• Terug

Doodsslaap - Opwekking uit de graven op de jongste dag

De doden rusten alleen lichamelijk. Dat wil zeggen: het lichaam is van elke aardse bezigheid ontheven en het aards materiële komt de door de Schepper eraan toegewezen bestemming na, doordat het ook in zijn ontbindingsproces nog ontelbare levende wezens verblijfplaats biedt, tot het weer geheel vervlogen is als geestelijke substantie. Maar de ziel van de mens heeft geen deel meer aan de rusttoestand van het lichaam. Ze kan wel zonder bezigheid in het hiernamaals vertoeven, maar deze toestand is geen toestand van rust, maar een toestand van machteloos bewustzijn van haar bestaan. Een toestand van de grootste krachteloosheid die kwellend is omdat die bewust door de ziel wordt gevoeld. Daarom kan er dus niet van een rust van de doden worden gesproken, en nog veel minder bij de zielen die een graad van volmaaktheid hebben bereikt zodat ze in sferen van licht opgenomen worden. Want deze zielen zijn onophoudelijk actief en zijn gelukkig in hun werkzaamheden. En daarom is het onjuist te spreken van de slaap van de doden tot aan hun opwekking op de jongste dag.

Een opwekking van de doden zal wel plaatsvinden op deze dag. Zij die op aarde geestelijk dood zijn, zullen uit hun slaap ontwaken, als ze God in Zijn grootheid en macht zullen onderkennen en als ze zich voor Zijn rechtvaardigheid zullen moeten verantwoorden. Doch dit ontwaken zal vreselijk zijn. En zo zullen ook vele die in de graven rusten - lichamelijk en geestelijk - die al in de sferen van het hiernamaals vertoeven, ter verantwoording worden geroepen, omdat ze de rust van de dood verkiezen boven de activiteit die van leven getuigt.

Ook die zielen zullen op de dag van het oordeel worden veroordeeld tot een hernieuwde verbanning in de materie, opdat ze nu de toestand van rust te proeven krijgen die hun begerenswaardig toescheen en die ze toch konden ontvluchten. Want als een ziel zich in het hiernamaals negatief ontwikkelt, streeft ze zelf naar de materie. En aan haar wil zal gevolg worden gegeven. Op deze manier zal de opwekking uit de graven op de jongste dag begrijpelijk zijn.

Het vleselijke lichaam heeft wel zijn rust gevonden, in zoverre dat het de ziel niet meer hoeft te dienen, maar ook zijn geestelijke substanties moeten verder hun doel vervullen volgens goddelijke beschikking. De zielen zijn echter te beklagen als ze niet een staat van leven binnen kunnen gaan na de dood van het lichaam. En alleen zo dient de opwekking op de jongste dag tot eeuwig leven of tot eeuwige verdoemenis worden verstaan, dat voor de op aarde levenden plotseling het besef zal komen van het ontwaken uit de diepste geestelijke slaap, doch voor de kwade tot het oordeel. Want de goede mensen die op God gericht zijn en Zijn wil vervullen, zijn op de hoogte van de levenssituatie na de lichamelijke dood. En zij vrezen deze laatste niet en gaan ook het eeuwige leven binnen. Doch de hernieuwde ontwikkelingsgang op de nieuwe aarde door haar scheppingen, zal ook moeten worden gegaan door vele zielen die al lang van deze aarde zijn gescheiden, die tijd in overvloed hadden in het geestelijke rijk om hun wil te veranderen en actief te worden, die echter in hun krachteloze toestand volhardden en de rust van de dood de voorkeur gaven en daarom steeds krachtelozer werden, zodat het geestelijke zelf verhardde en rijp is voor hernieuwde verbanning in aardse scheppingen. Dezen staan als het ware op uit hun graven, want hun wordt weer een nieuwe mogelijkheid geboden om naar het levenslicht te gaan, al is het ook na een onheuglijk lange periode. Alles wat geestelijk dood is, zal ontwaken op de jongste dag, maar niet tot het leven maar tot het oordeel.

