja para si mesmo, porque no início da encarnação o amor próprio ainda é forte e o Meu mandamento de amor estabelece agora um limite a esse amor próprio que, no entanto, o ser humano pode determinar a si mesmo.... Por isso também podeis, justificadamente, fazer exigências à vida, mas assim como observais também o Meu mandamento que coloca o amor ao vosso semelhante em primeiro lugar e sobretudo no vosso coração. Mas é por isso que a maioria das pessoas falha, pois não observam a medida, o seu amor-próprio é muito mais forte do que o seu amor pelo próximo, e por isso também não sentem amor por Mim, pois o Meu adversário controla-os desde que o Meu mandamento os deixe sem impressão...._>Amém