• Terug

Drie-eenheid

De leer van de drie-eenheid Gods heeft al aanleiding gegeven tot de grootste versplintering onder de gelovigen en zal voortdurend een bron van ergernis zijn, zolang ze niet juist gebracht, dat wil zeggen: de mensen aannemelijk aangeboden wordt. Geestelijke duisternis liet ze ontstaan. Geestelijke duisternis bedacht een uitleg van de woorden "Vader, Zoon en heilige Geest", die voldoende was om het denken van de mensen in verwarring te brengen. Het is ook een geloofsleer die onvoorwaardelijk moest worden aangenomen, omdat de mens die daarover nadacht, niet tot een bevredigende oplossing kon komen, dus haar beslist zou hebben moeten verwerpen. En dit werd tegengegaan doordat het aannemen van de geloofsleer onder dwang geëist werd. De leer van een God in drie personen is onaanvaardbaar voor ieder denkend mens.

Zich God als een Wezen voor te stellen is voor de mens al niet mogelijk, want een Wezen geeft hem het idee van een vaste vorm, zonder deze is het hem onbegrijpelijk. Zodra nu de mens zich de Godheid als persoon voorstelt, geeft hij de vaste vorm een gedaante.

Dit is in overeenstemming met het bevattingsvermogen van de mens, maar wijkt toch helemaal af van de waarheid. Een leer te formuleren van een Godheid in drie personen is alleen maar geschikt om het goddelijk wezenlijke af te zwakken en door een menselijk begrensde voorstelling een vals beeld te scheppen van een eeuwige Godheid. Het begrip van de drie-eenheid Gods is alleen daar te verklaren waar de voorwaarde om te begrijpen gegeven is door het willen doorgronden van goddelijke wijsheden door het geloof en de liefde. Mensen die noch diep gelovig zijn, noch in de liefde leven, zullen dit begrip alleen puur verstandelijk willen ontleden en dit kan niet tot het doel leiden, dat wil zeggen: er kan geen resultaat tot stand komen dat de waarheid benadert. Veel is de gelovige mens echter begrijpelijk, omdat hij door middel van gedachten onderricht wordt uit het geestelijke rijk. Geloof en liefde zijn de voorwaarden voor het weten over Gods liefde en wijsheid, over Gods werkzaam zijn en besturen.

Ze zijn verder ook de voorwaarden voor het ontvangen van de waarheid.

Dus worden deze overeenkomstig de waarheid op de hoogte gebracht van de liefde Gods, die alles heeft laten ontstaan wat is.

Zij worden onderwezen over de samenhang van alle dingen, het allereerste begin, de zin en het doel van datgene wat is, en daardoor zien zij de oneindige wijsheid van God.

Zij worden in kennis gesteld van de kracht die alles doorstroomt, van de almacht Gods, van Zijn wil, die ononderbroken actief is, en van de samenhang van elke schepping met deze kracht.

De gelovige, liefdadige mens vat al deze wijsheden, want als hij gelovig is en de liefde beoefent, stroomt de goddelijke geest door hem heen. Dat wil zeggen: hij neemt de kracht uit God rechtstreeks in ontvangst en hij wordt daardoor ziende en wetend. Dus begrijpt hij nu ook dat het mysterie van de eeuwige Godheid alleen maar kan worden doorgrond als God zelf door Zijn kracht in de mens werkzaam kan zijn. Want iets geestelijks kan alleen maar geestelijk begrepen worden. God is geest en de kracht uit God is eveneens geestelijk.

Stroomt deze nu de mens toe, dan kan hij ook binnendringen in anders ondoorgrondelijk gebied, want dan is het niet de mens die dit vraagstuk oplost, maar de geest uit God in de mens. Maar voor de mens die alleen met zijn verstand denkt, zal het geheim van het wezen van de eeuwige Godheid een geheim blijven.

En zo is nu ook de leer van de drie-eenheid door het menselijk verstand uitgelegd en ontstond dus de leerstelling van een God in drie personen.

God kan nooit worden voorgesteld als persoon. Hij kan alleen in de gedaante van Jezus Christus de mens aanschouwelijk worden gemaakt, zodat dus de mensen op aarde daardoor zichzelf een voorstelling van God maken als zij zich Jezus Christus in alle glorie voor de geest stellen.

De eeuwige Godheid is liefde, wijsheid en kracht. De liefde is de Verwekker van al wat is.

Het is de Vader van het al, het is de Oerkracht zonder welke niets zou kunnen bestaan wat is.

