• Terug

Hoe lang kon Lucifer scheppen?

Mijn kracht was zo lang werkzaam in het eerst geschapen wezen, tot de wilsbeslissing volkomen was afgedankt, oftewel: Lucifer of ook "Lichtdrager" kon nog zo lang wezens laten ontstaan, als hij door de kracht van mijn liefde nog vervuld was, die echter met zijn gestage val in de diepte, met zijn verwijdering van Mij, steeds zwakker en uiteindelijk helemaal onwerkzaam werd. Dus niet Ik onttrok aan dit eerst geschapen wezen de kracht, maar hij zelf maakte ze onwerkzaam zodra hij zich eindeloos ver van Mij verwijderde. Maar de daad van het wilsbesluit was geen zaak van een ogenblik, ook dit besluit was een proces dat zich over eindeloze tijden uitstrekte, want ook de tegen Mij gerichte wil in Lucifer, ontwikkelde zich langzaam en daaraan beantwoordend waren ook de uit hem voortgekomen wezens geaard, meer of minder de van Mij afgewende wil in zich dragend.

Zolang dus het eerst geschapen wezen de volledige breuk met Mij nog niet had voltrokken, was het ook nog scheppend en vormend bezig. Maar steeds meer nam het vermogen om te scheppen af, echter niet beperkt van Mij uit, maar volgens de oerwet verloor mijn kracht aan werking zodra ze op tegenstand stuitte. Dus zolang het eerst geschapen wezen zich ophield binnen het bereik van de kracht van mijn liefde, kon het ook scheppen, maar steeds in overeenstemming met zijn wil om mijn kracht aan te nemen in het besef dat hij ze van Mij als de Oerbron van kracht betrok. Deze tijd dat de wil nog besluiteloos was, was volop voldoende om ontelbare wezens met een eveneens besluiteloze wil te scheppen, welke zich dan steeds meer van Mij afwendde en ook het eerst geschapen wezen onkundig liet worden, verder wezens in het leven te roepen.

De innige band met Mij liet het wezen dat mijn liefde eens had geschapen, zonder belemmering kracht toestromen. De uiteindelijke scheiding van Mij moest onvermijdelijk ook een totale krachteloosheid tot gevolg hebben. De werking van kracht nam in dezelfde mate af als de wil zich van Mij afkeerde. Maar zolang het mijn kracht gebruikte om te scheppen, erkende het ook Mij als Bron van kracht, maar droeg dit inzicht niet over op dat wat door hem in het leven was geroepen. En toen het willens en wetens geen kracht van Mij meer wilde betrekken, in de mening deze zelf te bezitten, was zijn wilsbeslissing gevallen. Het wees de kracht af en dat betekende eindeloze verwijdering van Mij en dus krachteloosheid, zodat na zijn val in de diepte ook zijn macht was gebroken om door zijn wil nog verder wezens te laten ontstaan.

Begrijp het goed: Er lag een onmetelijk lange tijd tussen het eerste moment van in opstand komen en het zich volledig van Mij afkeren, en de in deze tijd geschapen wezens waren ook daaraan beantwoordend gevormd, om welke reden het dus noodzakelijk was dat Ik alle wezens van wie Ik de beslissing van hun wil vroeg, ook met mijn licht van het inzicht moest doorstralen, maar dat ze zich evenzo verschillend ten nutte maakten, zoals ze zelf verschillend geaard waren. Maar ze konden een juiste beslissing nemen, de aard van hun schepping was niet bepalend want de wil van ieder wezen was vrij.

Van een val in de diepte kon al gesproken worden op het moment van het eerste zich opzettelijk afkeren van Mij, maar dat zolang nog niet volkomen voltrokken was als Ik zelf nog werd gezien als Bron van kracht. En zo lang kon ook het eerst geschapen wezen de kracht die het van Mij uit onbeperkt werd toegestuurd, gebruiken naar zijn wil. Want het bleef in de stroomkring van mijn liefde zolang het Mij zelf erkende. Maar het stapte uit deze stroomkring toen het Mij bewust weerstand bood, toen het zelf de kracht afwees, om Mij niet te hoeven erkennen, omdat het zichzelf sterk en krachtig genoeg waande om eigenmachtig te kunnen scheppen en vormen.

Nu bleef mijn kracht werkeloos volgens de oerwet van eeuwigheid. En nu was ook het scheppen van wezens niet mogelijk, want nu paste Ik heel mijn liefdeskracht toe om het gevallen geestelijke terug te voeren. Het geestelijke scheppingswerk was voltooid, nu begon het vergoddelijken van het geschapene, het opleiden van de schepselen tot mijn kinderen vanuit een vrije wil, een werk waar mijn totale liefdeskracht naar uitgaat en dat ook mijn tegenstander niet zal kunnen verhinderen, waaraan tenslotte ook deze tegenstander zich vrijwillig zal overgeven om weer in de staat van onbegrensde kracht te komen en deze nu te gebruiken volgens mijn wil.

