Ofschoon de materie zich in een voortdurende verandering bevindt, is ze toch zo lang niet als ontbonden te beschouwen, als ze nog op één of andere manier nuttig kan zijn. Pas wanneer ze volledig nutteloos is, heeft de geest in haar de materie overwonnen en het duurt vaak lange tijd voordat het de oude vorm kan verlaten om in een nieuwe vorm nieuwe taken te verrichten.
Zo is voor het geestelijke de weg over de aarde door de materie een onnoemelijk kwellende gevangenschap van heel verschillende tijdsduur. En de kennis daarvan kan de mens ertoe bewegen om deze toestand te verkorten, wanneer alles in gebruik genomen wordt om het geestelijke tot dienen te brengen, omdat de materie onnoemelijk lange tijd het geestelijke in zich bevat, dat nooit tot dienen toegelaten wordt. Dat dus als dood bezit onbenut gelaten wordt.
En nu is het ook begrijpelijk waarom de mens zijn hart niet aan bezit moet laten hangen, want hoe groter zijn liefde voor de goederen van de wereld, des te minder gelegenheid geeft hij deze tot dienen. Het geestelijke in zulk ongebruikt blijvende materie is nu tegen zijn wil veroordeeld tot werkeloosheid. Het is tot dienen bereid en wordt niet toegelaten en het lijdt daar onvoorstelbaar onder.
Als nu een mens zich in de omgeving van materie ophoudt, die dus werkeloos moet blijven, dan heeft dit ook effect op de ziel van de mens, die eveneens een prooi wordt van een zekere traagheid en haar levenstaak weinig vervult. Als de ziel vervuld zou zijn van een drang tot werkzaamheid, dan zou ze willen geven en zich zodoende van haar bezit ontdoen, hetgeen een onmiddellijk beginnende werkzaamheid van het geestelijke in de materie tot gevolg zou hebben, wat dus een beginnende verlossing zou betekenen.
Maar al het geestelijke, dat geholpen wordt om tot dienen te komen, helpt de mens weer bij zijn eigen opwaartse ontwikkeling, om welke reden een mens, die zich te midden van steeds actievere materie bevindt, aanzienlijk gemakkelijker de rijpheid van de ziel verwerft. Zodoende zal toegenomen aardse activiteit tegelijkertijd het vrij komen van het gebonden geestelijke bevorderen, als hetgeen nu ontstaan is, weer iets is, dat bruikbaar is voor de mens.
Als nu door Gods wil braakliggende materie verwoest wordt, dan betekent dit voor het geestelijke daarin weer hulp, in zoverre het nu verder een andere vorm aan kan nemen en er nu de mogelijkheid bestaat om sneller dienend werkzaam te kunnen zijn. Verwoestingen van bezit dwingen de mensen tot gebruikmaking van zulke materie, die nog niet tot werkzaamheid toegelaten werd. En dat is altijd tot voordeel voor het geestelijke daarin.
Toegenomen bezit is dus een gevaar, terwijl de verwoesting daarvan, wanneer dit door God gewild is, een zegen kan zijn voor het niet verlost geestelijke, dat zich tot dienen bereid verklaard heeft, maar door menselijke hebzucht en liefde voor de materie ver weggehouden wordt van de dienende bestemming. Het uiterlijke omhulsel wordt dan met geweld opgelost. Het geestelijke komt daaruit vrij, echter alleen maar om opnieuw in de vorm gebonden te worden, maar nu eerder gelegenheid tot dienen vindt, omdat anders eindeloze tijden voorbij kunnen gaan, voordat het tot dienen toegelaten wordt.
Er ontstaan door mensenhand en menselijke wil zo veel dingen, die volledig nutteloos en doelloos zijn en die elke dienende functie ontnomen worden. De mens zou zich eraan gelegen moeten laten liggen om deze dingen geestelijke hulp te brengen, doordat hij zulke nutteloze dingen één of andere bestemming toewijst, opdat de materie eens, ofschoon ook na lange tijd, opgelost wordt, want alleen door dienen komt het geestelijke daarin vrij.
Amen
Vertaler물질은 끊임없이 변화하고 있지만, 물질이 어떤 식으로 든 유용할 수 있는 동안에는, 분해가 된 것으로 간주할 수 없다. 물질이 완전히 쓸모가 없게 되었을 때, 비로소 물질 안의 영적인 존재가 극복을 한 것이다. 옛 형체를 벗어나, 새로운 형체 안에서 새로운 일을 수행하기 위해서는 자주 오랜 시간이 걸린다.
