• Terug

Eigen verantwoording - Dogma

Ieder mens draagt zelf de verantwoordelijkheid voor zijn ziel en dus moet hij zich verantwoorden voor elke slechte daad, evenals ook voor elk nalaten van een goede daad. Hij kan zijn schuld noch op anderen afschuiven, noch door anderen laten vereffenen, maar hij moet ze zelf aflossen op aarde of in het hiernamaals. En evenzo kan alleen hij de toestand van zijn rijpheid verhogen; die kan hem niet worden geschonken. Integendeel, hij moet zijn best doen een leven te leiden naar de Wil van God. Dus moet hij zelf de zorg voor zijn zieleheil op zich nemen, omdat geen medemens deze van hem kan overnemen. Bijgevolg moet hij zich ook op de hoogte laten brengen van de Wil van God en dus Zijn Woord aannemen, Dat hem de goddelijke Wil bekend maakt. En hij moet nu het Woord van God op zich laten inwerken. Hij mag daarom niet blindelings geloven wat mensen hem willen voorleggen, maar hij moet dit laatste onvermijdelijk met het Woord Gods vergelijken en pas als het hiermee geheel en al overeenstemt, mag hij zich aan zijn invloed overgeven.

Als de mens voor zichzelf de verantwoordelijkheid draagt, dan draagt hij die ook voor de geestelijke leringen, die hij de zijne noemt. Dus heeft hij de plicht alles aan een onderzoek te onderwerpen, wat hem wordt aangeboden, want juist daarvoor moet hij zich verantwoorden. Hij kan er zich niet op beroepen, dat hem dwaling werd aangeboden en hij bijgevolg niet tot de waarheid kon komen. Hij moet daarentegen zelf zijn best doen achter de waarheid te komen, die hem evenzo wordt aangeboden als hij ze verlangt. Want verlangt God later rekenschap van hem, dan zal Hij hem tevoren elke mogelijkheid geven het ware in te zien en ook na te kunnen leven. Maar verlaat de mens zich op wat de medemens hem aanbiedt, dan omzeilt hij elke verantwoordelijkheid. Hij probeert de medemens ermee op te zadelen, die hem onderricht heeft. Maar God heeft hem het verstand gegeven en de gave van het denken. En met behulp van deze gave kan hij zelf beslissen wat goed is en door God gewild en daar naar handelen. Bijgevolg kan hij dan ook tot verantwoording worden geroepen.

Daarom kan een schools overgebracht geestelijk weten - dus ook leerstellingen, die de mens schools aanneemt - niet toereikend zijn voor de volledige kennis van de Wil Gods, zolang het niet, door eigen nadenken daarover, in de mens het verantwoordelijkheidsgevoel wekt en bevordert. En bij ernstig nadenken zal de mens inzien, welke leren God de mens heeft gegeven en welke leren van menselijke kant werden toegevoegd. Om zich dus eens te kunnen verantwoorden moet de mens zich vooreerst met het ontvangen weten bezighouden en hij zal daardoor, als hij verlangend is naar de waarheid, ook waarheid en dwaling uit elkaar kunnen houden. Terwijl een dogmatische leer het verantwoordelijkheidsgevoel in hem verstikt, ja verstikken moet, omdat het geloof aan wat geëist wordt of wat moet worden nagekomen een zuiver mechanische aangelegenheid wordt en de mens zich niet meer verantwoordelijk voelt voor wat hij gewetensvol meent te vervullen. Want wat hij doet, doet hij uit een zekere dwang, omdat het van hem wordt geëist. Het is geen handeling uit vrije wil, ofschoon hij het ook kan weigeren of het bevolene buiten beschouwing kan laten. De innerlijke drang ontbreekt, die aanleiding zou moeten zijn voor elke handeling, voor alles wat God van de mensen vraagt.

De mens moet zich ervan bewust zijn, dat alleen datgene door God wordt gewaardeerd, wat hij uit liefde doet; dat dus het denken en handelen alleen door de liefde moet zijn bepaald en dat elke liefdeloosheid een zonde is tegen God, Die de Liefde Zelf is, en de mens zich daarvoor moet verantwoorden. Wat hem dus bevolen wordt, wat hem tot plicht wordt gemaakt, schakelt het vrije denken en handelen uit en de mens verantwoordt zich in zekere zin alleen voor de wereld, dus tegenover diegenen, die hem een plicht hebben opgelegd. En daarom kan het de ziel weinig voordeel opleveren, wat de mens niet van binnen uit doet. Daar dus nooit de medemens de verantwoording voor de ziel kan overnemen, maar de mens ze zelf moet dragen, heeft hij ook de plicht zijn denken en handelen te onderzoeken, of het met de Wil van God overeenstemt. En daarom moet hij op de hoogte zijn van Gods Wil, Die hem door Zijn Woord wordt overgebracht. En dus moet het Woord Gods grondslag zijn, maar niet menselijke uitleggingen en toevoegingen. En om dit te onderzoeken, om zich later te kunnen verantwoorden, is een innige verbinding met God nodig, Die een mens, die naar de waarheid verlangt, nu ook door middel van gedachten Zijn Wil zal openbaren.

