• Terug

Zachtmoedigheid en geduld De uitwerking op de medemensen

Om zich tot zachtmoedigheid en geduld te vormen, moet de mens zich de ziel van de medemens voorstellen die zich in de grootste nood bevindt door de verkeerde wil van de mens en nu moet hij bereid zijn deze ziel te helpen. De gevangenschap van de ziel moet u, mensen zich altijd voor de geest stellen, dan zult u vol medelijden tegenover deze mensen staan en met alle liefde en geduld trachten op hen in te werken om zijn wil ertoe te brengen de boeien van de ziel losser te maken en haar dus grotere vrijheid te geven. Maar ongeduld en opvliegendheid versterken de verkeerde wil en de ziel komt dan in steeds grotere nood. Want steeds wekken goede en liefdevolle pogingen in de medemens goede gevoelens op en alleen zo kan hij geholpen worden in de nood van zijn ziel.

En de ziel dankt allen die haar helpen de boeien losser te maken, want nu wordt het haar steeds makkelijker de wil te bewegen het goede te doen; terwijl het omhulsel van de ziel dikker wordt als de medemens haar liefdeloos behandelt, omdat zoiets alleen verstoktheid en eveneens liefdeloosheid teweeg brengt.

Wanneer de ziel een lichte versoepeling van haar boeien bespeurt, neemt ook haar weerstand af tegen datgene wat goed is. Want de keten is de macht van de tegenstander, die echter verzwakt kan worden door de wil het goede te doen. Wordt de mens liefde en geduld betoond, dan keert ook de wil zich naar het goede, want alles doet hem goed wat de liefde als reden heeft, alleen moet hij de liefde ook als zodanig herkennen.

Ongeduld en opvliegendheid zal nooit liefde doen vermoeden en dus eveneens opwinding bij de medemens uitlokken. Dat levert de ziel grote nood op. Maar u hebt de mogelijkheid zulke nood op te heffen en door uw wezen, door liefde, goedheid, geduld en zachtmoedigheid gevoelige opwellingen te veroorzaken, bijgevolg bij te dragen aan de vrijwording van de ziel uit 'n kwade macht.

Amen

Gentileza e paciência.... Efeito sobre os outros seres humanos....

Para educar-se à mansidão e à paciência, o ser humano deve imaginar a alma do seu semelhante, que está em todas as adversidades devido à vontade errada do ser humano; e agora deve estar disposto a ajudar essa alma. Vocês, humanos, devem sempre imaginar o cativeiro da alma, então vocês enfrentarão essas pessoas cheias de compaixão e tentarão influenciá-las com todo amor e paciência, a fim de induzir sua vontade de soltar os grilhões da alma e assim dar-lhe maior liberdade. Impaciência e veemência, porém, fortalecem a vontade errada e a alma entra em adversidades cada vez maiores. Pois os esforços bons e amorosos despertam sempre bons impulsos no semelhante, e só assim ele pode ser ajudado na adversidade da sua alma. E a alma é grata a todos os que a ajudam a soltar os seus grilhões, pois agora é cada vez mais fácil para ela determinar a vontade do bem, enquanto a concha ao redor da alma engrossa se o ser humano a encontra na indelicadeza, porque tal só causa a obstinação e também a indelicadeza. Assim que a alma sente um ligeiro afrouxamento dos seus grilhões, a sua resistência ao que é bom também diminui. Pois o grilhão é o poder do adversário, mas pode ser enfraquecido pela vontade de fazer o bem. Se o amor e a paciência são mostrados ao ser humano, a vontade também se voltará para o bem, pois tudo o que é causado pelo amor é bom para ele, ele só tem que reconhecer o amor como tal. A impaciência e a veemência nunca irão sugerir amor e assim também desencadear agitação no ser humano. Isto causa grande angústia à alma. Mas você tem a oportunidade de remediar essa aflição e de desencadear emoções suaves através da sua natureza, através do amor, bondade, paciência e gentileza, contribuindo assim para a libertação da alma da violência maligna....

Amém