• Terug

Ernstige aanmaning om aan het doel van het bestaan op aarde te denken

U mensen vergeet helemaal het doel van uw bestaan op aarde en daarom leeft u ook niet in overeenstemming ermee. Wat u belangrijk toeschijnt is zonder nut voor uw ziel, om welke reden u op de aarde bent. En wat alleen belangrijk is, daar schenkt u geen aandacht aan. U gaat op in uw lichaam, maar niet in uw ziel. En u bent toch alleen wegens uw ziel als mens actief op deze aarde.

Alles waar u naar streeft, wat u denkt en doet, levert u geen resultaat op. Want het aardse resultaat is voor u niet blijvend. Het is slechts een droombeeld dat u niet zult kunnen vasthouden, dat vergaat en in het niets wegstroomt op het moment van uw dood. En zolang het nog voor u bestaat, dient het alleen maar voor het vergankelijke omhulsel van de ziel, maar niet voor de ziel zelf.

Al uw levenskracht, uw wil en uw gedachten, gebruikt u dus voor het geheel waardeloze. Maar naar de echte goederen streeft u niet en dus behandelt u uw ziel erbarmelijk. U laat haar in grootste nood, ofschoon u de mogelijkheid zou hebben haar te helpen. U houdt van uzelf, van uw waardeloos uiterlijke omhulsel, boven alles. U zit zelfs nog erg vast in eigenliefde, in een liefde die verkeerd is gericht en u nooit kan brengen naar het doel ten behoeve waarvan u op aarde bent. U ziet toch dagelijks hoe vergankelijk alles is. U verliest per dag mensen met wie u nauwe banden hebt door de dood. U weet dat ze alles achter moeten laten en dat ze geheel leeg het rijk hierna binnengaan. En toch verandert u uzelf niet. En al vergaat alles om u heen, u richt uw gedachten niet geestelijk. Veeleer denkt u alleen met weemoed terug aan wat u kwijt bent en u probeert het zo snel mogelijk weer terug te krijgen.

U bent dwazen, want uw geest is verduisterd. De wereld met haar goederen maakt uw ogen onbekwaam om te zien, omdat ze u verblindt en u niets meer juist kunt onderscheiden. En u geeft uzelf door uw denken in handen van hem, wiens doel het is uw ziel in zijn bezit te houden, wat zoveel wil zeggen als haar in de duisternis te storten.

Uw gedachten zijn alleen aards gericht en u vergeet Hem, aan Wie u uw leven hebt te danken en voor Wie u zich eens zult moeten verantwoorden. U verdringt elke geestelijke gedachte, elke gedachte aan een verantwoording. U wilt er niet aan herinnerd worden en u stompt uw geweten zo af, dat u spoedig niets meer gelooft dan dat, wat voor u zichtbaar en tastbaar is en dat u met al uw zinnen nastreeft.

Er bestaat bijna geen verbinding meer tussen de bewoners van de aarde en die van het geestelijke rijk, die nog zegenrijk is. Daarentegen is de binding naar beneden buitengewoon sterk, want de mens brengt ze in vrije wil tot stand, juist door het streven naar datgene, wat vergankelijk is en nog bij het rijk van de tegenstander van God hoort. U miskent totaal het doel van uw aardse bestaan en daarom vervult ook de aarde niet meer het doel: verblijfplaats te zijn om het geestelijke te vormen. Dit heeft een uiteenvallen van de aardse schepping als gevolg, omdat dit het wetmatige gevolg is van het leven tegen de goddelijke ordening in. Want u mensen leeft in strijd met deze goddelijke ordening, daar anders uw geestestoestand u helder en duidelijk liet inzien, wat uw opgave en uw doel op aarde is.

En elk handelen in strijd daarmee moet een uitwerking hebben overeenkomstig de wet. Daarom is ook het einde van deze aarde gekomen, volgens welke de genade van de belichaming als mens aan deze wordt ontnomen en al het geestelijke die uiterlijke vorm verkrijgt, die het door eigen wil nastreeft. Want de genade van de belichaming wordt niet benut, maar misbruikt. En aldus bepaalt de vrije wil zelf het lot van het geestelijke. Hij veroorzaakt het einde der aarde, omdat de wet van de eeuwige ordening niets anders meer toelaat.

Amen

Ernste Mahnung, des Erdenlebenszweckes zu gedenken....

