• Terug

Vooruitgang van de ziel – Goddelijke wil

Alleen dat, wat aan de vervolmaking van de ziel bijdraagt, kan met de wil van God overeenkomen. En het is in het aardse leven belangrijk om daar de maatstaf aan aan te leggen en er aandacht aan te schenken. Het heeft geen waarde voor de eeuwigheid om dingen te volbrengen, die geen mogelijkheden bieden voor de ziel om vooruit te komen, want de mens gebruikt dan de voor de opwaartse ontwikkeling gegeven kracht op de verkeerde manier en zodoende gaat voor haar de tijd, die haar hiervoor verleend is, verloren.

Wanneer de mens zijn denken en handelen aan een onderzoek onderwerpt, dan moet hij deze steeds in overeenstemming kunnen brengen met de goddelijke wil. Dat wil zeggen dat het een rijpheid van de ziel tot gevolg moet hebben en uiterlijke handelingen, die geen uitgesproken werken van liefde zijn, dus voor de naaste tot verlossing leiden, zijn daarom niet nodig.

Een reeks goede daden garandeert het uitrijpen van de ziel. De ziel streeft de volmaaktheid tegemoet. Bijgevolg vervult de mens dan de goddelijke wil, als hij uitvoert, wat de toenadering tot God tot gevolg heeft. De afstand tot God was de aanleiding voor het ontstaan van dat, wat de mens omgeeft. Nu moet dit aan de vermindering van de verwijdering bijdragen. Alles wat voor het bereiken van dit doel ondernomen wordt, is overeenkomstig de wil van God. Maar wat enkel en alleen een doel op zichzelf is, wat het aardse welzijn dient of aan de toename van de materie bijdraagt, vergroot de verwijdering van God en kan dus ook niet door God gewild zijn. (Onderbreking)

Il progresso dell’anima - La volontà divina

Può corrispondere alla Volontà di Dio solamente ciò che contribuisce al perfezionamento dell’anima. Ed è da usare la misura su ciò che è da considerare importante nella vita terrena. Non ha nessun valore per l’Eternità compiere delle cose, che non significano nessuna possibilità di progresso per l’anima, perché allora l’uomo usa in modo sbagliato la Forza che gli è data per lo sviluppo verso l’Alto, e quindi perde anche il tempo che era stato concesso per questo. Se l’uomo sottopone ad un esame il suo pensare ed agire, deve sempre poterlo mettere in sintonia con la Volontà divina, cioè deve aver per conseguenza una maturità animica, e per questo non sono necessarie delle azioni esteriori che non sono espressamente delle opere d’amore, quindi di salvezza per il prossimo. Una serie di buone azioni garantisce la maturazione dell’anima, la spinge incontro alla perfezione, di conseguenza l’uomo adempie allora la Volontà divina, quando esegue ciò che ha per conseguenza l’avvicinamento a Dio. L’allontanamento da Dio era il motivo per il sorgere di ciò che circonda l’uomo. Ora questo deve contribuire a diminuire la lontananza. Quello che ora viene intrapreso per raggiungere questa meta, corrisponde alla Volontà di Dio. Ma quello che è semplicemente uno scopo a sé stesso, cioé che serve al ben vivere terreno oppure contribuisce ad aumentare la materia, aumenta la lontananza da Dio, quindi non può essere voluto da Dio.

Amen