Amen

Responsabilidade própria.... Dogma....

Cada ser humano é responsável pela sua própria alma e, portanto, deve justificar-se por cada má ação, assim como por cada omissão de uma boa ação. Ele não pode transmitir a sua culpa a outros nem deixá-la ser paga por outros, mas deve pagá-la a si mesmo na Terra ou no além. E da mesma forma, só ele pode elevar seu estado de maturidade, não pode ser dado a ele, mas ele deve fazer um esforço para viver uma vida de acordo com a vontade de Deus. Assim, ele próprio tem de cuidar da salvação da sua alma, porque nenhum ser humano pode tirar-lhe a salvação. Consequentemente, ele deve também se informar sobre a vontade de Deus e assim aceitar a Sua Palavra que o informa da vontade divina. E agora ele deve deixar que a Palavra de Deus tenha um efeito sobre ele. Portanto, ele pode não acreditar cegamente no que as pessoas querem apresentar-lhe, mas deve inevitavelmente comparar esta última com a Palavra de Deus, e só se ela corresponder plenamente a ela é que ele pode entregar-se à sua influência. Se o ser humano é responsável por si mesmo, é também responsável pelo corpo de pensamento que chama de seu, portanto tem o dever de escrutinar tudo o que lhe é oferecido, pois é precisamente por isso que tem de responder. Ele não pode alegar que lhe foi oferecido um erro e, conseqüentemente, não pôde chegar à verdade, mas ele mesmo deve fazer um esforço para descobrir a verdade, que também lhe é oferecida se ele a exigir. Pois se um dia Deus exigir um relato dele, Ele também lhe dará primeiro todas as oportunidades para reconhecer o que é certo e também para poder cumpri-lo. Mas se uma pessoa confia no que o seu semelhante lhe oferece, evita toda a responsabilidade que lhe é própria, tenta sobrecarregá-la com o seu semelhante que lhe ensinou. Mas Deus deu-lhe o intelecto e o dom de pensar, e através deste dom ele pode decidir por si mesmo o que é certo e o que Deus quer e agir de acordo com ele, consequentemente ele também pode ser responsabilizado.....

Portanto, o conhecimento espiritual que é transmitido de forma escolar, portanto também os ensinamentos que o ser humano recebe de forma escolar, não pode ser suficiente para o pleno conhecimento da vontade de Deus enquanto não despertar e elevar o sentido de responsabilidade do ser humano através da sua própria reflexão sobre ela.... E com séria reflexão o ser humano reconhecerá que ensinamentos Deus deu às pessoas e que ensinamentos foram acrescentados pelos seres humanos. Assim, para poder responder por si mesmo um dia, o ser humano tem que primeiro se conformar com o conhecimento que recebeu, e assim, se deseja a verdade, também será capaz de distinguir a verdade do erro. Enquanto um ensinamento dogmático abafa o sentido de responsabilidade nele, na verdade deve sufocá-lo, porque então a crença nele ou o cumprimento do que é exigido torna-se uma questão puramente mecânica e o ser humano já não se sente responsável por aquilo que conscientemente acredita estar cumprindo. Pelo que ele faz, ele faz em uma certa compulsão porque é exigido dele.... Não é uma ação de livre arbítrio, embora ele também possa recusar ou desconsiderar o que é ordenado, mas falta o impulso interior que deveria ser a causa de cada ação, de tudo o que Deus exige dos homens. O ser humano deve estar consciente de que Deus só valoriza o que faz por amor, que seus pensamentos e ações devem, portanto, ser determinados apenas pelo amor e que toda falta de amor é um pecado contra Deus, que é o próprio amor, e que o ser humano tem que responder por ele. Portanto, o que lhe é ordenado, o que se faz seu dever, exclui o livre pensar e agir, e o ser humano é, por assim dizer, apenas responsável perante o mundo, portanto, perante aqueles que lhe impuseram um dever. E, portanto, pode trazer pouca vantagem para a alma o que o ser humano não faz e pensa por dentro. Como, portanto, um ser humano nunca pode assumir a responsabilidade pela alma, mas o próprio ser humano tem que suportá-la, ele também tem o dever de verificar seus pensamentos e ações quanto a se eles estão de acordo com a vontade de Deus e, portanto, ele tem que saber sobre a vontade de Deus que é transmitida a ele através de Sua Palavra. E assim a Palavra de Deus deve ser a base, não as interpretações e adições humanas; e para examinar isso, a fim de poder responder por ela um dia, é necessária uma conexão íntima com Deus, que agora também revelará mentalmente a Sua vontade a um ser humano em busca da verdade...._>Amém