• Terug

De weg van het vlees – Om deze reden van tevoren weten – Dienen

Elk wezen, dat vrij wil komen uit de gebondenheid, moet de weg van het vlees gaan. Het wezen moet eerst het aardse leven in de belichaming als mens afgelegd hebben, voordat hij vrij en ongebonden het geestelijke rijk binnen kan gaan. Maar ook het wezenlijke zal naar de belichaming als mens streven om uiteindelijk vrij te komen van de dwang, die elke uiterlijke vorm voor het wezenlijke betekent. En daarom gaat het met volledige toestemming de strijd op aarde aan. Het voelt zich tegen de opdracht opgewassen en is er niet bang voor en daarom zullen de zielen aandringen om in het vlees opgenomen te worden om hun laatste taak te kunnen vervullen.

De weg over de aarde werd hun van tevoren getoond en ook de graad van rijpheid, die ze door het aardse leven kunnen verwerven. Verder wordt hun ook de hoeveelheid genade bekendgemaakt, die hen het uitrijpen mogelijk maakt en daarom aarzelt de ziel niet om aan de laatste gang te beginnen, ofschoon haar nu het bewustzijn van de vorige vormen ontnomen wordt en ze nu in volledige onwetendheid aan het aardse bestaan begint.

Hoe meer de ziel voorheen bereid was om te dienen, des te meer is ze nu tegen de aardse eisen opgewassen. Dat wil zeggen dat ze ook het aardse leven de baas zal worden, omdat ze haar bereidwilligheid duidelijk gemaakt heeft om zich door dienen te bevrijden. De mens zal nu wel in situaties terechtkomen, waar de wil om te dienen in hem aan het wankelen gebracht wordt. Hij zal het leven met alle vreugden en genoegens leren kennen en nu moet de ziel bewijzen of het nog steeds tot dienen bereid is. Want ze zal met weerstanden te maken krijgen en zich tegenover deze weerstanden moeten bewijzen. Ze zet dus nu de eerder gekoesterde wil in de daad om en dit levert haar het vrij worden op. De wil om te dienen leverde haar de genade van de belichaming als mens op, maar de werkzame wil laat haar weer vrij komen uit de laatste vorm.

Maar als de wil niet actief wordt, dan heeft ze als het ware de belichaming als mens wederrechtelijk verworven. Ze heeft niet vervuld, wat ze beloofde te doen. En ze is zelf het slachtoffer, want het uur van de bevrijding uit de geestelijke boeien heeft voor haar nog lang niet geslagen, ofschoon ze door de dood van het lichaam schijnbaar vrijkomt uit haar uiterlijke vorm. Ze neemt toch de vorm mee naar de overkant in de eeuwigheid. Dat wil zeggen dat ze de boeien van de geest als net zo kwellend ervaart als eerder in het aardse lichaam. En ze moet de boeien net zo lang voelen, tot ze besluit om in liefde te dienen.

Er kan geen wezen de weg over de aarde in het vlees bespaard blijven. Maar hem kan ook niet het dienen in liefde bespaard blijven en als hij dat laatste niet op aarde doet, dan verlengt hij alleen maar zijn geboeide toestand en eigenlijk de aardse tijd. Want de ziel, die onrijp is, zal net zo lang niet in staat zijn van de aarde te scheiden, tot ze haar dienende werkzaamheid vervuld heeft, ofschoon ze de aarde al verlaten heeft. Maar de wil om te dienen zal in het hiernamaals vaak maar heel zwak zijn. En er zal verdubbelde kracht nodig zijn om deze wil ten uitvoer te brengen. En daarom is het in het hiernamaals veel moeilijker dan op aarde om uiteindelijk vrij te komen, waar de minste wil de mensen de kracht uit God oplevert en hij moeiteloos zijn aardse taak kan vervullen, namelijk om in liefde te dienen en volledig vrij te komen uit de vorm.

Amen

Way of the Flesh.... Sabendo-o antes.... Servir....

O caminho da carne deve ser tomado por todo ser que quer se libertar da escravidão. Até que o ser tenha completado sua vida terrena na encarnação como ser humano, ele não pode entrar no reino espiritual livre e sem restrições. Mas o ser espiritual também se esforçará por encarnar-se como ser humano, a fim de finalmente se libertar do constrangimento que cada forma externa significa para o ser espiritual. E, por isso, assume a luta terrena com pleno consentimento. Sente-se à altura da tarefa e não tem medo dela, e por isso as almas se empurrarão a si mesmas para serem concebidas na carne para poderem cumprir a sua última tarefa. O caminho terreno já lhes foi mostrado anteriormente e também o grau de maturidade que podem alcançar através desta vida terrena. Além disso, também lhes será mostrado o grau de graça que lhes permitirá amadurecer e, portanto, a alma não hesitará em tomar o caminho final, ainda que agora se veja privada da consciência do desenvolvimento preliminar da alma e comece a sua existência terrena em completa ignorância. Quanto mais a alma estava disposta a servir antes, tanto mais agora será capaz de lidar com as exigências terrenas, ou seja, também dominará a vida terrena, uma vez que declarou a sua vontade de se redimir através do serviço. É certo que o ser humano entrará agora em situações da vida em que a vontade de servir será abalada nele; conhecerá a vida com todos os seus prazeres e confortos, e agora a alma tem de provar para si mesma se ainda está disposta a servir. Pois tem de passar por resistências e provar a si próprio face a estas resistências. Assim, ele agora coloca em ação a vontade anteriormente acarinhada, e só isso lhe dá a liberação. A vontade de servir ganhou-lhe a graça da encarnação como ser humano, mas a vontade ativa permite que ela se liberte novamente da última forma.... No entanto, se a vontade não está ativa, então adquiriu, por assim dizer, ilegalmente a encarnação como um ser humano; não cumpriu o que prometeu fazer. E ela mesma é a que sofre, pois a hora da libertação das grilhetas espirituais não a atingiu de modo algum, ainda que, através da morte corporal, ela aparentemente se torne livre de sua forma exterior. No entanto, ela toma a forma com ela para a eternidade, ou seja, ainda sente os grilhões do espírito tão agonizantemente quanto sentia o corpo terreno antes. E tem de sentir os grilhões até decidir servir no amor..... Nenhum ser pode ser poupado do caminho na Terra na carne; contudo, também não pode ser poupado do serviço no amor, e se não fizer este último na Terra, apenas prolonga o seu estado de restrição e, na verdade, o tempo terreno. Pois a alma imatura não poderá se separar da Terra até que tenha cumprido a sua atividade de serviço, mesmo que já tenha deixado a Terra. Mas a vontade de servir muitas vezes só será muito fraca no além. E será necessária uma força dupla para levar esta vontade a bom termo. E por isso é muito mais difícil tornar-se finalmente livre como na Terra, onde a mais pequena vontade ganha a força do ser humano de Deus e ele pode cumprir sem esforço a sua tarefa terrena.... para servir com amor, a fim de se tornar completamente livre do formulário...._>Amém