• Terug

Oorzaak, zin en doel van leed - Inzicht - Vergankelijkheid

De wereldsgezinde mensen zijn zo ver van de waarheid verwijderd, dat zij daardoor ook niet weten welke kracht er uit het geloof en de innige verbinding met God te putten is en dat zij daarom steeds alleen aan wereldse gebeurtenissen aandacht schenken en niet beseffen dat de verkeerde houding tot God ook de oorzaak is van ieder wereldgebeuren dat zich vol leed aan de mens doet gevoelen. En zolang de mensen dit inzicht ontbreekt, zal deze smartelijke toestand ook niet veranderen. Het leed zal alleen steeds weer andere vormen aannemen opdat de mensen door de verscheidenheid van hun noden en beproevingen eens op de gedachte komen dat een andere Macht dan de menselijke achter iedere tegenspoed steekt. Dat niet alleen de menselijke wil veroorzaker is, maar tegelijkertijd de wil van een hogere Macht in actie komt en dat zij tegenover die hogere Macht een vast standpunt innemen.

De kennis van de zuivere waarheid verklaart alles. Zij maakt de grote nood begrijpelijk omdat oorzaak, zin en doel herkenbaar is. Dan eerst is er de mogelijkheid tot verandering, zodra de mensen zich aan de zin en het doel aanpassen, dus de oorzaak van lijden en nood proberen op te heffen, wat echter voor de wereldsgezinde mens onbegrijpelijk is en blijft zolang de wereld voor hem het voornaamste is, zolang hij zijn lichaam alle voorrechten verleent en de ziel gebrek laat lijden.

Kennis van de waarheid kan echter alleen worden toegezonden aan de mens die zich van de wereld losmaakt, want zodra aan de wereldsgezinde mens de kennis wordt overgedragen, herkent hij ze niet als waarheid en wijst ze af. Derhalve moet hij door vergroot leed in een toestand worden verplaatst waarin hij bereid is de waarheid aan te nemen, doordat hij door lijden en nood de waardeloosheid van wereldse goederen leert inzien en het verlangen ernaar vermindert. Dienovereenkomstig neemt het verlangen naar de waarheid toe, aangenomen dat hij niet wordt beïnvloed door slechte krachten die zijn denken geheel verwarren en van de waarheid proberen af te leiden, die de haat in de mens aanwakkeren hoe meer de wereld met haar vreugden hem teleurstelt. Dezen echter vinden de verbinding met God op aarde niet meer en ieder middel dat God aanwendt mist zijn doel.

Desondanks is het gunstig voor de ziel van de mens wanneer zij nog op aarde de vergankelijkheid van aards bezit leert inzien. Wanneer zij dit leert verachten en er niet meer bovenmatig door aan het aardse gebonden wordt wanneer de ziel van de aarde heengaat, zelfs als zij in een lage staat van rijpheid het hiernamaals binnengaat. Het overwinnen van de materie in het geestelijke rijk is dan niet zo moeilijk en het positieve ontwikkelingsproces kan zich sneller voltrekken zodra er eenmaal een begin mee is gemaakt in het geestelijke rijk. De ziel neemt in het geestelijke rijk de haar aangeboden waarheid eerder aan, zij is niet meer zo weerspannig tegen God als op aarde. En daarom is het lot van de zielen die heengegaan zijn niet zo hopeloos als zij op aarde door groot leed de vergankelijkheid van aardse goederen inzagen, zelfs wanneer zij in tijd van nood schijnbaar als slachtoffer hun aardse leven verliezen.

Zodoende is ook het leed en de nood die door de boze wil van mensen wordt veroorzaakt, nuttig voor de zielen die nog ver van God verwijderd zijn. En daarom laat God het toe dat de mensen in vrije wil tegen elkaar te keer gaan, tot Hij dit zelf een halt toeroept als het met Zijn plan van eeuwigheid overeenstemt. En zolang de mensen in onwetendheid leven, zolang zij hun oren sluiten voor de waarheid, laat Hij hen door hun eigen handelen uitrijpen en door onuitsprekelijke nood en lijden gaan, omdat zij dat zelf zo willen en ook zelf de veroorzakers van dit lijden zijn.

