• Terug

Vrije beslissing

Het is de goddelijke wil, dat de mens vrij beslist welke weg hij neemt. Dat het hem vrijstaat om beide wegen te gaan, naar boven of naar beneden en dat hij nu zelf beslist. Zonder enige dwang. Want pas dit, wat hij vrij uit zichzelf denkt en doet, waarvoor hij geheel zonder beïnvloed te worden toestemming geeft, heeft waarde voor God. Want daarin weerspiegelt zijn gehele wezen zich. Hij wordt noch tot het ene, noch tot het andere gedwongen, maar waar zijn hart hem toe drijft, is beslissend voor de eeuwigheid.

En zodoende zijn noch de uiterlijke levensomstandigheden, noch de goddelijke lotsbeschikking bepalend voor de opwaartse ontwikkeling van de menselijke ziel, maar enkel en alleen zijn vrije wil beslist dit en bijgevolg is elk mens dezelfde mogelijkheid gegeven om de rijpheidstoestand op aarde te bereiken, als hij zijn vrije wil goed gebruikt, dat wil zeggen gebruikt om God te naderen. Dan is de wil op God gericht. Dan zal hij ook zijn denken en handelen ondergeschikt maken aan God en alles doen, wat hem dichter bij God brengt en dan is zijn opwaartse ontwikkeling ook verzekerd.

De mens wordt wel onderwezen over wat hij moet doen. Zijn denken wordt de juiste weg gewezen, maar hij moet zelf vrij beslissen. Het zal hem ook altijd vrijstaan om anders te doen en te denken, dan het de goddelijke wil is. Want dit in een gedwongen toestand nakomen, levert hem geen enkele geestelijke vooruitgang op en daarom wordt alleen maar dat gewaardeerd, wat de mens vanuit de meest innerlijke aandrang doet.

Als hij de hem opgelegde taak slechts puur plichtmatig vervult, dan hebben ze ook alleen maar de waarde van een plichtsvervulling, die de mens echter geen hogere rijpheidsgraad op kan leveren. Daarentegen zal de geringste daad van naastenliefde in vrije wil, dat wil zeggen zonder aansporing of verwijzing naar een beloning, de ziel een hogere rijpheidsgraad opleveren, omdat het geschenk van de vrije beslissing op een God welgevallige manier gebruikt werd.

Een mens kan schijnbaar grote werken van naastenliefde verrichten, maar als hij dit onder een bepaalde dwang of onder invloed van andere mensen doet, dan zal hij toch geen groot loon oogsten, want alleen de mate van liefde, waarin de daad verricht werd, is doorslaggevend. Dus in hoeverre de wil door de liefde van een mens aangezet werd tot zijn handelen. Een mens die tot liefhebben in staat is, laat ook zijn wil werkzaam worden, want wie in de liefde staat, verlangt ook uit de meest innerlijke aandrang naar God, dus liefde, vrije wil en toenadering tot God gaan altijd hand in hand. Waar het ene is, is ook het andere, maar steeds is de gedwongen toestand, geheel om het even van welke kant het uitgeoefend wordt, belemmerend voor de rijpheid van de ziel. Dus de goddelijke wil mag onderwezen worden, maar er mag nooit door dwangmaatregelen tot opvolging aangezet worden, want dit zou tot geen enkele geestelijke vooruitgang leiden.

Amen

자유로운 결정.

사람이 자신이 걸어 갈 길을 자유롭게 결정하는 일이 하나님의 뜻이다. 그에게 두가지의 길을 갈 수 있는 자유가 있고, 그 자신이 이제 아무런 강요를 받지 않고, 위를 향해 또는 아래를 향해 갈 수 있다. 왜냐면 그가 자신이 동인이 되어 자유롭게 생각하고, 전혀 영향을 받지 않고 자신이 동의하여 행하는 일이 비로소 하나님 앞에 가치가 있기 때문이다. 왜냐면 그런 일에서 그의 모든 성품이 반영되기 때문이다. 그는 이렇게 또는 저렇게 하도록 강요받지 않고, 그의 심장이 그가 행하게 만드는 일이 영원을 위해 결정적이다. 따라서 외적인 생활 조건이나 하나님이 부여한 운명이 인간 혼의 더 높은 성장을 위한 결정적인 요소가 아니고, 단지 유일하게 그의 자유의지가 인간 혼이 더 높이 성장하는 일을 정한다. 이로써 모든 사람이 자신의 자유의지를 올바르게 활용한다면, 다시 말해 하나님께 가까이 가기 위해 사용한다면, 이 땅에서 성숙한 상태에 도달할 수 있는 동일한 기회를 가지고 있다.

왜냐면 의지가 하나님께 향하면, 그는 또한 그의 생각과 행동에서 항상 하나님께 순복할 것이고, 자신을 영원한 신성에 더 가깝게 해주는 모든 일을 행할 것이다. 그러면 그가 더 높게 성장하는 일은 보장이 된다. 사람은 무엇을 행해야 하는 지 배우고, 그의 생각이 올바른 방향으로 인도를 받지만, 자유롭게 결정하는 일은 그 자신에게 달려 있다. 그는 항상 하나님의 뜻과 다르게 행동하고 생각할 자유를 갖게 될 것이다. 왜냐면 강제된 상태에서 하나님의 뜻을 따르는 일이 그가 어떤 영적인 성장을 하게 해주지 못하기 때문이다. 그러므로 단지 인간이 내면 가장 깊은 곳에서 동인이 되어 하는 일만이 인정을 받게 된다.

그가 순전히 의무를 다하는 방식으로 그에게 주어진 과제를 완수한다면, 그런 일은 단지 의무를 수행했다는 가치를 갖지만, 그러나 그가 더 높은 성숙한 정도에 도달하게 할 수 없다. 반면에 자유의지로 행한, 다시 말해 보상에 대한 지식이나 가르침이 없이 행한 가장 작은 이웃사랑이 혼을 더 높은 성숙한 정도에 도달하게 한다. 왜냐하면 자유의지의 선물을 하나님을 기쁘게 하는 방식으로 사용했기 때문이다. 사람은 분명히 위대한 이웃사랑의 역사를 수행할 수 있다. 그러나 이 일을 어떤 강요나, 다른 사람의 영향으로 인해 행하면, 그가 행할지라도 큰 보상을 받지 못하게 될 것이다. 왜냐면 단지 그런 행동을 한 사랑의 정도가 결정적이기 때문이다. 다시 말해 사람의 사랑이 그의 의지를 행동으로 옮기게 했는지가 결정적이기 때문이다.

사랑할 수 있는 사람은 또한 자신의 의지가 행동으로 옮겨지게 한다. 왜냐하면 사랑 안에 거하는 사람은 자신의 가장 깊은 갈망으로부터 하나님을 갈망하고, 다시 말해 사랑과 자유의지와 하나님을 향한 접근이 항상 함께 역사하기 때문이다. 하나가 있는 곳에 다른 것이 있다. 어느 편에서 오던지 간에 강요를 받는 상태는 항상 혼의 성장에 장애물이 된다. 그러므로 하나님의 뜻을 가르침을 받을 수 있지만, 그러나 강제적인 조치를 통해 순종하도록 강요할 수 없다. 왜냐하면 그런 일은 절대로 영적인 성장이 아니기 때문이다._>아멘