Zalig die niet rusten in deze doodsslaap. Zalig die onophoudelijk bezig zijn op aarde of in het geestelijke rijk en wier bezigheden niet uit aardse inspanningen bestaat, maar hun geestelijke ontwikkeling dient. Zalig die leven in de geest, die zich niet overgeven aan de slaap van de traagheid, die de rust niet zoeken, want ze zullen leven in gelukzaligheid en de dag van de opwekking niet hoeven te vrezen.

Amen

Sleep of death.... Levantamento das sepulturas no último dia....

Os mortos só descansam de acordo com o corpo, ou seja, o corpo é libertado de toda a actividade terrena, e o material terreno cumpre o seu propósito que lhe foi atribuído pelo Criador, continuando a conceder residência a inúmeros seres vivos no seu processo de dissolução até ser completamente dissipado como substância espiritual. A alma humana, contudo, já não tem uma parte no estado de repouso do corpo; pode de facto habitar no além sem actividade, no entanto este estado não é um estado de repouso mas um estado de consciência impotente da sua existência, um estado de maior impotência, que é agonizante porque é conscientemente sentido pela alma. Portanto, não é possível falar de um estado de repouso para os mortos e muito menos para as almas que atingiram um grau de perfeição que lhes permita entrar em esferas de luz. Pois estas almas estão constantemente activas e são felizmente felizes na sua actividade. E por isso é errado falar do sono dos mortos até ao seu despertar no último dia..... Uma ressurreição dos mortos terá certamente lugar nesse dia.... Os mortos espirituais na terra despertarão do seu sono quando reconhecerem Deus na Sua grandeza e poder e quando tiverem de responder à Sua justiça. Mas este despertar será horrível. E assim, também muitos que descansam nas sepulturas, corporais e espirituais, que já habitam nas esferas do além, serão chamados a prestar contas porque preferem o resto da morte à actividade que dá vida..... No dia do julgamento, essas almas serão também condenadas a um novo banimento na matéria, para que agora possam saborear o estado de repouso que lhes parecia desejável e, no entanto, do qual puderam escapar. Porque se uma alma regredir no além, esforçar-se-á para a própria matéria e a sua vontade será cumprida.... assim, a elevação das sepulturas no último dia terá de ser entendida.... O corpo de carne encontrou certamente o seu descanso na medida em que já não precisa de servir a alma, mas as suas substâncias espirituais devem também continuar a cumprir o seu propósito de acordo com o destino divino. Mas as almas devem ter pena se não puderem entrar no estado de vida após a morte do corpo, e a ressurreição no último dia para a vida eterna ou para a condenação eterna só deve ser compreendida de tal forma que a realização chegará subitamente aos que vivem na terra, o despertar do sono espiritual mais profundo, mas para o mal para o julgamento; Para as pessoas boas que se voltam para Deus e cumprem a vontade de Deus sabem sobre o estado da vida após a morte corporal e não temem esta última, e também entram na vida eterna. Mas muitas almas terão também de seguir o curso renovado do desenvolvimento na nova terra através das suas criações, que há muito partiram desta terra, que tiveram tempo em abundância no reino espiritual para mudar a sua vontade e tornar-se activas, mas que permaneceram no seu estado de impotência e preferiram a tranquilidade da morte e, portanto, tornaram-se cada vez mais impotentes, de modo que o próprio espiritual endureceu e está maduro para o banimento renovado nas criações terrestres. Estes surgem dos seus túmulos, por assim dizer, pois é-lhes novamente oferecida uma nova oportunidade para virem à luz do dia, embora após um período de tempo inconcebivelmente longo. Tudo o que está morto em espírito despertará no último dia, mas não para a vida, mas para o julgamento..... Abençoados são aqueles que não descansam neste sono de morte, abençoados são aqueles que estão constantemente activos na terra ou no reino espiritual e cuja actividade não consiste na labuta terrestre, mas serve o seu desenvolvimento espiritual.... Bem-aventurados aqueles que vivem no espírito, que não se entregam ao sono preguiçoso, que não procuram descanso, pois viverão em êxtase e não precisam de temer o dia da ressurreição...._>Ámen