• Terug

Herinnering – Vrije wil – Geloof zonder bewijs

Het wezenlijke streeft de laatste belichaming op aarde na, omdat hierdoor de definitieve bevrijding verwacht mag worden. En zodoende moet het nu de laatste levensproef als mens doorstaan. Van elke herinnering over de voorstadia beroofd, opdat het doorstaan van deze levensproef op aarde alleen maar van de beslissing van zijn vrije wil afhangt. De kennis van welke opdracht hem op aarde gegeven is, wordt hem of toegestuurd door onderrichtingen van menselijke zijde of door onderrichtingen via de gedachten door geestelijke wezens en de wil van de mens hoeft alleen maar beslissingen te nemen die hem of dichter bij God kunnen brengen of de afstand tot Hem kunnen vergroten.

Als hij zijn verleden zou kennen, dan zouden zijn handelen en denken beïnvloed worden door dit verleden en van een vrije beslissing zou dan niet gesproken kunnen worden, want de gebondenheid in de vele vormen, die het wezenlijke overwonnen heeft, zou zo belastend op de ziel van de mensen inwerken, dat ze hun leven alleen maar zouden leiden onder een bepaalde dwang of vrees dat ze de voorstadia nog eens zouden moeten doorleven. Maar nooit zou het wezen een graad van rijpheid kunnen bereiken, waar de vrije wil een voorwaarde voor is. Bijgevolg moet de ziel de herinnering ontnomen worden om haar niet onvrij en dus ongeschikt te maken voor haar geestelijke opwaartse ontwikkeling.

Ten tijde van de gang over de aarde wordt de mensen de gevolgen van een goed of een verkeerd leven ter kennis gegeven. Dit geschiedt alleen maar via de weg van de onderrichtingen, die niet bewezen kunnen worden, maar alleen maar geloofd moeten worden, zodat de vrijheid van de wil weer behouden blijft, omdat bewijzen eveneens bepalend op de mensen in zouden werken, zodat de mens weer onder dwang zou handelen. Elke kennis kan voor de mens ontsloten worden en toch zijn goddelijke wijsheden niet te bewijzen, maar deze vereisen een diep geloof en kunnen daarom niet als dwangmiddelen beschouwd worden, waardoor de ziel op een bepaalde weg gedwongen wordt zonder diens wil.

God geeft de mensen onophoudelijk kennis van de gevolgen van hun gang over de aarde, maar steeds op een manier, die hen toch vrij laat handelen. Hij brengt Zichzelf in hun nabijheid, maar dringt Zich niet aan hen op. Maar wat ze ook beslissen, ze moeten de gevolgen op zich nemen, want God heeft hen voor de tijd van de gang over de aarde een hoeveelheid genade toebedacht, die alleen maar gebruikt hoeft te worden. Hij laat de ziel niet hulpeloos aan zichzelf over, maar geeft haar alle denkbare hulp, zodat ze de aardse weg goed aflegt.

En zo is de tijd van de belichaming als mens voor het wezen een ware genadetijd, die hem volledige bevrijding uit de vorm op kan leveren, als het wezen zijn wil daar niet tegenover zet en de genade, die Gods liefde hem geeft, afwijst. Dan heeft het uit vrije wil voor de tegenstander van God gekozen en zijn laatste belichaming op aarde ongebruikt gelaten. En dan moet het in het hiernamaals onder kwellingen en zelfverwijten worstelen en strijden om zijn door eigen schuld veroorzaakt lot draaglijk te maken en een geestelijke vooruitgang op te kunnen tekenen.

Amen

Reminder.... free will.... faith without proof....

The beingness strives for the last embodiment on earth because through this it promises itself final liberation. And therefore it now has to pass the last test of life as a human being, deprived of all recollection of the previous stages, so that the passing of this test of earthly life only depends on the decision of its free will. He receives the knowledge about his task on earth, either through instructions by human beings or mental instructions by knowing spiritual beings, and the human being's will is now faced with decisions which can bring him closer to God or increase his distance from Him. If he knew about his previous life his actions and thoughts would be under the impression of that previous life and then one could not speak of a free decision, because the constraint in the many forms, which the beingness has overcome, would have such a burdening effect on the soul of man that it would now lead its way of life under a certain compulsion or the fear of having to live through the previous stages once again. But then the being could never reach a degree of maturity for which free will is a prerequisite. Consequently, the soul must be deprived of its past memories in order not to make it unfree and therefore unsuitable for its higher spiritual development. However, during the time of life on earth the consequences of a right as well as a wrong life are nevertheless brought to man's attention, only this happens by way of instructions which cannot be proven but only have to be believed, so that again the freedom of will remains, since proofs would likewise have a determining effect on man, thus man would again act under compulsion. All knowledge can be made accessible to the human being, and yet divine wisdom cannot be proven but requires profound faith and therefore cannot be regarded as a means of coercion by which the soul is forced onto a certain path without its will. God constantly gives people knowledge about the consequences of their earthly walk, but always in a way that nevertheless allows them to act freely.... He brings Himself close to them but does not force Himself upon them.... However, no matter what they decide they have to accept the consequences, for God has granted them a measure of grace for the time of their earthly life which only needs to be utilized. He does not leave the soul helplessly to its own devices but gives it every conceivable assistance so that it will cover the earthly path correctly. And thus the time of embodiment as a human being is a real time of grace for the being which can result in its complete liberation from the form if the being does not oppose it with its will and rejects the grace granted to it by God's love.... Then it has decided of its own free will in favour of God's adversary and left its last embodiment on earth unused, and then it has to wrestle and fight in the beyond in agony and self-reproach in order to make its self-inflicted fate bearable and to be able to record spiritual progress....

Amen