• Terug

De verantwoordelijkheid voor het aannemen van dwaalleren

De mensen maken zich te moeilijk los van een weten dat hun van jongs afaan werd aangeleerd en dat ze daarom niet als onjuist willen prijsgeven. Zonder nadenken hebben ze dit weten aangenomen en daar ze geen schuld hebben aan hun opvoeding, kunnen ze voorlopig niet ter verantwoording worden geroepen voor het aannemen van valse leerstellingen. Maar zodra ze zelf hun verstand kunnen gebruiken, is het ook hun plicht elke geestelijke opvatting te onderzoeken op zijn waarachtigheid. En ze zullen zich moeten verantwoorden of ze hun verstand lieten werken zodra ze daartoe in staat waren. Maar ze mogen niet elke geestelijke opvatting voor waar houden zonder onderzoek, zoals ze zich ook niet kunnen rechtvaardigen met de reden dat ze dat weten ontvangen hebben en dus zonder schuld zijn, wanneer ze het gedurende hun leven op aarde voor waar houden.

Ze vergeten dat ze voor hun ziel de verantwoordelijkheid dragen, ze vergeten dat niet IK hen straf, maar dat ze zichzelf straffen, d.w.z. dat ze in een toestand van onvolkomenheid vertoeven, waarin ze nooit zalig kunnen worden, maar dat IK hen niet uit deze toestand verlossen kan, omdat hun vrije wil werkzaam moet worden t.b.v. deze verlossing'maar dat ze de wil niet goed hebben gebruikt, daar ze anders hun verstand hadden benut om die geestelijke opvattingen te onderzoeken. Ze bleven werkeloos, ze lieten zich in zekere zin iets opdringen wat ze ook konden afwijzen als ze dat wilden.

Als de mensen zich nu voor hun ziel moeten verantwoorden, wil dat zeggen dat ze hun schuld moeten inzien, dat ze hun ongelukkige Staat als eigen schuld en rechtvaardig inzien en hun eigen verzuim moeten toegeven, zich dus niet kunnen vrijspreken ten koste van diegenen die hen verkeerd hebben onderwezen. Wel moeten ook deze leraren zich eens verantwoorden overeenkomstig hun schuld, maar wie dwaalleren aanneemt, is niet vrij te spreken van schuld, daar IK de mens het verstand gegeven heb, dat hij op de eerste plaats voor zijn zieleheil moet gebruiken.

Wie het nu serieus te doen is om de waarheid, doet daar ook zijn best voor en zal ze ook vinden. En elke onderrichting die de mens wordt aangeboden, moet onderzocht worden als ze aanspraak maakt op waarheid. Dus heeft ook de mens de plicht de hem overgebrachte geestelijke leringen met die leerstellingen te vergelijken en de juiste wil om te onderzoeken zal ook juiste resultaten opleveren.

Maar zoals de instelling van de mens is, als hem door Mijn Wil de waarheid wordt gebracht, zo is ook de toestand van zijn ziel nà zijn dood - vol Licht of duister. Want alleen de waarheid geeft Licht aan de ziel, terwijl dwaling de ziel in duisternis laat vertoeven, waarin ze bij het begin van haar weg over de aarde als mens heeft gekwijnd, die ze echter heel makkelijk kon ontvluchten als ze haar wil juist gebruikt zou hebben.

Amen

Responsabilité pour l'acceptation de doctrines erronées

Les hommes ont des difficultés à se séparer d’un savoir qui leur a été enseigné depuis leur jeunesse, et auquel ils ne veulent pas renoncer. Sans réfléchir ils ont accepté ce savoir, et vu qu’ils ne sont pas fautifs de leur éducation, ils ne peuvent pas être tenus responsables de l'acceptation d’une fausse doctrine. Mais dès qu'ils peuvent employer eux-mêmes leur entendement, il est aussi de leur devoir, d'examiner ce bien spirituel quant à sa véracité. Et ils devront en répondre, s'ils n’ont pas laissé devenir actif leur entendement dès qu’ils étaient en mesure de le faire. Mais ils ne doivent pas retenir comme vrai chaque bien spirituel sans examen, ils ne peuvent pas se justifier avec le simple motif qu’ils ont reçu ce savoir, et donc qu’ils seraient innocents si pendant la vie terrestre ils l’ont approuvé. Ils oublient qu'ils sont responsable de leur âme, ils oublient que Je ne les punis pas, mais qu'ils se punissent tous seuls eux-mêmes, c'est-à-dire qu'ils restent dans un état d'imperfection, dans lequel ils ne peuvent jamais devenir bienheureux, mais Je ne peux pas les sauver de cette situation, parce que leur libre volonté doit devenir active pour ce salut, car ils n'ont pas employé bien leur volonté, autrement ils auraient employé leur entendement pour examiner ce bien spirituel. Ils sont restés inactifs, ils se sont laissé d’une certaine manière forcer à quelque chose qu’ils pouvaient refuser s'ils le voulaient. Si maintenant les hommes doivent répondre pour leurs âmes, cela signifie qu'ils doivent reconnaître leur faute, qu’ils doivent reconnaitre leur situation malheureuse comme étant leur propre faute et que cela est juste, et ils doivent admettre leurs manques, c'est-à-dire qu’ils ne peuvent pas se décharger au dépens de ceux qui les ont instruits faussement. Même ces enseignants devront un jour rendre compte selon leur faute, celui qui accepte une doctrine erronée n'est pas à déclarer innocent étant donné que J'ai donné à l'homme l'entendement qu’il doit utiliser pour le salut de son âme. Celui qui désire sérieusement la Vérité fera un effort, et il la trouvera. Et chaque enseignement offert à l'homme doit être examiné s'il prétend être la Vérité. Donc l'homme a aussi le devoir de confronter les biens spirituels transmis avec ces doctrines, et la juste volonté pour l'examen apportera aussi de justes résultats. Toutefois l'état de son âme après sa mort sera lumineux ou bien obscur selon comment l’homme se dispose envers la Vérité qui lui est apportée à travers Ma Volonté. Parce que seulement la Vérité donne la Lumière à l'âme, tandis que l'erreur fait rester l'âme dans l'obscurité, dans laquelle elle avait langui au début de sa carrière terrestre en tant qu’homme, mais à laquelle il aurait pu échapper très vite s'il avait bien employé sa volonté.

Amen