• Terug

Verward denken Genade - Ongeloof - Geloof

In het verwarde denken van de mensen is de verklaring te vinden voor hun ongeloof. Wanneer de mensen zich aansluiten bij een bepaalde geestelijke richting die geheel verkeerd genoemd kan worden - in vergelijking met de zuivere leer van CHRISTUS, dan is dat een misleid denken - dat des te meer verstrekkende gevolgen heeft, hoe minder het met de waarheid overeenkomt.

Gedachten die tegenovergesteld zijn aan de waarheid, moeten zodoende van het juiste geloof afleiden, echter een goede bodem bereiden voor het ongeloof. De ongelovige mens zal daarom geen heldere gedachten kunnen vatten, maar sprongsgewijs nu eens het ene en dan weer het andere geloven, d.w.z. voor waar houden, dus is zijn gedachtengang verward. Het ware zal hij echter waarschijnlijk niet als waar inzien - en zodoende is zo'n toestand weinig bevredigend, die levert de mens geen geestelijke vooruitgang op maar verontrust hem voortdurend, en laat hem nochtans lang in zijn opvatting volharden. Hij zal aan de zuivere waarheid voorbijgaan want hij sluit GOD uit. Hij zal dus door eigen denken - en uit eigen kracht, het voor hem onbegrijpelijke trachten te doorgronden, en zijn denken gaat derhalve verkeerde wegen. Ofwel, zijn wil de waarheid te kennen is niet groot en ze kan hem daarom ook niet gegeven worden, terwijl daarentegen de helderste wijsheid die mens wordt toegezonden die naar inzicht verlangt terwille van de waarheid zelf.

Geloof en ongeloof hebben een tegenovergestelde basis. Om te kunnen geloven moet de mens in een kinderlijke verhouding tot GOD staan - hij moet zich zonder beperking overgeven aan de eeuwige GODHEID, hij moet zichzelf voor klein en onbeduidend houden en in de eeuwige GODHEID een WEZEN van hoogste volmaaktheid zien - en dat is geloof!

De ongelovige echter ontkent alles. Hij houdt zich voor schrander en wijs en is daarom niet toegankelijk voor onderricht - hij zal zich nimmer aan een hoger Wezen onderwerpen, daar hij het bestaan van dat Wezen loochent. Hij voelt zich dus hoog verheven.

En zo is de basis geheel verschillend. Het denken van de gelovige mens is helder en passend, terwijl de ongelovige mens in zijn gedachten geen orde heeft en ook tot geen juiste conlusie kan komen, want een mens die zich verheven voelt kan ook nooit meer de helderheid van geest gegeven worden, want hij bidt niet om die genade- en ze kan hem daarom niet geschonken worden.

Zonder de goddelijke genade kan de mens echter niet juist denken. Maar vaak is de wil van de mens te zwak om bij GOD Zelf hulp te zoeken, en zodoende zal hij in onwetendheid ronddolen en dat zolang, tot hij in gebed de helderheid van geest vraagt en dan deemoedig van de goddelijke genaden gebruik maakt.

Amen

혼란스러운 생각-불신. 믿음-은혜.

사람들이 혼란스러운 생각을 하는 일에 대한 설명을 그들의 불신에서 찾아야만 한다. 사람들이 그리스도의 순수한 가르침에 비하면 완전히 잘못되었다고 할 수 있는, 영적인 방향에 참여한다면, 그런 방향이 진리에 더 적게 부합할수록, 더 심각한 결과를 가져오는 잘못된 생각을 하게 된다. 진리에 대항하는 생각이 올바른 믿음을 벗어나야만 하게 만드는 일은 당연한 일이다. 이런 생각이 불신자에게 좋은 근거를 제공한다.

그러나 사람은 선명한 생각을 할 수 없지만, 갑자기 한 가지를 믿거나, 갑자기 다른 한 가지를 믿는다. 다시 말해 그것을 진리로 여긴다. 그러므로 그의 생각은 혼란스럽고, 옳은 것을 진리로 깨닫는 일이 어렵게 될 것이다. 그런 상태는 그다지 만족스러운 상태가 아니고, 사람이 어떤 영적인 성장을 이루게 하지 못하고, 그를 계속해서 불안하게 하고, 오랫동안 그의 관점을 유지하게 한다.

그는 순수한 진리를 지나치게 될 것이다. 왜냐면 그가 하나님을 제외시키기 때문이다. 그러므로 그는 자신의 힘으로, 자신의 생각을 통해, 자신이 이해할 수 없는 것을 알아 내려고 노력한다. 그러므로 생각이 잘못된 방향으로 향한다. 또는 진리를 향한 그의 의지가 크지 않아서, 그에게 진리를 제공할 수 없다. 반면에 자기 자신을 위해 깨달음을 원하는 사람에게 가장 선명한 지혜가 전해진다.

믿는 일과 믿지 않는 일에 서로 반대되는 전제 조건이 필요하다. 믿을 수 있으려면, 사람은 하나님과 가장 어린 자녀와 같은 관계를 가져야만 한다. 그는 제한이 없이 영원한 신성에게 자신을 내어 주어야만 한다. 그는 자신을 작고, 무의미하다고 생각해야만 하고, 영원한 신성을 가장 완벽한 존재로 깨달아야만 한다. 이것이 믿음이다. 그러나 불신자는 모든 것을 부인하고, 자신을 영리하고, 현명하다고 여기며, 어떤 가르침에도 자신을 열지 않는다. 그는 더 높은 존재에게 절대로 복종하지 않을 것이다. 왜냐면 그가 신성의 존재를 부인하기 때문이다.

그러므로 그는 뛰어나고, 이로써 선행 조건이 완전히 다르다. 믿는 사람의 생각은 선명하고 올바르다. 반면에 불신자의 생각은 질서가 없고, 올바른 결론에 도달할 수 없다. 왜냐면 자신이 뛰어나다고 느끼는 사람에게 영의 선명함을 절대로 줄 수 없기 때문이다. 왜냐하면 그가 은혜를 구하지 않아서, 그에게 은혜를 줄 수 없기 때문이다. 그러나 하나님의 은혜가 없으면, 사람은 올바르게 생각할 수 없다. 그러나 인간의 의지가 자주 하나님 자신의 도움을 구하기에는 너무 약하다. 그러므로 그가 기도로 영의 선명함을 요청하고, 겸손하게 이제 하나님의 은혜를 기다릴 때까지, 그는 깨달음이 없이 살게 될 것이다._>아멘