• Terug

Geestelijk dieptepunt - Einde van een verlossingsperiode

Er is eeuwig geen geestelijke vooruitgang te verwachten als de mensheid het dieptepunt heeft bereikt dat ze God niet meer herkent en erkent. Want dan is ze geheel gescheiden van God en dus ook zonder enige toevoer van kracht, die alleen de geestelijke gang opwaarts garandeert. Een geringe verwijdering van God kan gemakkelijk worden opgeheven, want nog steeds bevindt het geestelijke zich dan in de stroomkring van goddelijke liefde en de kracht ervan zet het onvermijdelijk aan om opwaarts te gaan. Is de verwijdering echter zo groot geworden dat het geestelijke zich buiten deze stroomkring ophoudt, dan is het ook volledig krachteloos en een dichter bij God komen is dan niet meer mogelijk omdat dan de vijandige kracht meer invloed heeft, die het tot zich in de diepte trekt. Maar is de mensheid op dit niveau van ontwikkeling aanbeland, dat wil zeggen: is ze in haar ontwikkeling zo ver achteruitgegaan, dan heeft het geestelijke ook het recht verspeeld op aarde een bestaan als mens te leiden, omdat het doel hiervan alleen is, zich positief te ontwikkelen en het dit doel volledig buiten beschouwing liet. Dus dan houdt voor deze mensheid een ontwikkelingsperiode op. De aarde stoot in zekere zin al het geestelijke dat zich op een hogere trap van ontwikkeling bevindt, van zich af, wanneer het niet meer in overeenstemming met deze trede van ontwikkeling leeft en handelt. En dan is een verlossingstijdperk beëindigd volgens goddelijke wil. En ieder mens kan zelf het tijdstip herkennen als hij acht slaat op de geestelijke ontwikkeling van de gehele mensheid.

Is er een dieptepunt bereikt waarin de liefdeloosheid duidelijk aan het licht komt, is het werkzaam zijn van de tegen God gerichte kracht daarin te herkennen dat in plaats van voortdurende opbouw overal verwoesting plaatsvindt, is het leven en doen en laten van de mensheid geheel tegengesteld aan Gods wil en dus tegen alle goddelijke ordening, dan is het ook niet meer te verwachten dat de mensheid zich weer in vrije wil aan de goddelijke ordening aanpast. En dan moet er zich volgens wet van eeuwigheid een ontbinding voltrekken van al datgene wat het geestelijke in zich bergt, met het doel van een volledig nieuwe kluistering om in een oneindig lange tijd het doel te bereiken eindelijk weer in de nabijheid van God te vertoeven in vrije wil.

Er bestaat voor een ontaard mensengeslacht geen andere mogelijkheid zich opwaarts te ontwikkelen wanneer het dit dieptepunt heeft bereikt, wanneer alle liefde bekoeld is omdat dan de stroom van de goddelijke kracht van liefde niet meer werkzaam kan worden en dit een volledig verlies betekent aan de kracht die vijandig staat tegenover God. Maar in Zijn grote erbarmen ontrukt God aan zijn tegenstander datgene wat van hem afhankelijk is geworden, doordat Hij het opnieuw in de schepping bant, waarop de tegenstander van God geen invloed meer heeft. Dus is ook het terugplaatsen in de hardste materie alleen een werk van goddelijke barmhartigheid, want voor datgene wat het verst van God verwijderd is, wordt er weer een nieuwe mogelijkheid geschapen de weg van de positieve ontwikkeling te gaan, wat als mens niet meer mogelijk was.

En eens slaat ook hiervoor het uur van de verlossing, al is het na oneindig lange tijd. Maar het geschiedt geen onrecht wanneer het in de harde materie wordt teruggeplaatst, want de wil is tegenover God zo verhard dat deze zelf aanleiding is dat God hem bindt voor eindeloos lange tijd. Want hij verandert niet meer als er een geestelijk dieptepunt is bereikt waarin de mensen God niet meer herkennen.

Amen

Baixa.... espiritual Fim de um período de redenção....

Nenhum progresso espiritual pode jamais ser esperado se a humanidade tiver atingido o ponto baixo de já não reconhecer e reconhecer a Deus. Pois então está completamente separada de Deus e, portanto, também sem aquele fornecimento de força que por si só garante a ascensão espiritual. Uma pequena distância de Deus pode ser facilmente remediada, pois então o espiritual permanece no circuito do amor divino, e a sua força empurra-o inevitavelmente para cima. Mas se a distância se tornou tão grande que o ser espiritual habita fora deste circuito, então também é completamente impotente e já não lhe é possível uma aproximação a Deus, porque então a força contrária tem mais influência que a puxa para baixo em direcção a si mesma. Mas uma vez que a humanidade atingiu este grau de desenvolvimento, ou seja, depois de ter regredido até agora, o ser espiritual também perdeu o direito de viver uma existência na terra como ser humano, porque o seu único objectivo é um desenvolvimento superior e ignorou completamente este objectivo. Então, um período de desenvolvimento chegará ao fim para esta humanidade. A Terra afastará, por assim dizer, todos os seres espirituais que se encontram num nível de desenvolvimento mais elevado, logo que não vivam e ajam de acordo com este nível de desenvolvimento. E então termina um período de redenção de acordo com a vontade divina.... E cada pessoa pode reconhecer o tempo em si, assim que presta atenção ao desenvolvimento espiritual de toda a humanidade. Uma vez atingido um ponto baixo onde a indelicadeza se torna claramente aparente, o funcionamento da força oposta de Deus pode ser reconhecido no facto de que, em vez de se construir constantemente, a destruição tem lugar em todo o lado.... Se a vida e a actividade da humanidade é completamente contrária a Deus e, portanto, contra toda a ordem divina, então já não se pode esperar que a humanidade se volte a integrar livremente na ordem divina, e então, de acordo com a lei da eternidade, uma dissolução de tudo o que contém substâncias espirituais deve ter lugar com o propósito de um banimento completamente novo, a fim de finalmente atingir o objectivo de voltar a habitar perto de Deus em livre arbítrio num tempo infinitamente longo. Não há outra possibilidade de ascensão para uma raça humana degenerada, uma vez atingido este ponto baixo em que todo o amor se tornou frio, porque então o fluxo de força do amor divino já não pode tornar-se eficaz e isto significa uma perda completa da força oposta de Deus. Mas Deus, na sua grande misericórdia, luta contra o seu adversário, que se tornou escravo dele, banindo-o novamente na criação, sobre o qual o adversário de Deus já não tem qualquer influência. Portanto, mesmo a transferência de volta à matéria mais dura é apenas uma obra de misericórdia divina, porque se cria novamente uma nova possibilidade para aquilo que está mais longe de Deus seguir o caminho do desenvolvimento ascendente, o que já não era possível como ser humano. E assim que a hora da redenção também o atinge, mesmo que após um tempo infinitamente longo. Mas não lhe faz nenhuma injustiça quando é posto de novo na matéria dura, porque a vontade é tão endurecida para com Deus que é ela própria causa de Deus o amarrar por um longo tempo sem fim. Pois não mudará mais uma vez atingido um ponto baixo espiritual onde as pessoas já não reconhecem Deus...._>Ámen