• Terug

Gevolgen van het niet erkennen van een werkelijke God

Hoe halsstarriger de mens in zijn mening volhardt dat de schepping wel een natuurkracht verraadt, maar niet het werkzaam zijn van een buitengewoon volmaakt wezen, des te harder probeert het geestelijke in hem zich van de alles onderhoudende kracht los te maken en de wil om zich te verwijderen, vermindert ook de krachttoevoer, zodat dit geestelijke zich niet bevrijdt.

Het niet willen erkennen van een werkelijke Godheid is een afwijzen van de kracht, die God de mensen zou willen geven. De mens heeft elk saamhorigheidsgevoel met God verloren. Hij heeft ondanks zijn eerdere lange gang over de aarde nog de sterkste weerstand tegen Hem. Hij ontkent Hem, omdat zijn geest Hem niet wil erkennen, wat nu door een totaal verkeerde mening over het scheppingswerk en diens ontstaan tot uitdrukking komt.

Wie zich totaal onafhankelijk waant van de scheppende macht, dat wil zeggen wie zich niet nauw verbonden voelt met deze macht, die is het ook niet, voor zover hij voor zichzelf deze krachttoevoer, die een geestelijke herkenning tot gevolg heeft, kwijtraakt. God te ontkennen, moet een geestelijke achteruitgang tot gevolg hebben, want de mens is verwaand als hij gelooft volledig onafhankelijk zijn aardse leven vorm te kunnen geven.

De tegenstander van God zal zulke mensen steeds steunen, doordat hij deze verkeerde mening nog probeert te versterken en zodoende de mens ertoe zou willen brengen om zich te verzetten tegen de acceptatie, dat een werkelijke Godheid het heelal bestuurt en het lot van de individuele mens bepaalt. Deze mens ervaart zulke gedachten dan als last en bezwaardheid en daarom wijst hij deze af en gelooft zich van de Godheid vrij te kunnen maken, wanneer hij Haar afwijst. En hij bezondigt zich opnieuw tegen God, omdat hij de genade van de belichaming als mens niet benut, dus ook moeilijk de verbinding met God tot stand kan brengen en hij zo zijn aardse leven vergeefs leeft.

Amen

Folgen des Nichtanerkennens einer Wesenheit Gottes....

Je hartnäckiger der Mensch in seiner Ansicht verharrt, daß die Schöpfung wohl eine Naturkraft verrät, nicht aber das Wirken ist einer überaus vollkommenen Wesenheit, desto mehr sucht sich das Geistige in ihm von der alles erhaltenden Macht zu lösen, und der Wille, sich zu entfernen, verringert auch die Kraftzufuhr, so daß dieses Geistige unerlöst bleibt. Das Nichtanerkennenwollen einer wesenhaften Gottheit ist ein Abweisen der Kraft, die Gott den Menschen vermitteln möchte. Es hat der Mensch jegliches Zusammengehörigkeitsgefühl mit Gott verloren, er ist trotz seinem langen Erdengang zuvor noch in krassester Abwehr zu Ihm stehend; er leugnet Ihn, weil sein Geist Ihn nicht anerkennen will, was nun durch eine völlig irrige Ansicht über das Schöpfungswerk und dessen Entstehung zum Ausdruck kommt. Wer sich völlig unabhängig wähnt von der erschaffenden Macht, d.h., wer sich nicht mit dieser Macht engverbunden fühlt, der ist es auch nicht insofern, als er sich selbst die Kraftzufuhr verscherzt, die ein geistiges Erkennen zur Folge hat. Gott zu leugnen muß geistigen Niedergang nach sich ziehen, denn es überhebt sich der Mensch, so er glaubt, völlig unabhängig sein Erdenleben sich gestalten zu können.... Es wird der Gegner Gottes solche Menschen stets unterstützen, indem er diese irrige Ansicht noch zu bestärken sucht und also den Menschen bestimmen möchte, sich aufzulehnen gegen die Annahme, daß eine wesenhafte Gottheit das Weltall regiert und das Schicksal des einzelnen Menschen bestimmt. Es empfindet dann dieser Mensch einen solchen Gedanken als Last und Bedrückung, und darum weiset er ihn ab und glaubt, von der Gottheit sich frei machen zu können, wenn er Sie ablehnt. Und er versündigt sich von neuem gegen Gott, weil er die Gnade der Verkörperung als Mensch nicht nützet, also auch schwerlich die Verbindung mit Gott herstellen kann, und er so sein Erdenleben vergeblich lebt....

Amen