Ihr Menschen vergesset gänzlich euren Erdenlebenszweck, und darum lebet ihr auch nicht ihm entsprechend.... Was euch wichtig erscheint, ist ohne Nutzen für eure Seele, um derentwillen ihr auf der Erde weilet.... und was allein wichtig ist, das beachtet ihr nicht. Ihr lebet nur eurem Körper, aber nicht eurer Seele und seid doch nur eurer Seele wegen als Mensch auf dieser Erde tätig.... Alles, was ihr anstrebt, was ihr denkt und tut, trägt euch keinerlei Erfolg ein, denn der irdische Erfolg bleibt euch nicht, er ist nur ein Traumbild, das ihr nicht festhalten könnet, das vergeht und im Nichts verrinnt mit dem Moment eures Todes. Und solange es noch für euch besteht, dienet es nur der vergänglichen Hülle der Seele, nicht aber der Seele selbst. Alle eure Lebenskraft, euren Willen und eure Gedanken verwendet ihr also auf völlig Wertloses, die echten Güter aber strebet ihr nicht an, und also behandelt ihr eure Seele erbärmlich, ihr lasset sie in größter Not, wenngleich ihr die Möglichkeit hättet, ihr zu helfen.... Ihr liebet euch selbst, eure wertlose Außenhülle, über alles.... ihr steckt noch gar sehr in der Ichliebe, in einer Liebe, die verkehrt gerichtet ist und niemals euch zum Ziel führen kann, zwecks dessen ihr auf Erden weilet. Ihr sehet es doch täglich, wie vergänglich alles ist, ihr verlieret täglich euch nahestehende Menschen durch den Tod, ihr wisset, daß sie alles zurücklassen müssen, was ihnen bisher erstrebenswert war, und daß sie völlig leer in das jenseitige Reich eingehen.... Und ihr wandelt euch dennoch nicht.... und ob alles um euch vergehet, ihr richtet die Gedanken nicht geistig, sondern trauert nur dem Verlorenen nach und suchet es euch so schnell als möglich wiederzuerringen.... Ihr seid Toren, denn ihr seid verfinsterten Geistes. Die Welt mit ihren Gütern macht eure Augen unfähig zum Schauen, weil sie euch blendet und ihr nichts mehr recht erkennen könnet. Und ihr gebet euch durch euer Denken dem in die Hände, dessen Ziel es ist, eure Seele in seinem Besitz zu behalten, was soviel heißt, als sie in die Finsternis zu stoßen. Eure Gedanken sind nur irdisch gerichtet, und ihr vergesset Den, Dem ihr euer Leben verdanket und vor Dem ihr euch dereinst verantworten müsset.... Ihr dränget jeden geistigen Gedanken, jeden Gedanken an eine Verantwortung, zurück, ihr wollet nicht daran erinnert werden, und ihr stumpfet euer Gewissen so ab, daß ihr bald nichts mehr glaubet als das, was euch sichtbar und greifbar ist und das ihr mit allen Sinnen anstrebet.... Es besteht fast keine Verbindung mehr zwischen den Bewohnern der Erde und denen des geistigen Reiches, die noch segenbringend ist, dagegen nach unten ist die Bindung überaus stark, denn der Mensch stellt sie im freien Willen her eben durch das Anstreben dessen, was vergänglich ist und noch dem Reiche des Gegners von Gott angehört. Ihr verkennet gänzlich euren Erdenlebenszweck, und darum erfüllet auch die Erde nicht mehr den Zweck, Bildungsstation des Geistes zu sein.... was ein Auflösen der irdischen Schöpfung nach sich zieht, weil dies gesetzmäßige Folge des Lebens wider die göttliche Ordnung ist.... Denn ihr Menschen lebt wider diese göttliche Ordnung.... ansonsten euer Geisteszustand hell und klar euch erkennen ließe, was eure Aufgabe und euer Ziel auf Erden ist.... Und jegliches Zuwiderhandeln muß sich gesetzmäßig auswirken.... weshalb auch das Ende dieser Erde gekommen ist, wonach die Gnade der Verkörperung als Mensch diesen entzogen wird und alles Geistige die Außenform erhält, der es durch eigenen Willen zustrebt.... Denn die Gnade der Verkörperung wird nicht ausgenützt, sondern mißbraucht, und also bestimmt der freie Wille selbst das Schicksal des Geistigen.... er führt das Ende der Erde herbei, weil das Gesetz der ewigen Ordnung nichts anderes mehr zuläßt....

Amen