• Terug

Geloof aan de Onsterfelijkheid van de ziel is nodig om aan zichzelf te werken

De mensen moeten er zich duidelijk van bewust worden, dat het aardse leven alleen middel tot het doel is, maar nooit doel op zichzelf. Pas dit inzicht spoort hen aan om te streven het doel te bereiken terwille waarvan de mens op aarde leeft. Bijgevolg moet hem het geloof aan een voortleven van de ziel na de dood worden overgebracht, de onsterfelijkheid van de ziel moet hem met redenen worden omkleed, ofschoon deze de mens niet kan worden bewezen. Er moet hem een weten worden ontsloten dat hem de onsterfelijkheid begrijpelijk maakt zodat het hem makkelijk valt, ook zonder bewijs te geloven.

Dan pas beschouwt hij de aarde als middel tot het doel en stelt zijn hele leven in op het voortleven na de dood. Pas deze gedachte laat hem dan de aardse goederen met andere ogen bekijken, want hij leert nu de vergankelijkheid ervan te beoordelen en hij richt zijn aandacht op zaken die voor eeuwig blijven bestaan. En wat hij dan doet, brengt hij in verband met het leven hierna.

Zodra de mens er aan gelooft dat het leven niet ophoudt met de dood, denkt hij erover na van welke aard het leven na de dood mag zijn, hij stuurt dus zijn Geest ten hogen, d.w.z. in regionen die woonplaats zijn van de ziel na beëindiging van het leven op aarde. En in deze regionen wordt hem dan uitsluitsel gegeven, en wel d.m.v. gedachten, zodat de mens nu in volle overtuiging zichzelf als een pelgrim op aarde beschouwt, wiens levensloop spoedig beeindigd is en tracht hij deze korte tijd op aarde vruchtbaar te benutten.

Het geloof aan de onsterfelijkheid is bijgevolg onvermijdelijk onontbeerlijk, wil de mens aan de arbeid aan zijn ziel beginnen, zoals echter ook dit geloof de mens verhindert het leven alleen zuiver werelds te leven. Maar een onweerlegbaar bewijs is niet te leveren over het voortleven van de ziel. Dit is ook een leerstuk dat nooit bewezen kan worden, echter door ijverig nadenken tot de diepste overtuiging kan uitgroeien, zoals al het geestelijke niet te bewijzen valt, opdat de vrije wil van de mens niet wordt begrensd en het geloof niet wordt afgedwongen.

Amen

Crença na imortalidade da alma necessária para trabalhar em si mesmo....

As pessoas devem compreender que a vida terrena é apenas um meio para um fim, mas nunca um fim em si mesma. Só esta realização os estimula a lutar para alcançar a meta para a qual o ser humano caminha na Terra. Consequentemente, a crença na sobrevivência da alma após a morte tem de ser-lhe transmitida, a imortalidade da alma tem de ser-lhe comprovada, mesmo que isso não possa ser provado ao ser humano. O conhecimento deve ser tornado acessível a ele, o que torna a doutrina da imortalidade compreensível para ele, de modo que agora se torna fácil para ele acreditar mesmo sem provas. Só então ele considera a Terra como um meio para atingir um fim e ajustar toda a sua vida à sobrevivência após a morte. Só esse pensamento lhe permite olhar para os bens terrenos com olhos diferentes, pois agora ele aprende a valorizar a sua transitoriedade, e dirige a sua atenção para as coisas que duram para a eternidade. E o que ele agora faz, ele traz em conexão com a vida do além. Assim que o ser humano acredita que a vida não termina com a morte, ele pensa em que tipo de vida pode ser a vida após a morte; assim ele envia seu espírito para cima, isto é, para as regiões que são a morada da alma após o fim da vida terrena. E nessas regiões ele agora recebe informações, e isso mentalmente, de modo que o ser humano agora se vê cheio de convicção como um vagabundo na Terra, cujo curso de vida logo terminará, e ele procura fazer uso produtivo desse curto tempo na Terra. A crença na imortalidade é, portanto, inevitavelmente necessária para que o ser humano comece a trabalhar na sua alma, mas esta crença também impede o ser humano de viver uma vida puramente mundana. Mas não há nenhuma prova irrefutável da sobrevivência da alma. Este também é um ensinamento que nunca pode ser provado, mas que pode tornar-se uma convicção profunda através de uma reflexão ávida, tal como tudo o que é espiritual não deve ser provado, para que o livre arbítrio do ser humano não seja restringido e a fé não seja, portanto, limitada...._>Amém