• Terug

De geestelijke zon – Het woord van God

Wanneer in tijden van knechtschap van de ziel de liefde van de Heer zichtbaar tot uiting komt en Hij in het woord naar de aarde afdaalt, dan betekent dit een tevoorschijn komen van de geestelijke zon door de donkere wolken. De liefde van God Zelf is de zon, die de dag stralend helder verlicht, want Gods liefde wil de duisternis van de geest overwinnen. Ze wil dat iedereen, die daar maar naar verlangt, zich in het licht van de geestelijke waarheid bevindt. Deze zon verlicht alles. Ze staat geen duisternis toe. Ze gedoogt geen schaduw. Ze straalt overal helder licht uit en is buitengewoon weldadig voor de wandelaar op aarde, die voorheen moeizaam een weg zocht in de duisternis van de nacht.

Licht is leven, duisternis is dood. Licht is waakzaamheid, duisternis is slaap. In stralend zonlicht zal alles wat voorheen in de duisternis sluimerde tot leven ontwaken. En voor al het wezenlijke betekent het licht van de zon vervuld verlangen. Want in de duisternis lijdt het en verlangt het naar het licht. En Degene, Die in Zichzelf het licht is, doorbreekt de duisternis en Hij neemt de weg naar de aarde. Hij zoekt een vat, dat voor het opnemen van licht geschikt is en ontsteekt daarin een vlam, die tot in de wijde omtrek tot zegen van de mensheid schijnen zal.

Goddelijke wijsheid straalt als een zon op de aarde en wekt met haar schijnsel tot leven, wat voorheen in een diepe sluimer lag. Hoe onnoemelijk genaderijk bedenkt de eeuwige liefde de verdwaalde mensheid? Hoe zou ze moeten jubelen over het licht, dat uit de hemel komt en hoe dankbaar voor de stralen van de geestelijke zon, waar ze zich door laat verlichten en verwarmen?

Maar de mensheid is geestelijk blind. Ze slaat geen acht op het licht. Ze slaat geen acht op de weldadige, leven opwekkende stralen van de goddelijke liefde. Ze sluit de ogen en houdt de duistere toestand overeind. Ze vlucht voor het heldere schijnsel, omdat ze dat licht niet verdragen kan. Ze is niet rijp voor het goddelijke werkzaam zijn. Ze verdraagt de weldadige warmte van de zon niet, haar stralende licht niet. Ze voelt zich goed in de donkere nacht en zodoende kunnen er op aarde tegelijkertijd twee werelden bestaan. Een zonnige, buitengewoon lieflijke vallei, waar goddelijke liefde de mensen alles biedt, wat ze verlangen. En een vallei, waar duisternis, dorheid en onvruchtbaarheid de mensen een karig bestaan biedt en dit moet zuiver geestelijk begrepen worden.

Waar de zon van de geest niet schijnt, is de aarde zonder licht en er kan niets groeien of gedijen. Dat wil zeggen dat al het wezenlijke in nood is. Maar waar God Zelf Zijn stralen naar de aarde stuurt, daar zal licht en zon zijn, daar zal leven en vreugde zijn, daar zal de ziel tot leven ontwaken en in de stralen van de goddelijke liefdeszon tot een heerlijke vrucht rijpen.

Amen

Geistige Sonne.... Gottes Wort....

Wenn sich in Zeiten seelischer Knechtschaft die Liebe des Herrn sichtbar äußert und Er im Wort zur Erde herniedersteigt, so bedeutet dies ein Hervorbrechen der geistigen Sonne durch dunkles Gewölk.... Die Liebe Gottes Selbst ist die Sonne, die den Tag strahlend hell erleuchtet, denn Gottes Liebe will die Dunkelheit des Geistes besiegen, sie will, daß im Licht der geistigen Sonne wandle, wer immer es begehrt. Diese Sonne erleuchtet alles, sie duldet keine Dunkelheit, sie duldet keinen Schatten, sie strahlet helles Licht aus überall und ist so überaus wohltuend für den Erdenwanderer, der zuvor sich mühsam seinen Weg suchte in der Dunkelheit der Nacht. Licht ist Leben, Dunkelheit ist Tod.... Licht ist Wachsamkeit, Dunkelheit ist Schlaf.... In strahlendem Sonnenlicht wird alles zum Leben erwachen, was vordem schlummerte in der Finsternis. Und für alles Wesenhafte bedeutet das Licht der Sonne erfüllte Sehnsucht. Denn in der Dunkelheit leidet es und verlangt nach dem Licht. Und Der in Sich Selbst das Licht ist, durchbricht die Finsternis, und Er nimmt den Weg zur Erde; Er sucht Sich ein Gefäß, das zur Aufnahme des Lichtes geeignet ist, und entzündet daselbst eine Flamme, die weithin leuchten soll zum Segen der Menschheit.... Es strahlt göttliche Weisheit einer Sonne gleich herab auf die Erde und belebt mit ihrem Schein, was vordem in tiefem Schlummer lag.... Wie unsagbar gnadenreich bedenket die ewige Liebe die verirrte Menschheit.... Wie müßte sie jubeln ob des Lichtes, das aus den Himmeln kommt, und wie dankbar von den Strahlen der geistigen Sonne sich erleuchten und erwärmen lassen.... Doch die Menschheit ist geistig blind, sie achtet nicht des Lichtes, sie achtet nicht des wohltätigen, belebenden Strahles göttlicher Liebe, sie schließt die Augen und hält den Dunkelheitszustand aufrecht, sie flieht den hellen Schein, weil sie das Licht nicht vertragen kann, sie ist nicht reif für göttliches Wirken, sie verträgt nicht der Sonne wohltätige Wärme, ihr strahlendes Licht.... Sie fühlt sich wohl in dunkler Nacht, und also können auf Erden zwei Welten bestehen zu gleicher Zeit, ein sonniges, überaus liebliches Tal, wo göttliche Liebe den Menschen alles bietet, was sie begehren.... und ein Tal, da Dunkelheit, Dürre und Unfruchtbarkeit den Menschen ein karges Dasein bietet und dies rein geistig zu verstehen ist. Denn wo die Sonne des Geistes nicht leuchtet, ist die Erde lichtlos, und es kann nichts wachsen und gedeihen, d.h., alles Wesenhafte ist in Not.... Doch wo Gott Selbst Seine Strahlen zur Erde sendet, dort wird Licht und Sonne sein, dort wird Leben und Freude sein, dort wird die Seele zum Leben erwachen und in den Strahlen der göttlichen Liebessonne reifen zu köstlicher Frucht....

Amen