• Terug

Het komen in de wolken - De wegneming

Een ongewoon donderen zal de lucht vervullen, als de dag van het gericht op komst is. Het zal voor de mensen het laatste teken zijn, maar alleen worden herkend door hen, die in Mij geloven. Het zal de gelovigen vervullen met een grote vreugde, want nu verwachten zij elk uur het komen van hun Heer. En een sterk geloof is nodig om dit komen van God in de wolken te verwachten, want deze gebeurtenis is van zulk een bijzonderheid, dat de goddelozen zullen honen en spotten als er over wordt gesproken. Zij kunnen het donderen wel horen, maar de komst van de Heer in de wolken niet zien. En om die reden slaan zij geen acht op het ongewone geraas in de lucht, en zij laten zich in hun levenswijze in het geheel niet storen. Zij zijn zoals altijd uitgelaten en gewetenloos en jagen alleen wereldse genoegens na.

Maar de gelovigen zullen zich verzamelen en zich met vrolijke harten voorbereiden op de ontvangst van hun Heer. Ze zijn aan het einde van hun kracht en zij weten dat nu hun lijdenstijd wordt beëindigd. In het laatste uur van deze aarde belijden zij God nog eensgezind, ofschoon dat het verlies van hun aardse leven zal betekenen omdat de wereld onbarmhartig tegen hen zal optreden. Maar het verschijnen van de Heer vernietigt de plannen van de goddelozen. Want plotseling zien zij de schare der gelovigen van de grond af naar boven zweven. Tegelijkertijd weerklinkt dan ontzettende donder, en de achtergebleven mensen zullen vol ontzetting vermoeden dat iets vreselijks over hen losbreekt. Maar door het ongewone gebeuren van de wegneming verstard zijn zij niet tot denken in staat. Zij proberen te ontvluchten, maar zien geen kans meer, want overal breken vlammen uit de aarde waaraan geen ontsnappen meer mogelijk is. Zij vinden een verschrikkelijk einde, want er is geen redding mogelijk voor de mensen die als ware duivels woeden op de aarde, en vol zijn van zonde.

Maar de kudde der Godgetrouwen kan het einde van de oude aarde volgen. Voor hun ogen speelt zich het goddelijke vernietigingswerk af, terwijl zij het zelf ontgaan en welbehoed vertoeven op een plaats van vrede, zoals God het heeft beloofd. Dat is het einde van een verlossingsperiode en het begin van een nieuwe, zodra de oude aarde weer veranderd is naar de wil van God. Dan worden de Godgetrouwen verplaatst naar de nieuwe aarde om daar weer verder te leven als stamouders van het nieuwe mensengeslacht waarmee de nieuwe verlossingsperiode begint. Alleen voor de wetende mens met een diep geestelijk inzicht is de gebeurtenis van de wegneming begrijpelijk en geloofwaardig. Maar ze bekroont een tijd van angstige nood en leed en is het besluit en het bewijs van Gods heerlijkheid - en God bereidt ook de zijnen een lot dat getuigt van Zijn heerlijkheid. Het is een daad van diepste goddelijke liefde voor Zijn schepselen, die in Hem nu de Vader van eeuwigheid herkennen. Zij hebben de weg terug gevonden tot Hem en zijn met Hem één geworden door de liefde. En nu kan Hij zelf onder hen vertoeven, want waar de mens zichzelf tot liefde heeft gevormd, bestaat voor de goddelijke liefde geen hindernis meer.

Amen

La Venuta sulle Nuvole – Rimozione

Un insolito fruscio riempirà l’aria, quando entrerà il Giorno del Giudizio. E questo sarà l’ultimo segno per gli uomini, ma verrà riconosciuto come tale soltanto dai credenti che li riempirà di grande gioia, perché ora attendono la Venuta del loro Signore. Per questo ci vuole una forte fede per attendere Dio venire sulle nuvole, perché questo procedimento è di specie straordinaria, di cui i senza Dio si burlano e lo scherniscono, quando viene menzionato a loro. Anche loro sentiranno il fruscio, ma non vedranno il Signore venire sulle nuvole, e perciò dedicano anche poca attenzione all’insolito rumore nell’aria, e non si lasciano da questo disturbare nella loro vita, sono come sempre, sconsiderati e senza scrupoli e inseguono i loro divertimenti. Ma i credenti si raduneranno e si prepareranno di cuore lieto per il Ricevimento del loro Signore. Loro sono al limite della loro forza terrena e sanno che il loro tempo di sofferenza viene ora terminato. Ma all’unisono si riconoscono nell’ultima ora per Dio, anche se questo deve significare la perdita della loro vita terrena, perché il mondo procederà contro di loro crudelmente. Ma l’Apparire del Signore tira una riga sul conto dei senza Dio, perché all’improvviso vedono la schiera dei credenti elevarsi dal suolo e volteggiare in Alto. E contemporaneamente risuoneranno dei terribili tuoni, e gli uomini rimasti indietro saranno pieni di terrore e presagiscono che qualcosa di orribile irromperà su loro. Ma irrigiditi dall’insolito procedimento, sono incapaci di pensare, cercano di fuggire, ma vedono ovunque la stessa cosa, delle fiamme di fuoco uscire dalla terra, da cui non c’è scampo. E da questo troveranno una fine di specie spaventosa, perché non c’è salvezza per $$quegli$$ uomini, che infuriano sulla Terra come diavoli e sono pieni di peccato. Ma la schiera dei fedeli a Dio vede la fine della vecchia Terra; davanti ai loro occhi si svolge la divina Opera di distruzione, da cui loro stessi sono sfuggiti e sostano ben protetti in un luogo di pace, come Dio ha promesso loro. Questa è la fine di un periodo di salvezza e l’inizio di uno nuovo, appena la vecchia Terra è riformata a nuovo per la Volontà di Dio. Allora i fedeli a Dio verranno di nuovo trasferiti sulla nuova Terra, e là continueranno a vivere come la tribù della nuova razza umana, con la quale comincia la nuova epoca di salvezza. Soltanto all’uomo sapiente, che possiede una profonda conoscenza, è comprensibile il procedimento della rimozione, e perciò credibile, ma questo procedimento corona un tempo di paurose miserie e sofferenze, però è la conclusione e la dimostrazione della Magnificenza di Dio, Che prepara ora ai Suoi una sorte che testimonia della Sua Magnificenza. E’ un Atto del profondissimo Amore divino per le Sue creature, i quali riconoscono in Lui il loro Padre dall’Eternità, e sono ora diventati Uno con LUI mediante l’amore che hanno ritrovato da Lui. Ed ora Egli Stesso può stare in mezzo a loro perché per l’Amore divino non esiste nessun ostacolo, quando l’uomo stesso è diventato amore.

Amen