De kennis van de gang van uw ziel voor de belichaming als mens is in de laatste tijd voor het einde nuttig voor alle mensen die onverschillig door het aardse leven gaan en zich niet bewust zijn van hun verantwoordelijkheid tegenover de ziel. Weliswaar zullen zulke mensen dit weten ook niet willen aannemen, toch kan het hun een nieuw gezichtspunt openen van waaruit ze nu tegen hun bestaan aankijken.
Het kan voor hen een verklaring zijn voor veel van wat hun tot nu toe onduidelijk was. Het kan hen aansporen om na te denken en ook onrustig maken wanneer ze aan hun leven denken wat hierna komt, dat ze dan ook niet meer kunnen twijfelen wanneer zulk weten overeenstemt met de waarheid. Een denkende mens zal het niet zonder meer kunnen afwijzen, maar slechts weinige zullen bereid zijn het aan te nemen. Doch het zou voor het einde nog veel mensen tot bezinning kunnen brengen en aanleiding geven tot een andere instelling tegenover God.
En het overbrengen van deze kennis behoort ook tot de middelen die God nog gebruikt in Zijn liefde, dat Hij de mensen inzage laat nemen in Zijn plan van eeuwigheid, omdat met de beëindiging van dit verlossingstijdperk ook de poorten naar het rijk hierna worden gesloten en er alleen nog deze twee mogelijkheden zijn van een verder bestaan: als mens op de nieuwe aarde of als uiteengevallen geestelijks weer hernieuwd gekluisterd in de schepping. Terwijl tevoren kennis daarvan niet noodzakelijk was, omdat de nog niet rijpe zielen in het rijk hierna nog rijp konden worden en dus tijd genoeg hadden voor hun ontwikkeling, die echter de mens van de laatste tijd ontbreekt en die God daarom nog op een andere wijze wil helpen om een zekere graad van rijpheid te bereiken, die de kluistering in de harde materie uitsluit. Wel is de geestelijk strevende al steeds inzage verleend in Gods heilsplan, maar meestal voor diens eigen ontwikkeling, of om bijzonder leergierige mensen te onderrichten, bij wie God hun verzoeken om opheldering daarover vervulde.
Maar in de laatste tijd moet deze kennis worden verbreid onder de mensen als aanmaning en waarschuwing. Want hoewel het herinneringsvermogen van de mensen is weggenomen, zal het geloof aan de eindeloos lange weg van de ziel tevoren, toch een zekere verantwoordelijkheid oproepen. En ook bij de ongelovige kunnen overwegingen opkomen over zijn levenswandel en deze kunnen bij hem steeds weer als stille maners opduiken, zodat hij zich in gedachten daar toch mee bezighoudt. En zo nu en dan zullen ook zulke ophelderingen voor de mensen gaten opvullen. Ze zullen eerder bereidheid vinden te worden aangenomen, omdat dan ook de zin en het doel van de schepping begrijpelijk wordt. Maar steeds alleen voor die mensen, die tot nadenken gestemd zijn en willen geloven, maar logische redenen verlangen om te kunnen geloven. Zulke mensen werpt God een noodanker toe dat hen op vaste grond kan trekken.
En Hij zal ze ook de wegen laten vinden waarop ze wetend worden. Hij zal het weten over het heilsplan en de eindeloos lange ontwikkelingsgang van de ziel ook daarheen leiden, waar het nodig zal zijn, ofschoon ook niet alle mensen het nodig hebben, daar kennis van te hebben.
Doch God kent de gedachten en bedenkingen van ieder afzonderlijk en Hij wil hun antwoord geven of de bedenkingen uit de weg ruimen.
Maar niets zal zin- of doelloos zijn, wat Hij onderneemt. En wat Hij aan weten naar de aarde stuurt, heeft Hij in Zijn wijsheid ook als doeltreffend gezien.
Amen
VertalerLe savoir du parcours de votre âme avant l'incorporation comme homme, dans le dernier temps avant la fin est utile pour tous les hommes qui marchent indifférents à travers la vie terrestre et ne se rendent pas compte de leur responsabilité vis-à-vis de leur âme. Certes ces hommes ne voudront pas accepter ce savoir, malgré cela il peut leur ouvrir un nouveau point de vue différent de celui avec lequel maintenant ils considèrent leur existence. Pour eux il peut être une explication pour beaucoup de choses qui leur étaient jusqu'à présent inexplicables, il peut les stimuler à la réflexion et même les rendre inquiets s'ils pensent à leur vie future qu’ils ne peuvent alors plus mettre en doute si ce savoir correspond à la Vérité. Un homme pensant ne pourra pas simplement le refuser, mais seulement peu seront prêts à l'accepter. Mais avant la fin il pourrait réveiller encore beaucoup d'hommes et les porter à une autre prédisposition envers Dieu. Et la transmission de ce savoir est aussi un moyen que Dieu emploie encore dans Son Amour, car il permet aux hommes de donner un regard dans Son Plan d'Éternité, parce qu'avec la fin de cette époque de Libération les Portes du Règne de l'au-delà seront fermées, et il existe seulement deux possibilités de continuer à exister, soit comme homme sur la Nouvelle Terre, ou bien comme spirituel dissous de nouveau relégué dans la Création. Le savoir de ce Plan de Salut n'était pas nécessaire auparavant, parce que les âmes non mûres pouvaient mûrir encore dans le Règne de l'au-delà et donc elles avaient assez de temps pour leur développement, maintenant celui-ci manque aux hommes dans le dernier temps et pour cela Dieu veut les aider à atteindre un certain degré de maturité qui exclut la Relégation dans la matière dure. A ceux qui tendent vers le spirituel il a été toujours concédé un regard dans le Plan de Salut de Dieu, mais presque toujours pour leur propre développement ou bien pour l'instruction d'hommes particulièrement assoiffés de savoir, pour lesquels Dieu s'est acquitté de leur demande d'éclaircissement. Mais dans le dernier temps le savoir doit être diffusé parmi les hommes comme un Avertissement et une mise en garde. Même si aux hommes il est enlevé la réminiscence, la foi dans l'infiniment long parcours de l'âme réveillera parfois encore une certaine responsabilité. Et même chez le mécréant il peut se lever des doutes sur son mode de vie, et ceux-ci peuvent se lever toujours de nouveau en lui comme un Avertissement silencieux, de sorte qu’il s'en occupe mentalement. Et parfois même de telles explications combleront des lacunes pour les hommes, ils pourront les accepter, parce qu'alors le sens et le but de la Création est reconnaissable, mais toujours seulement pour ces hommes qui réfléchissent et qui veulent croire, mais demandent une motivation logique pour pouvoir croire. À ces hommes Dieu jette une ancre de salut, qui est en mesure de les attirer sur un sol solide. Et Il leur fera même trouver les voies, sur lesquelles ils arrivent au savoir. Il guidera le savoir sur le Plan de Salut et sur le parcours de développement infiniment long de l'âme là où il est nécessaire, même si tous les hommes n'ont pas besoin d'en avoir connaissance. Mais Dieu connaît les pensées et les doutes de chaque individu et Il veut leur donner une Réponse ou leur enlever leurs doutes. Mais rien de ce qu'Il entreprend ne sera sans sens ni but, et ce savoir qu’Il guide sur la Terre, Il l'a reconnu comme bénéfique dans Sa Sagesse.
Amen
Vertaler