• Terug

Levende wezens – Saamhorigheid – Activiteit

Alles wat leeft, staat daarom in verband met God en wat dood of levenloos lijkt, eveneens. Maar het geestelijke daarin erkent de saamhorigheid met God niet en bijgevolg wordt het de hun toegestuurde kracht niet gewaar. Tijdens het moment van het opgeven van de tegenstand tegen God wordt het zich van deze kracht bewust en kan deze ook gebruikt worden, want dan begint ook het verlangen naar een actief zijn en het mag ook een activiteit uitvoeren, die zijn rijpheid tot gevolg heeft. Zo valt er dus in het stadium van de vrije wil aan een uitrijpen zonder activiteiten niet te denken, zoals er ook niet te denken valt aan juiste activiteiten zonder opwaartse ontwikkeling.

Wel kan de vrije wil ook aanleiding zijn voor een activiteit, die niet bevorderlijk is voor de rijpheid van de ziel. Dan wordt de kracht uit God misbruikt en zo’n misbruik kan voor eindeloze tijden de onvrijheid van het wezen tot gevolg hebben, zodat het wezen dus nooit van de dwang loskomt, die een aards scheppingswerk voor het geestelijke in zich betekent.

De voortschrijdende opwaartse ontwikkeling is dus te herkennen aan alles wat leeft, dus actief is. Stilstand of achteruitgang zal aan deze scheppingswerken herkenbaar zijn, die in dezelfde staat blijven, dus voor het menselijke oog dood lijken. Maar de mens kan ertoe bijdragen, dat ook deze scheppingswerken tot één of andere werkzaamheid toegelaten worden. Dan begint de kracht uit God werkzaam te worden. Dat wil zeggen dat voor het wezenlijke in deze schepping de dode toestand een kwelling wordt en het verlangt vurig naar leven en dit is het begin van de geestelijke opwaartse ontwikkeling. Van nu af aan streeft het wezen opwaarts, omdat het dient en dienen vereist ook een activiteit.

Amen

Seres vivos.... Togetherness.... Atividade....

Portanto, tudo o que vive está em ligação com Deus, o que parece estar morto ou sem vida é igualmente, mas o espiritual nele ainda não reconhece a unidade com Deus e, por conseguinte, não sente a força que lhe advém. No momento de desistir da resistência contra Deus, toma consciência dessa força e pode também usá-la, pois então o desejo de atividade se instala e lhe é permitido realizar uma atividade que resulta no seu amadurecimento. Assim, amadurecer sem atividade é impensável, assim como a atividade correta sem maior desenvolvimento é impensável no estágio de livre arbítrio. É verdade que o livre arbítrio também pode ser a causa de uma atividade que não é propícia à maturidade da alma. Então a força de Deus é mal utilizada, e tal mau uso pode resultar em tempos intermináveis da escravidão do ser, para que o ser nunca se desfaça da compulsão que um trabalho terreno da criação significa para o espiritual em si mesmo. O desenvolvimento superior progressivo pode, portanto, ser reconhecido em tudo o que vive, que está activo..... A paralisação ou declínio será reconhecível nas obras de criação que permanecerem no mesmo estado, parecendo assim mortas ao olho humano. Mas o ser humano pode contribuir para estas obras de criação também sendo admitido em algum tipo de atividade útil, então a força de Deus começa a ter efeito, ou seja, o estado morto torna-se um tormento para a disposição nestas criações e anseia pela vida, e este é o início de um desenvolvimento espiritual superior. De agora em diante o ser se esforça para cima porque serve e servir é também uma atividade...._>Amém