• Terug

Oerwet: liefde

De oerwet is de liefde. De oerkracht is liefde en al het stoffelijke is in zijn oersubstantie liefde. Dus moet ook het hoogste Wezen, de eeuwige Godheid, Liefde zijn, evenals al het wezenlijke dat uit haar is voortgekomen. De liefde is een kracht en dus steeds effectief zolang ze met de Oerbron van alle kracht in verbinding blijft. Want God, als de Oerbron van kracht, straalt deze uit volgens Zijn eeuwige ordening, om werkzaam te zijn in liefde volgens Zijn wet. Daarom zal al het door Hem in het leven geroepen wezenlijke onbeperkt de liefdeskracht kunnen benutten, omdat deze in hem rust als teken van goddelijke oorsprong, echter alleen zo lang als het wezen zich binnen de wet van de eeuwige ordening beweegt, zolang het de liefdeskracht wil gebruiken volgens de goddelijke wil. Want de wil van God is in Zijn liefde gegrondvest. De wil van God is steeds in overeenstemming met de eeuwige ordening en is eveneens oerwet.

Treedt het wezen uit de goddelijke ordening, dan treedt het ook buiten de liefdesstroom van God. Het verspeelt dus zijn kracht omdat deze buiten de wet niet werkzaam is, omdat de liefde niet uit de ordening kan treden daar ze de oerkracht is van God. Daarom zal het ook begrijpelijk zijn dat alleen dan van de kracht Gods kan worden gesproken wanneer een werkzaam zijn in liefde herkenbaar is en dat niets on-goddelijks zich van de kracht uit God kan bedienen, omdat Gods kracht liefde is, maar de liefde niet buiten God kan zijn. Hieruit volgt dus dat de eeuwige ordening onvoorwaardelijk in acht moet worden genomen, waar de liefdeskracht zich wil uiten. Dat dus het wezen pas weer als goddelijk wezen kan worden bestempeld wanneer het in Gods eeuwige ordening leeft, omdat het dan weer door de goddelijke liefdeskracht wordt doorstraald en dus ook zelf vol kracht en licht is, omdat ook de liefdeskracht weer haar volle uitwerking heeft. Dan zal het wezen in de gelijke wil met God kunnen scheppen en vormen omdat de liefdeskracht voortdurend tot werkzaamheid aandringt, omdat de goddelijke kracht nooit rust maar voortdurend tot leven wekt. De toestand buiten de goddelijke ordening is een toestand van de dood, van krachteloosheid, van verstarring. Maar leven is alleen in goddelijke ordening denkbaar, en goddelijke ordening is liefde.

Het wezenlijke dat zich buiten de goddelijke ordening ophoudt, zou volledig moeten vergaan wanneer het geen van God uitgegane kracht zou zijn die in haar oersubstantie liefde is. En deze kracht is onvergankelijk, ofwel: wat van God uitgaat, kan nooit vergaan. Maar het kan al het positieve in zich in het negatieve veranderen en dit wil dus zeggen: een aan het goddelijke licht- en krachtvolle tegengestelde toestand. Duisternis en machteloosheid dus, een niet goddelijk en daarom ongelukkig lot. Maar God, als eeuwige Liefde, keert zich niet af van deze van God losgeraakte wezens. Hij tracht hen terug te leiden naar Zijn wettelijke ordening. Hij straalt het bekoelde en verharde wezenlijke aan met Zijn liefdeskracht en als het zich openstelt, dus zonder weerstand zich aan de inwerking van de liefdesstraling overgeeft, keert het langzaam terug naar de goddelijke ordening. Het brengt de liefde in zichzelf weer tot ontplooiing en benut de hem nu weer toestromende liefdeskracht om in liefde werkzaam te zijn. Het wordt zelf vol van kracht en licht en keert terug naar de oerbron van de Liefde. Het sluit zich weer aaneen met God, van wie het eens is weggegaan.

Amen

Lei Primal: Amor....

A lei primordial é o amor, o poder primordial é o amor, e toda a substância material é amor na sua substância primordial..... Assim, o ser mais elevado, a Divindade eterna, deve também ser o amor, bem como todos os seres que dele tenham saído. O amor é uma força e portanto sempre eficaz enquanto permanecer em contacto com a fonte original de toda a força.... Pois Deus, como fonte original de força, emana de acordo com a Sua ordem eterna, para trabalhar no amor de acordo com a Sua lei.... Portanto, todos os seres por Ele chamados à existência poderão usar a força do amor sem restrições, porque repousa neles como sinal de origem divina, no entanto, apenas enquanto o ser se mover dentro da lei da ordem eterna, desde que queira usar a força do amor de acordo com a vontade divina. Pois a vontade de Deus é fundada no Seu amor, a vontade de Deus corresponde sempre à ordem eterna e é igualmente lei original. Se o ser sai da ordem divina, então também sai do fluxo de amor de Deus; assim renuncia à sua força porque isto não funciona extralegamente, porque o amor não pode sair da ordem porque é a força elementar de Deus. Portanto, também será compreensível que só se possa falar do poder de Deus quando um efeito do amor é reconhecível, e que nada de ímpio possa fazer uso do poder de Deus, porque o poder de Deus é amor, mas o amor não pode estar fora de Deus. (5.6.1953) E assim emerge que a ordem eterna deve absolutamente ser observada onde a força do amor se quer expressar, que portanto o ser só pode ser abordado como um ser divino novamente quando vive na ordem eterna de Deus, porque então é de novo permeado pela força divina do amor e assim é também poderoso e cheio da própria luz, porque a força do amor também tem o seu pleno efeito novamente.... Então o ser será capaz de criar e moldar na mesma vontade que Deus, porque a força do amor o impele constantemente para a actividade, porque a força divina nunca descansa mas gera vida constante. O estado fora da ordem divina é um estado de morte, de impotência, de torpor; mas a vida só é concebível na ordem divina, e a ordem divina é amor.... A vontade que se move fora da ordem divina teria de perecer completamente se não fosse a força que emana de Deus, que é o amor na sua substância fundamental.... E esta força é imperecível, ou.... o que emana de Deus nunca pode passar.... Mas tudo o que é positivo em si mesmo pode tornar-se negativo, o que significa um estado oposto à luz divina e ao poder.... Escuridão e impotência, portanto, um destino ímpio e, portanto, infeliz. Mas Deus, como amor eterno, não se afasta destes seres desdivinizados. Ele procura conduzi-los de volta à Sua ordem legal, Ele ilumina o ser frio e endurecido com a Sua força de amor, e se ele se abre, entregando-se assim sem resistência à influência desta radiação de amor, ele regressa lentamente à ordem divina.... Traz o amor dentro de si para se desdobrar novamente e usa a força do amor que agora flui para ele novamente para trabalhar no amor.... ela própria se torna cheia de força e luz e volta à fonte original do amor.... reúne-se com Deus, de Quem um dia tomou a sua origem...._>Ámen