Amen

UZROK I SVRHA PATNJE.... MATERIJALNA PROLAZNOST

Svjetovni ljudi su toliko odvojeni od istine da ne (po)znaju snagu vjere ili pak što znači biti privučen u blisko sjedinjenje sa Bogom, i prema tome oni promatraju samo svjetovne događaje i ne spoznaju da je neispravan odnos prema Bogu ono što uzrokuje svaki svjetovni događaj, i uzrokuje ljudsku patnju.

Sve dok čovječanstvu nedostaje ovo znanje njihovo mučno stanje se neće promijeniti. Patnja će neprestano uzimati druge oblike tako da kroz njihove mnoge i različite nevolje i boli mogu jednog dana steći razumijevanje da druga sila, koja nije ljudska, stoji iza svih nevoljâ – da njihov autor nije samo ljudska već da istovremeno djeluje i volja Više Sile, i da oni moraju zauzeti određeni stav u odnosu na tu Višu Silu.

Znanje o čistoj istini objašnjava sve, i čini veliku izopačenost razumljivom, pošto su uzrok, posljedica i cilj prepoznatljivi. I stoga je promjena moguća jedino kada se ljudi prilagode toj svrsi i cilju i potom nastoje otkloniti uzrok patnje i nevolje, što za svjetovne ljude jeste a i ostaje nerazumljivo sve dok smatraju da je svijet najvažniji, sve dok svojim tijelima daju prioritet, puštajući dušu da gladuje.

Međutim, istinsko znanje se može dati samo onome koji se odvojio od svijeta, jer kada se znanje daje svjetovnim ljudima oni ga neće prepoznati kao istinu i prema tome će ga odbaciti. Zato se takav čovjek mora učiniti prijemčivim za istinu, kroz patnje i nevolje ga se mora naučiti da prepozna bezvrijednost svjetovnih dobara, umanjujući tako njegovu žudnju za njima.

I tako se njegova želja za istinom povećava pod pretpostavkom da nije pod utjecajem zlih sila koje u potpunosti zbunjuju njegove misli, odvraćaju ga od istine i izazivaju u čovjeku mržnju, kako mu svijet zajedno sa njegovim zadovoljstvima počne pružati razočaranje. Takav onda više ne pronalazi vezu sa Bogom dok je na Zemlji, i svako sredstvo koje Bog upotrebljava je uzaludno. Za čovjekovu dušu je ipak korisno prepoznati kratkotrajnost svjetovnih vrijednosti dok je još na Zemlji, i naučiti kako ih prezirati te ne biti sa njima isuviše vezan za Zemlju u trenutku njezinog napuštanja, čak i ako prelazi u drugi svijet ne-dovoljno razvijen.

Prevladavanje materije u duhovnom carstvu onda nije toliko teško i proces višeg razvoja se, kada je ušao u duhovno carstvo, može puno brže dogoditi. Takva duša u duhovnom carstvu puno spremnije prihvaća ponuđenu istinu i ne odupire se Bogu toliko kao na zemlji. I zato sudbina umrlih duša nije toliko beznadežna, tamo gdje su na Zemlji kroz veliku patnju prepoznali prolaznu prirodu zemaljskih dobara, čak i tamo gdje su, izgubiviši svoje zemaljske živote, naizgled postali žrtve nesreće.

I stoga je čak i bol i patnja koju je uzrokovala volja zlih ljudi korisna za dušu koja je još jako daleko od Boga. I zato Bog dozvoljava da ljudi u slobodnoj volji bijesne jedni protiv drugih dok On to ne zaustavi kada se to poklapa sa Njegovim vječnim namjerama. A sve dok ljudi žive u neznanju, sve dok zatvaraju svoje uši za istinu, On im dozvoljava da dozrijevaju kroz svoje vlastite akcije i da iskuse neizrecive patnje i nevolje, pošto oni to sami žele i stoga su sami uzročnici svojih patnji.

AMEN