따라서 영적인 존재가 물질을 통과하는 이 땅은 과정은 영적인 존재에게 완전히 서로 다른, 말할 수 없을 정도로 고통스러운 포로의 상태이다. 그러므로 이를 아는 지식이 사람이 그런 상태를 단축시키는 결정을 하게 만들 수 있다. 영적인 존재가 섬기는 일을 하도록 돕기 위한 모든 일을 한다면, 그렇다. 왜냐면 물질이 말할 수 없을 정도로 오랫동안 절대로 섬기도록 허용을 받지 못한 영적인 존재를 담고 있고, 다시 말해 물질이 죽은 소유물로 사용되지 않은 채로 머물고 있기 때문이다. 이제 사람이 심장으로 소유물을 연연해서는 안되는 이유를 이해할 수 있다. 왜냐면 사람의 심장이 세상의 재물을 향한 그의 사랑이 클수록, 그는 재물이 섬길 기회를 적게 주기 때문이다.
그렇게 활용되지 않은 물질 안의 영적인 존재는 이제 자신의 의지와는 반대로, 활동하지 못하도록 강요를 받는다. 물질은 섬길 준비가 되어 있지만, 허용을 받지 못하고, 이 가운데 상상할 수 없는 고통을 겪는다. 사람이 이제 활동하지 못하고 머물려야만 하는 물질이 있는 환경 가운데 거하면, 이런 일은 사람의 혼에 영향을 미치고, 사람의 혼은 마찬가지로 어떤 게으른 상태에 빠지고, 삶의 과제를 적게 수행하게 된다.
혼이 활동하려는 열심으로 가득 차 있다면, 혼은 주기를 원하게 되었을 것이다. 다시 말해 자신의 소유물을 제공했을 것이다. 이런 일은 물질 안의 영적인 존재가 즉시 활동하기 시작하는 결과를 가져오게 되었을 것이다. 그러므로 구원받는 일의 시작을 의미하게 되었을 것이다. 그러나 다시 활동하도록 도움을 받은 모든 영적인 존재들은 사람이 더 높은 성장을 하도록 지원한다. 그러므로 일하는 물질 가운데 있는 사람은 훨씬 더 쉽게 혼의 성장에 도달하게 된다. 그러므로 증가된 세상의 활동은, 이제 생성된 것이 다시 인간에게 유용하다면, 동시에 묶임을 받은 영적인 존재들이 해방되는 일에 도움을 준다.
만일 하나님의 뜻에 의해 단지 놓여 있는 물질이 파괴된다면, 이런 일이 다른 방식으로 이제 영적인 존재가 다시 변형될 수 있고, 이제 더 빨리 활동할 수 있는 가능성이 있는 한, 이런 일은 영적인 존재에게 도움을 주는 의미가 있다. 재물의 파괴는 사람들이 아직 활동하도록 허용되지 않은 물질을 사용하도록 강요하는 일이다. 그런 일은 항상 물질 안에 있는 영적 존재에게 유익하다.
소유물을 증가시키는 일은 위험하다. 반면에 하나님이 원하는 한, 파괴하는 일이 섬기려는 의지를 천명했지만, 인간의 탐욕과 물질을 향한 사랑에 의해 섬기는 목적을 이루지 못하고 있는, 구속을 받지 못한, 영적에게는 축복이 될 수 있다. 그러면 겉형체가 강제적으로 분해가 되고, 영적인 존재는 겉형체로부터 자유롭게 된다. 그러나 단지 새로운 형체 안으로 묶임을 받고, 이제, 영적인 존재가 그렇지 않으면 섬기는 일을 하기까지 끝없는 시간이 지나갈 수 있는 영적인 존재가 섬기는 일을 할 기회를 더 빠르게 얻게 된다.
인간의 손과 의지를 통해 완전히 쓸모 없고, 목적이 없는, 어떤 섬기는 기능도 하지 않는 많은 것들이 만들어 진다. 사람은 이런 영적 존재들에게 도움을 주는 일에 관심을 가져야 한다. 사람은 그런 쓸모 없는 것들에 어떤 목적을 부여함으로써, 비록 오랜 시간이 걸릴지라도, 물질이 분해될 수 있게 해야 한다. 왜냐하면 섬김을 통해서만 물질 안의 영적인 존재가 자유롭게 되기 때문이다._>아멘
Vertaler