Uit de liefde is alles voortgekomen en tot liefde moet alles weer worden wat zich daarvan heeft afgekeerd.

De liefde is God zelf. Wat uit de liefde is voortgekomen, geeft blijk van Zijn wijsheid.

De liefde is God zelf. Zijn scheppingen, alles wat uit Hem is ontstaan, getuigt van Zijn wijsheid en dus is, wat uit de Vader is, Zijn zoon. En Gods wil, Zijn kracht die alles liet ontstaan, is Zijn geest.

God de Vader, God de Zoon en God de heilige Geest zijn in zich het Wezen van de eeuwige Godheid - liefde en wijsheid en de kracht van Zijn wil.

"De goddelijke wil om lief te hebben nam vorm aan", deze woorden hebben dezelfde betekenis als "Vader, Zoon en heilige Geest". Want de liefde Gods liet de wil actief worden en schiep.

Gods liefde en geest belichaamde zich als wijsheid.

De geest Gods liet de Zoon uit de Vader voortkomen. Wie gelovig is en in de liefde leeft, begrijpt deze wijsheid en voor deze is de drie-eenheid van God opgelost. Maar in welke dwaling verkeren de mensen bij wie het aan geloof en liefde ontbreekt en die desondanks iets hebben aangenomen als geloofsleer dat zelfs voor de knapste wijze onaanvaardbaar blijft. Want wie zich een Godheid, gebonden aan personen voorstellen, die ontbreekt het nog aan elk geestelijk weten. Voor geestelijke wezens gebruiken zij iets puur aards, dat helemaal wegvalt in het geestelijke rijk. De voorstelling van een Godheid in drie personen is misleidend, ofschoon de toevoeging wordt gebruikt: "Ze zijn één". De mens wordt in een verward denken gebracht zodra hij het waagt daarover na te denken.

Het is echter de mens van de kant van God niet verboden daarover na te denken. God wil hem duidelijkheid verschaffen en het is niet Zijn wil, dat hij door menselijke invloeden in blindheid voortgaat, alleen moet de juiste weg gekozen worden die naar het inzicht voert. En zij die zelf onwetend zijn en die hun onvermogen om geestelijk weten in ontvangst te nemen trachten te compenseren met verstandelijk denken en verstandelijk opgestelde leerstellingen, zijn waarlijk niet geroepen andere onwetenden te onderrichten. God is geest en kan alleen geestelijk worden doorgrond.

