• Terug

Het juiste gebed - Vervulling - "Vader, uw wil geschiede"

In het bewust aanroepen van God ligt de grootste kracht. Alles kan bereikt worden door de mens van wie de instelling tegenover God zo is dat hij met Hem in verbinding treedt als hij zich in aardse of geestelijke nood bevindt, want dan kan hij van elke zorg bevrijd zijn. Er zorgt nu aan ander voor hem Wiens macht de grootste is. God heeft Zijn kinderen een brug naar Hem ontsloten: het gebed. Wie deze brug gebruikt heeft voortdurend de mogelijkheid aan Hem de zorgen en noden voor te leggen. En God de zorgen te kunnen voorleggen betekent ook: er vrij van te worden. Want God neemt van ieder mens het leed af, des te gewilliger en met des te meer vertrouwen het aan Hem wordt voorgelegd.

Heeft de mens zich eerst eenmaal vrijgemaakt van het gevoel van een onoverbrugbare afstand tot God, voelt hij zich als Zijn schepsel, ziet hij dus in dat hij aan God toebehoort, dan is ook zijn gebed juist. Want hij zal nu met zijn Schepper, zijn Vader van eeuwigheid spreken als een kind en zich vertrouwelijk tot Hem wenden in al zijn noden. De mens is machteloos, wat hij ook begint. Het kan alleen dan naar wens worden afgehandeld, wanneer God Zijn toestemming geeft.

Wil de mens dus uit eigen kracht zijn zorgen en leed de baas worden en goddelijke hulp buiten beschouwing laten, dan zullen zijn moeite en streven toch zonder resultaat zijn wanneer God Zijn toestemming niet geeft. Al het welslagen is toch afhankelijk van God en begrijpelijkerwijs zal God bijstand verlenen aan de mens die rechtstreeks naar Hem komt en om Zijn bijstand vraagt. Het juiste gebed getuigt van de juiste kinderlijke verhouding die God tot stand wil hebben gebracht. En dan komt de vaderliefde in actie en Hij vervult de mens elke vraag.

De omgang met God moet vrij zijn van alle uiterlijkheden, evenals die ook vrij moet zijn van overdreven onderworpenheid die in houding en gebaren tot uitdrukking komt. De verhouding van het kind tot de Vader moet vertrouwelijk zijn, wel kinderlijk toegenegen en onderdanig in gehoorzaamheid, maar innige liefde moet het kind met de Vader verbinden. Zo’n innige verhouding moet het kind ook vervulling van allerlei verzoeken opleveren, want God is de Liefde en de Liefde weigert Zijn kind niets wat hem vreugde brengt. Ook aardse verzoeken zal het kind mogen uitspreken voor zover het heeft ingezien dat de liefde van de Vader het kind zo bedenkt, zoals het voor hem bevorderlijk is.

Dit inzicht heeft tot gevolg dat de vervulling van elk verzoek aan de Vader wordt overgelaten, dat het kind bidt: "Vader, uw wil geschiede" en dat het zich nu vol vertrouwen aan de liefde van de Vader overgeeft en gelaten uit Zijn hand in ontvangst neemt wat het is toebedacht. Geloof en vertrouwen op Zijn goedheid en wijsheid moet aan elk gebed ten grondslag liggen. Dan laat het mensenkind de vervulling van zijn vragen over aan de hemelse Vader en dan is het gebed zoals het Hem welgevallig is en Hij zal het verhoren.

Amen

Rechtes Gebet.... Erfüllung.... "Vater, Dein Wille geschehe...."

Im bewußten Anruf Gottes liegt die größte Macht. Alles kann der Mensch erreichen, dessen Einstellung zu Gott so ist, daß er mit Ihm in Verbindung tritt, so er sich in irdischer oder geistiger Not befindet, denn er kann jeder Sorge enthoben sein. Es sorget nun ein anderer für ihn, Dessen Macht die größte ist. Es hat Gott Seinen Kindern eine Brücke zu Ihm freigestellt, das Gebet. Wer diese Brücke nützet, hat stets und ständig die Möglichkeit, Ihm die Sorgen und Nöte vorzutragen; und Gott die Sorgen vortragen zu können heißt auch, deren ledig zu werden, denn Gott nimmt einem jeden Menschen das Leid ab, desto williger, je vertrauender es Ihm vorgetragen wird. Hat sich der Mensch erst einmal frei gemacht von dem Gefühl unüberbrückbarer Gottferne, fühlt er sich als Sein Geschöpf, erkennt er also seine Zugehörigkeit zu Gott, so ist auch sein Gebet recht, denn er wird nun mit seinem Schöpfer, seinem Vater von Ewigkeit, sprechen wie ein Kind und vertraulich bittend zu Ihm kommen in allen seinen Nöten. Der Mensch ist machtlos.... was er auch beginnt, es kann nur dann wunschgemäß zu Ende geführt werden, wenn Gott Seine Zustimmung gibt. Will also der Mensch aus eigener Kraft Herr werden seiner Sorgen und Leiden und göttliche Hilfe außer acht lassen, so wird seine Mühe und sein Streben doch erfolglos sein, wenn Gott Seine Zustimmung nicht gibt. Alles Gelingen ist doch von Gott abhängig, und verständlicherweise wird Gott dem Menschen beistehen, der direkt zu Ihm kommt und Seinen Beistand erbittet. Das rechte Gebet bezeugt das rechte kindliche Verhältnis, das Gott hergestellt wissen will, und es tritt dann die Vaterliebe in Aktion, und Er erfüllt dem Menschen jegliche Bitte.... Der Verkehr mit Gott soll frei sein von jeder Äußerlichkeit, sowie er auch frei sein soll von übertriebener Unterwürfigkeit, die in Haltung und Gebärden zum Ausdruck kommt. Das Verhältnis vom Kind zum Vater soll ein vertrautes sein, wohl kindlich ergeben und untertan in Gehorsam, doch es soll innige Liebe das Kind mit dem Vater verbinden. Ein solches inniges Verhältnis muß auch dem Kind Erfüllung jeglicher Bitten eintragen, denn Gott ist die Liebe, und die Liebe versagt Seinem Kinde nichts, was ihm Freude macht. Auch irdische Bitten wird das Kind aussprechen dürfen, sofern es erkannt hat, daß die Vaterliebe das Kind so bedenkt, wie es diesem zuträglich ist.... Diese Erkenntnis hat zur Folge, daß die Erfüllung jeder Bitte dem Vater anheimgestellt wird, daß das Kind betet "Vater, Dein Wille geschehe" und daß es sich nun vertrauensvoll der Vaterliebe überläßt und aus Seiner Hand ergeben entgegennimmt, was ihm zugedacht ist. Glaube und Vertrauen auf Seine Güte und Weisheit soll jedem Gebet zugrunde liegen, dann überläßt das Erdenkind die Erfüllung seiner Bitten dem himmlischen Vater, und dann ist das Gebet so, wie es Ihm wohlgefällig ist, und Er wird es erhören....

Amen