• Terug

De aandriften van de voorstadia zijn bepalend voor het karakter

De huidige fase van het menselijke bestaan is ongeveer dezelfde als de toestand van het geestelijke in elke uiterlijke vorm en steeds zal het wezenlijke wel met tegenstand, die nog heel invloedrijk in hem aanwezig is, moeten strijden, zodat de mens dus tijdens het aardse bestaan moet strijden tegen deze boze aandriften. Deze zijn nu buitengewoon sterk ontwikkeld, naarmate het wezenlijke in een voorstadium meer gelegenheid had om uit te razen.

Deze aandriften van de voorstadia drukken nu ook hun stempel op het wezenlijke. Dat wil zeggen dat de mens nu bijzonder sterk tegen zulke aandriften moet strijden, terwijl de mens, die eerst gewillig zijn taak uitgevoerd heeft en zich bijgevolg nu al in een bepaalde staat van rijpheid bevindt, zich in een makkelijkere levenswandel verheugt.

De wil om te dienen maakt het wezenlijke overeenkomstig hiermee vrij, ook wanneer het nog door een omhulsel omsloten is. En dit wezenlijke, dat zich niet verzet, zal nu een vorm bewonen, die ook naar buiten toe het kenmerk van de bereidwilligheid van het wezen draagt. De uiterlijke vorm zal steeds zo zijn, dat men al daaraan de rijpheidsgraad van de ziel concluderen kan.

In de belichaming als mens zullen zich nu steeds zulke zielensubstanties verenigen, die dezelfde wezenlijke aard hebben. Maar de strijd op aarde zal nu ook overeenkomstig daarmee zijn, want er verenigden zich vele zielensubstanties en die beïnvloeden het wezen precies op dezelfde manier als in de vorige vorm. Hoe eerder het wezen de gebreken leert overwinnen, des te minder weerstand biedt het en het kan dus al in de voorstadia geduldig, bereidwillig en ijverig zijn. Als het echter een aandrift behoudt, dan zal het ook als mens onder deze aandrift te lijden hebben en dit is bepalend voor zijn karakter.

Amen

NAGONI PRED-STADIJA PRESUDNI SU ZA KARAKTER....

Sadašnja faza ljudskog postojanja približno je jednaka stanju duhovnoga u svakoj izvanjskoj formi, i doista će se suština [[(entitet, bit, postojanje)]] uvijek trebati boriti sa otporima, koji su u njoj još najmoćnije prisutni, tako da se čovjek u zemaljskom postojanju mora boriti protiv loših nagona u sebi. Oni su sada izuzetno snažno razvijeni, što više je postojanje [[(entitet, bit, suština)]] imalo priliku sebe iživljavati u pripremnom stadiju. Ti nagoni pred-stadija sada također otiskuju svoj pečat postojanju, odnosno, čovjek se sada mora posebno snažno boriti protiv takvih nagona.... dok čovjek koji je prethodno voljno izvršio svoj zadatak, i posljedično se već nalazi u izvjesnom stanju zrelosti, uživa lakši način života. Volja da služi, suštinu čini sukladno tome slobodnom, čak i ako je još zatvorena u jednom omotaču. A ova, sada neopiruća suština, oživljava jednu formu, koja čak i izvana već nosi obilježje voljnosti bića. Stoga će izvanjska forma uvijek biti takva, da se već otuda može zaključiti stupanj zrelosti duše. U utjelovljenju kao čovjek, sada će se udružiti uvijek takve duševne supstance koje imaju istu suštinu; odgovarajuće će sada biti i borbe na Zemlji, jer su ujedinjene mnoge duševne supstance i na biće utječu na potpuno isti način kao i u prijašnjoj formi. Što prije biće nauči prevladati svoje nedostatke, to manji će otpor ono pružati, i tako može već u pred-stadijima biti strpljivo, voljno i revno.... No ukoliko ono u sebi zadrži neki nagon, onda će i kao čovjek trebati jednako trpjeti pod njim, a to je presudno za njegov karakter.

AMEN