Amen

La Tri-Unità

La Dottrina della Trinità di Dio ha già dato motivo per la più grande scissione dei fedeli e sarà sempre uno scandalo, finché non sarà corretta, cioè in modo che venga offerta in forma accettabile agli uomini. Essa ha fatto sorgere dell’oscurità spirituale, l’oscurità spirituale ha trovato un’interpretazione della Parola “Padre – Figlio e Spirito Santo”, che bastava per confondere il pensare degli uomini. Questa è anche una dottrina di fede, che deve essere accettata incondizionatamente, perché l’uomo che riflette su questo, non poteva giungere a nessuna soluzione soddisfacente, cioè l’avrebbe dovuta rigettare decisamente. E questo veniva impedito, mentre l’accettazione della dottrina di fede veniva pretesa con la costrizione. La dottrina della personalità tripla di Dio è inaccettabile per ogni uomo pensante. Già immaginarsi Dio come Entità, non è possibile per l’uomo, perché un’Entità per lui è il concetto di una forma solida, senza questa gli è impossibile pensarla. Appena l’uomo si immagina la Divinità come Persona, egli dà alla forma solida una Figura. Questo corrisponde alla facoltà di comprendere dell’uomo, ma devia totalmente dalla Verità. Erigere una dottrina di una Divinità tri-personale serve soltanto ad indebolire il divino-Essenziale e di creare una deformazione dell’eterna Divinità mediante l’immaginazione umana deformata. Il concetto della Trinità di Dio è spiegabile soltanto là dove è data la premessa per la comprensione mediante il voler sondare le Sapienze divine sulla via della fede e dell’amore. Uomini che non sono né profondamente credenti, né stanno nell’amore, vorrebbero soltanto smembrare questo concetto puramente secondo l’intelletto, e questo non può condurre alla meta, cioè non può venire fuori nessun risultato che si avvicini alla Verità. All’uomo credente però molte cose gli sono comprensibili, perché viene istruito mentalmente dal Regno spirituale. La fede e l’amore sono le pre-condizioni per un sapere sull’Amore di Dio e della Sapienza, sull’Agire e Governare di Dio. Inoltre sono anche delle pre-condizioni per ricevere la Verità. Quindi viene data a costoro la conoscenza secondo la Verità dell’Amore di Dio che ha fatto sorgere tutto ciò che è. Vengono istruiti sul collegamento di tutte le cose, del Principio UR, lo scopo e la meta di ciò che è, e da questo riconoscono l’infinita Sapienza di Dio. Vengono informati della Forza che tutto compenetra, sull’Onnipotenza di Dio, sulla Sua volontà, che è ininterrottamente attiva ed il collegamento di ogni Creazione con questa Forza. L’uomo credente, attivo nell’amore afferra tutte queste Sapienze, perché appena è credente ed attivo nell’amore, lo compenetra lo Spirito divino, cioè riceve direttamente la Forza da Dio e da ciò diventa veggente e sapiente. Quindi comprende ora anche, che il Mistero dell’eterna Divinità può essere sondato solamente, se Dio Stesso può agire nell’uomo mediante la Sua Forza, perché lo spirituale può essere afferrato soltanto spiritualmente. Dio E’ Spirito, e la Forza da Dio è pure lo Spirituale. Se questa ora fluisce all’uomo, allora può anche penetrare in un campo altrimenti insondabile, perché allora non è l’uomo che risolve questa questione, ma lo Spirito da Dio nell’uomo. All’uomo con il solo pensare d’intelletto il Mistero sull’Essere dell’eterna Divinità rimarrà un Mistero. Ed anche la dottrina della Trinità è stata imposta all’intelletto umano, e così si formò la dottrina di un Dio tri-personale. Dio non può mai essere personificato, Egli può essere reso contemplabile all’uomo soltanto sotto la Figura di Gesù Cristo, in modo che gli uomini sulla Terra creano a sé stessi una immagine di Dio, se si immaginano Gesù Cristo in tutta la Gloria. L’eterna Divinità E’ Amore, Sapienza e Forza. L’Amore è il Procreatore di tutto ciò che è. E’ il Padre del Cosmo, E’ la Forza UR, senza la Quale nulla potrebbe sussistere di ciò che è. Tutto è proceduto dall’Amore, e tutto deve di nuovo diventare Amore ciò che vi si è allontanato. L’Amore E’ Dio Stesso. Quello che è proceduto dall’Amore, rivela la Sua Sapienza. L’Amore E’ Dio Stesso, la Sua Sapienza testimonia di tutto ciò che è sorto da Lui, le Sue Creazioni, ed è quindi ciò che è da Dio, Suo Figlio. E la Volontà di Dio, la Sua Forza, che ha fatto sorgere tutto, questo è il Suo Spirito. Dio Padre, Dio Figlio e Dio Santo Spirito sono in Sé l’Essere dell’eterna Divinità. Amore e Sapienza e Forza di Volontà. “La Volontà divina dell’Amore ha preso Forma”, queste Parole sono lo stesso nel suo significato come “Padre, Figlio e Spirito Santo”. Perché l’Amore di dio ha fatto diventare attiva la Volontà e creò. L’Amore e lo Spirito di Dio Si E’ incorporato come Sapienza. Lo Spirito di Dio fece sorgere il Figlio dal Padre. Chi è credente e sta nell’amore, afferra questa Sapienza, e per questi la Trinità di Dio è risolta. Ma in quale errore camminano gli uomini, a cui manca la fede e l’amore e che hanno comunque accettato come dottrina di fede qualcosa, che rimane inaccettabile persino per il sapiente più saggio. Perché coloro che si immaginano una Divinità personale, a costoro manca ancora ogni sapere spirituale. Loro usano qualcosa di puramente terreno ad Essenze spirituali, che è totalmente escluso dal Regno spirituale. L’immaginazione di una Divinità tri-personale conduce nell’errore, benché venga usata l’aggiunta “Loro Sono Uno”. L’uomo viene spinto in un pensare confuso appena osa di riflettere su questo. Ma da Parte di Dio non è vietato all’uomo di riflettere su questo. Dio vuole dargli chiarezza, e non è la Sua Volontà, che cammini nella cecità a causa dell’influenza umana, deve essere soltanto scelta la via giusta che conduce alla conoscenza. E non sono davvero chiamati all’insegnamento di coloro che ignorano, in quanto che loro stessi sono ignari e perché cercano di pareggiare la loro incapacità, di accogliere del sapere spirituale, e delle dottrine preparate intellettualmente. Dio E’ Spirito e può essere sondato soltanto spiritualmente.

Amen