• Terug

Het geheim van de eeuwige liefde

Het geheim van de eeuwige liefde te doorgronden, gaat het menselijke vermogen te boven en het zal voor een mens nooit mogelijk zijn om zich God als de liefde Zelf voor te stellen, want God is voor de gelovige mens een wezen, maar liefde is een gevoel. Maar het wezenlijke en het gevoel zijn twee begrippen, die wel bij elkaar kunnen horen, waar het ene de aanvulling van het andere kan betekenen, maar die moeilijk als hetzelfde denkbaar zijn. God is als de liefde slechts in zoverre voorstelbaar, dat het als het hoogste, meest volmaakte wezen ook in de hoogste liefdesgraad moet staan. Bijgevolg zijn God en de liefde niet van elkaar te scheiden.

En deze verklaring is ook de enige, die aan de mensen gegeven kan worden, maar het ontsluiert het geheim van de eeuwige liefde niet, omdat elke gedachte hierover fout is, omdat menselijke gedachten niet in staan zijn om dit wonder te doorgronden. En het moet voldoende zijn voor de mens om zich de goddelijke liefde als iets onbegrijpelijks voor te stellen, dat pas door hetzelfde begrepen kan worden. Dat wil zeggen dat alleen maar de liefhebbende mens in een mysterie binnendringt en dat hij dan steeds alleen maar de eigen graad van liefde als maatstaf neemt, omdat een meer hiervan voor hem eenvoudigweg niet te begrijpen valt.

Pas wanneer het hem gelukt is om zijn eigen wezen in liefde te veranderen, zal het hem gemakkelijker vallen om zich God als de liefde Zelf voor te stellen, maar totaal doorgronden zal hij het als mens niet. Hij is wel in staat om zich God als een wezen voor te stellen, ofschoon dit wezen naar menselijke begrippen ook niet voorstelbaar is. Maar de mens denkt bij een wezen steeds aan iets lichamelijks, ook wanneer het voor de ogen niet als zodanig zichtbaar is. Maar liefde kan in zijn voorstelling geen vorm aannemen en zodra haar een vorm gegeven zou worden, zou deze juist weer als iets wezenlijks bestempeld worden.

En daarom is de poging om de mensen dit geheim binnen te leiden geheel doelloos. Het zou alleen maar tot verkeerde gedachtegangen leiden, die de mensen zouden kunnen hinderen bij het herkennen van de eeuwige waarheid. De mens met zijn beperkingen zal wel alles wat met het aardse leven in samenhang staat, kunnen doorgronden, maar geestelijk te begrijpen vereist een werkzaam zijn in liefde. Dan vormt zijn wezen zich ook tot liefde en als de ziel zich van het lichaam scheidt, blijft ook alleen maar het wezenlijke achter, dat nu juist in zichzelf liefde is. Zodoende zijn ze dan ook niet meer als twee verschillende dingen te beschouwen, maar door de liefde kan ze alleen maar dat worden, wat het is. Dus weer wezen en liefde, wat hetzelfde is.

Degene die in zichzelf liefde is, wordt echter pas als wezen voorstelbaar, omdat voor de mens de mogelijkheid tot begrijpen pas in het wezenlijke ligt. Ofschoon hij de liefde ook voelt, hoewel ook in de geringste mate, kan hij zich de eeuwige Godheid toch niet voorstellen als iets, die in het gevoelsleven tot uitdrukking komt. Want dit zou hij eerst als behorend bij het wezen beschouwen, maar niet als het wezen zelf. De liefde is een kracht en God is kracht, zodoende moeten God en de liefde hetzelfde zijn.

En opnieuw moet God als wezen erkend worden, omdat anders het grondbeginsel voor het bestaan van de eeuwige Godheid zou ontbreken. Pas wanneer het wezen contact gezocht heeft met de eeuwige Godheid is het mogelijk om beide begrippen met elkaar te laten versmelten en dan zal voor het wezen volledig duidelijk worden, wat het nu nog niet begrijpen kan. Maar op aarde ontbreekt hem dat vermogen, omdat het alleen maar op kan nemen, wat zich met aardse wetten laat verenigen, omdat het anders onbegrepen blijft.

Amen

O segredo do amor eterno....

Entender o mistério do amor eterno está além da capacidade humana e, portanto, nunca será possível para uma pessoa imaginar Deus como o próprio amor, pois Deus é uma entidade para a pessoa que crê, mas o amor é um sentimento.... Beingness e feeling, no entanto, são dois conceitos que podem certamente pertencer um ao outro, onde um pode significar o complemento do outro mas que são difíceis de pensar como a mesma.... Deus só é concebível como amor na medida em que o ser mais elevado, o mais perfeito também deve estar no mais alto grau de amor, consequentemente Deus e o amor não podem ser separados um do outro. E esta explicação é também a única que pode ser dada aos homens, mas não revela o segredo do amor eterno. Pois cada pensamento para além dele é errado, porque os pensamentos humanos são incapazes de entender este milagre. E deve ser suficiente para o ser humano imaginar o amor divino como algo incompreensível que só pode ser compreendido com o mesmo, ou seja, que só o ser humano amoroso penetra um mistério e depois só aplica o seu próprio grau de amor como padrão, uma vez que um "mais" simplesmente não é compreensível para ele. Só quando ele tiver conseguido transformar o seu próprio ser em amor será mais fácil para ele imaginar Deus como Amor a si mesmo, mas como ser humano nunca o sondará completamente. Ele certamente é capaz de imaginar Deus como um ser, embora este ser também não possa ser imaginado em termos humanos, ainda que o ser humano sempre pense em um ser como algo físico (uma forma foi sobrescrita pelo autor), mesmo que não seja visível aos olhos como tal. O amor, no entanto, não pode assumir uma forma na sua imaginação, e assim que lhe fosse dada uma forma, esta voltaria a ser abordada como algo semelhante a ser. E, portanto, a tentativa de introduzir o ser humano a este mistério é completamente inútil, só conduziria a trens errôneos de pensamento que poderiam impedir o ser humano de reconhecer a verdade eterna. O homem, na sua limitação, certamente poderá sondar tudo o que está ligado com a vida terrena, mas a compreensão das coisas espirituais requer uma atitude amorosa. Então o seu ser também se moldará em amor e quando a alma se separar do corpo só restará a essência, que agora também é amor em si mesma, portanto não pode ser considerado como duas coisas diferentes, mas só pode tornar-se o que é através do amor em primeiro lugar.... assim sendo, o ser e o amor são novamente o mesmo. (23.12.1940) Entretanto, Aquele que é amor em si mesmo só se torna concebível como uma entidade, porque para o ser humano a possibilidade de compreensão só está na essência.... Embora ele também sinta amor, mesmo que na menor medida, ele ainda não pode imaginar a Deidade eterna como algo que se expressa apenas na vida do sentimento. Pois ele só consideraria isto como pertencendo à entidade, mas não como a própria entidade. O amor é um poder, e Deus é poder, portanto Deus e amor devem ser o mesmo. E novamente, Deus deve ser reconhecido como uma entidade, caso contrário o conceito básico para a existência da Deidade eterna estaria faltando. Somente quando o ser se aproxima da Deidade eterna é possível fundir os dois conceitos um no outro, e então tornar-se-á completamente claro para o ser o que ele ainda não pode compreender. Na Terra, porém, falta-lhe a capacidade, pois só pode absorver aquilo que pode ser unido com as leis terrenas, caso contrário, permanece incompreendido....

Amém