• Terug

Werkzaamheid van de geestvonk in de mens

Het keerpunt in het aardse leven is het moment, waarop de ziel de geest in zich de vrijheid geeft. Dat deze zich naar de hoogte verheffen kan om met het geestelijke buiten de menselijke ziel in verbinding te treden. Hoe vroeger dit proces begint, des te eerder bereikt de mens de rijpheidsgraad, die voorwaarde is voor het ontvangen van licht en kennis.

De mens is onwetend, zolang de geest in hem nog niet actief is. Zolang de goddelijke vonk in de mens sluimert, want het geestelijke kan zich niet aan de menselijke ziel openbaren. Ze is in zekere zin niet in staat om een geestelijke mededeling te begrijpen, want haar rijk is de aarde, de materie en het geestelijke is haar nog volkomen vreemd. Pas wanneer de geestvonk in haar zelf actief wordt en probeert om kennis uit het geestelijke rijk te door te geven, begint ze te begrijpen.

De mens zal net zo lang geen begrip hebben voor dat, wat aards niet zichtbaar of tastbaar is, als hij er zich niet nader mee bezig houdt. Maar dat laatste doet hij pas dan, als het aards zichtbare en tastbare niet meer volstaat. Dus wanneer de vervulling van de aardse verlangens hem onaantrekkelijk lijkt. Als hij dus geen aandacht schenkt aan het lichaam en naar hogere kennis verlangt. Wanneer hij plotseling een gebrek ziet in zijn huidige toestand. Wanneer het leven dat hij leidt, hem niet meer volstaat en hij zijn aandacht richt op zaken, die hij met het blote verstand niet doorgronden kan.

Dan piekert hij. Dus stuurt hij zijn geest naar de hoogte en nu verbindt de geest zich met de geest buiten zich, die overeenkomt met de aard van de mens. Dat wil zeggen dat als de mens goed, edel en waarheidlievend is en een verlangen naar God heeft, zijn geest zich dan verbindt met het geestelijke, dat hetzelfde streven heeft, dat zodoende het goede, ware en goddelijke belichaamt. Maar dat in tegenstelling tot de mens, die al op een trede van volmaaktheid staat, die het in staat stelt om het zich aan hem toevertrouwde geestelijke te onderwijzen. Wat de geest dus nu ontvangt, zijn wijsheden, die alleen maar het geestelijke rijk betreffen. Die dus wel aan de menselijke ziel gegeven kunnen worden, maar die geen aardse kwesties betreffen, maar enkel en alleen de geestelijke opwaartse ontwikkeling van de mens bevorderen.

Deze opwaartse ontwikkeling lijkt echter alleen maar voor die mensen belangrijk, die zich van het aardse leven kunnen scheiden. Maar voor de anderen is ze een leeg begrip, want hun zielen begrijpen eenvoudigweg niet, dat ze een leven kunnen leiden naast het aardse, dat hen veel aantrekkelijker en nuttiger lijkt.

Pas wanneer de ziel de geest in zich vrij geeft, kan deze de ziel inwijden in de kostelijkheden van het geestelijke rijk. En dan streeft de ziel eveneens naar de hoogte. Dat wil zeggen dat ze het vurigst naar de resultaten van de geestelijke vlucht omhoog, in het geestelijke rijk, verlangt. Want ze herkent de waarde van dat, wat de geest haar probeert over te dragen. Ze herkent hem en probeert zich de schenking uit het geestelijke rijk waardig te maken. Dus streeft de mens nu bewust naar kennis, naar het licht en het bewuste streven levert hem ook licht op. De mens wordt wetend en zijn aardse leven levert hem het juiste resultaat op. De opwaartse ontwikkeling van zijn ziel, die het doel en de bestemming van zijn aardse levenswandel is.

Amen

Tätigkeit des Geistesfunken im Menschen....

Der Wendepunkt im Erdenleben ist der Moment, wo die Seele dem Geist in sich die Freiheit gibt, daß dieser sich zur Höhe schwingen kann, um mit dem Geistigen außerhalb der menschlichen Seele in Verbindung zu treten. Je früher dieser Vorgang einsetzt, desto eher erreicht der Mensch den Reifegrad, der Vorbedingung ist zum Empfangen von Licht und Wissen. Es ist der Mensch unwissend, solange der Geist in ihm noch nicht tätig ist, solange der göttliche Funke im Menschen schlummert, denn es kann das Geistige sich der menschlichen Seele nicht offenbaren; sie ist gleichsam unfähig, eine geistige Mitteilung zu fassen, denn ihr Reich ist die Erde, die Materie.... und Geistiges ist ihr noch völlig fremd. Erst wenn der Geistesfunke in ihr selbst tätig wird und versucht, Wissen aus dem geistigen Reich zu vermitteln, beginnt sie zu begreifen. Es wird der Mensch so lange kein Verständnis haben für das, was nicht irdisch sichtbar oder greifbar ist, wie er sich nicht näher damit befaßt. Letzteres tut er aber erst dann, wenn ihm das irdisch Sichtbare und Greifbare nicht mehr genügt, also wenn die Erfüllung des körperlichen Begehrens ihm reizlos erscheint, er den Körper also außer acht läßt und Verlangen trägt nach höherem Wissen;.... wenn er plötzlich ein Manko erblickt in seinem derzeitigen Zustand.... wenn ihm das Leben nicht genügt, das er führt, und er sein Augenmerk richtet auf Dinge, die er mit bloßem Kopfverstand nicht ergründen kann. Dann grübelt er, also er sendet seinen Geist zur Höhe, und nun verbindet sich der Geist mit dem Geistigen außer sich, das der Wesensart des Menschen entspricht. D.h., ist der Mensch gut und edel, wahrheitsliebend und im Verlangen nach Gott stehend, dann verbindet sich sein Geist mit dem Geistigen, das im gleichen Streben stand, das also das Gute, Wahre und Göttliche verkörperte.... Das aber im Gegensatz zum Menschen schon auf einer Vollkommenheitsstufe steht, die es befähigt, das sich ihm anvertrauende Geistige zu belehren. Was der Geist also nun empfängt, sind Weisheiten, die nur das geistige Reich betreffen, die also wohl der menschlichen Seele vermittelt werden können, die aber keine irdischen Fragen betreffen, sondern lediglich die geistige Höherentwicklung des Menschen fördern. Diese Höherentwicklung erscheint jedoch nur den Menschen bedeutsam, die sich vom irdischen Erleben trennen können, den anderen aber ist sie ein leerer Begriff, denn ihre Seelen fassen einfach nicht, daß sie ein Leben führen können abseits des Irdischen, das ihnen viel reizvoller und zweckerfüllender scheint. Erst wenn die Seele den Geist in sich frei gibt, kann dieser die Seele einweihen in die Herrlichkeiten des geistigen Reiches, und dann strebt die Seele gleichfalls zur Höhe, d.h., sie verlangt sehnlichst nach den Ergebnissen des geistigen Fluges zur Höhe, in das geistige Reich. Denn sie erkennt den Wert dessen, was ihr der Geist zu vermitteln sucht, sie erkennt ihn und sucht sich der Zuwendung aus dem geistigen Reich würdig zu machen.... Also es strebt der Mensch nun bewußt nach Erkenntnis, nach dem Licht, und das bewußte Streben trägt ihm auch Licht ein, es wird der Mensch wissend, und sein Erdenleben trägt ihm den rechten Erfolg ein.... die Höherentwicklung seiner Seele, die Zweck und Ziel des Erdenlebenswandels ist....

Amen