Amen

¿Durante cuánto tiempo podía Lucifer crear....?

Mi fuerza fue eficaz en el primer ser creado hasta que la decisión de su voluntad fue descartada por completo, o también: Lucifer o el portador de luz aún podía crear seres mientras aún estuviera lleno de Mi poder de amor, el cual, sin embargo, se debilitaba cada vez más con su constante caída en las profundidades, con su distanciamiento de Mí, hasta que finalmente se volvió completamente ineficaz.... Así que no fue Yo quien le quité el poder a este primer ser creado, sino que él mismo lo hizo ineficaz al alejarse infinitamente lejos de Mí....

Pero el acto de la decisión de la voluntad no fue cuestión de un momento; También esta decisión fue un proceso que se prolongó durante un tiempo infinitamente largo, pues la voluntad de Lucifer que se volvió contra Mí también se desarrolló lentamente, y los seres que surgieron de él se constituyeron en consecuencia, llevando dentro de sí, más o menos, la voluntad que se apartó de Mí. Así pues, mientras el primer ser creado todavía no había producido una ruptura completa Conmigo, seguía actico en la creación y en el moldeado de las cosas, pero su capacidad de crear disminuía cada vez más. Sin embargo, esto no fue limitado por Mí, sino que, según la ley original, Mi poder perdió su efectividad tan pronto como encontró resistencia.

Así pues, mientras el primer ser creado permaneció dentro del ámbito de Mi poder de amor, también podía creer, pero siempre según su voluntad de aceptar Mi poder, sabiendo que lo recibió de Mí como como fuente original de poder. Este tiempo de voluntad indecisa fue más que suficiente para la creación de innumerables seres con voluntades igualmente indecisas, que luego se alejaron cada vez más de Mí y también hicieron que el primer ser creado se volvió incapaz de traer una más esencia a la vida.

La conexión íntima Conmigo que un poder desenfrenado fluyera hacia el ser que Mi amor había creado una vez.... La separación final de Mí inevitablemente tuvo que traer consigo una impotencia total. El efecto de la fuerza disminuyó en la medida en que la voluntad se apartó de Mí. Pero mientras usaba Mi poder para crear, también Me reconoció como la fuente de poder, pero no transfirió este conocimiento a lo que había creado....

Y cuando ya no quiso sacar fuerza de Mí por su propia voluntad, creyendo que la poseía él mismo, se hizo su voluntad.... Rechazó la fuerza, y es significó un alejamiento infinito de Mí y, por lo tanto, falta de fuerza, de modo que después de su caída en las profundidades, su poder para permitir que surgieran más seres a través de su voluntad también se rompió.... Entendedlo correctamente: Hubo un tiempo inconmensurablemente largo entre el primer momento de rebelión y el completo alejamiento de Mí, y los seres creados durante este tiempo también fueron formados en consecuencia, por lo que era necesario que tenía que irradiar con Mi luz de conocimiento a todos los seres, de los que exigí una decisión de voluntad, que, sin embargo, la usaron tan diferentemente tal como ellos mismos fueron constituidos naturalmente....

Pero podía tomar la decisión correcta, la naturaleza de su creación no fue decisiva, sino que la voluntad de cada ser era libre. Se podía hablar ya de caída a la profundidad en el momento del primer alejamiento voluntario de Mí.... que, sin embargo, no se había completado plenamente mientras Yo Mismo todavía era reconocido como la fuente de fuerza.... Y mientras tanto el primer ser creado también podía usar la fuerza ilimitada que Yo le di según su voluntad.... Pues permaneció en el circuito de amor mientras Me reconoció a Mí Mismo.

Pero salió de este circuito cuando conscientemente resistió a Mí.... cuando él mismo rechazó el poder para no tener que reconocerme, porque él mismo se creía lo suficientemente fuerte y poderoso para ser capaz de crear y dar forma por sí mismo.... Ahora Mi poder seguía siendo ineficaz según la ley primordial desde la eternidad.... Y ahora tampoco era posible ninguna creación de nada de esencia, porque ahora utilizaba todo Mi poder de amor para traer de vuelta a los seres espirituales caídos....

La obra de la creación espiritual había terminada, ahora comenzaba la deificación del creado, la formación de las criaturas en el libre albedrío para convertirse en Mis hijos.... una obra a la que se dirige todo Mi poder de amor y que ni siquiera Mi adversario podrá impedir, a la que este adversario al final también se entregará voluntariamente para alcanzar de nuevo el estado del poder ilimitado y usar este poder según Mi voluntad....

amén