• Terug

De juiste verhouding van de mens tot God

De verhouding van de mens tot God neemt vaak vormen aan, die God nooit goed kan keuren en dan is een ingrijpen van goddelijke zijde nodig en zodoende ook begrijpelijk. Want de mens kan zijn aardse weg alleen dan met succes afleggen, wanneer hij de eeuwige Godheid als het hoogste en meest volmaakte wezen en zichzelf als Gods schepsel erkent en dus zijn instelling tot Hem nu ook dienovereenkomstig is. Dat wil zeggen dat hij zichzelf als afhankelijk van Hem beschouwt en nu om Zijn genade smeekt. Dan is de juiste verhouding tot stand gebracht. De verhouding van het kind tot de Vader, dat steeds weer de weg naar Hem vindt als het Zijn hulp tijdens geestelijke en aardse nood begeert.

Het is dus enorm belangrijk dat de mens deze instelling tot God heeft, want enkel deze instelling levert nu de genade van God op, omdat een smekend kind nooit onverhoord blijft. Elk mens heeft recht op de liefde en goedheid van God, als hij hier als Zijn kind naar verlangt, want Gods liefde wil uitdelen, maar ook als de Vader en Schepper van eeuwigheid af erkend worden, omdat Hij anders Zijn gaven in het wilde weg uit zou delen. Zelfs daar, waar God als gever afgewezen of niet erkend wordt.

Waar de juiste verhouding van het kind tot de Vader tot stand gebracht is, daar zal het kind ook de macht en kracht van de Vader gewaarworden en zodoende ook volledig van de Godheid, Die almachtig en wijs is, overtuigd kunnen zijn, want God geeft Zich in Zijn genade te kennen aan degenen, die Hem als hun Vader liefhebben en eren. Hij heeft begrip voor alle moeilijkheden en zorgen van de aardse mensen.

Maar omdat zonder lijden geen wezen uit kan rijpen, kan het aardse leven ook niet vrij zijn van zulk lijden. Maar daar, waar de mens net als een kind de handen smekend naar de Vader uitstrekt, staat God onmiddellijk klaar om hem hulp ten deel te laten vallen, want een vader laat zijn kind niet in nood en Hij voldoet aan de verzoeken van Zijn kinderen, naarmate ze Hem inniger aanroepen.

Maar de opwaartse ontwikkeling van degene, die ver van God af staat, die nooit kinderlijk vragend tot Hem roepen kan, die God in de verte zoekt of die nooit in een innige dialoog met Hem kan spreken, valt in twijfel te trekken, want enkel in de innigste verhouding tot Hem is de mens in staat het ongelooflijkste te presteren.

En ofschoon hij ook gelooft dat het in zijn macht ligt om alles wat het leven met zich meebrengt ten goede te kunnen keren, zal hij er toch eenmaal voor gesteld worden om om hulp te moeten smeken en gelukkig voor degene, die dan in staat is om de juiste verhouding van het kind tot de Vader tot stand te brengen, opdat zijn gebed niet onverhoord wegsterft en hij in zijn zwakke geloof de krachttoevoer uit God in ontvangst mag nemen, die hem dan ook duidelijk zal laten inzien hoe klein de mens ten opzichte van de eeuwige Godheid is en hoe diep deemoedig hij Hem naderen moet om in Zijn genade te staan.

Amen

O relacionamento correto do homem com Deus....

A relação do ser humano com Deus assume muitas vezes formas que Deus nunca pode aprovar, e então a intervenção divina é necessária e, portanto, também compreensível. Pois o ser humano só pode cobrir com sucesso o seu caminho terreno se reconhecer a Deidade eterna como o Ser mais elevado e perfeito e a si mesmo como o ser criado de Deus e, portanto, a sua atitude para com Ele, ou seja, se considerar dependente d'Ele e agora apela à Sua graça. Então se estabelece a relação correta, a relação do filho com o Pai, que sempre encontra seu caminho para Ele se deseja Sua ajuda na adversidade espiritual e terrena. É tão imensamente importante que o ser humano tenha essa atitude para com Deus, pois só isso resultará na graça de Deus, já que o pedido de uma criança nunca ficará sem ser ouvido. Toda pessoa tem direito ao amor e à bondade de Deus se o deseja como Seu filho, pois o amor de Deus quer distribuir mas também ser reconhecido como Pai e Criador desde a eternidade, caso contrário Ele distribuiria os Seus dons indiscriminadamente, mesmo onde Deus é rejeitado ou não é reconhecido como o Doador. Onde a relação correta do filho com o Pai estiver estabelecida, aí o filho também sentirá a força e o poder do Pai e, assim, também poderá estar completamente convencido da Deidade, que é todo-poderosa e sábia, porque Deus em Sua graça se faz conhecido por aqueles que O amam e honram como seu Pai. Ele tem compreensão por todas as dificuldades e preocupações das pessoas terrenas. No entanto, como nenhum ser pode amadurecer sem sofrimento, a vida terrena também não pode estar livre de tais coisas, contudo, onde uma pessoa levanta as mãos ao Pai em súplica como um filho, Deus está imediatamente disposto a conceder-lhe ajuda, pois um pai não deixará seu filho na adversidade e Ele concederá os pedidos de Seus filhos, quanto mais intimamente eles Lhe chamarem. No entanto, quem se distancia de Deus, quem nunca lhe pode chamar com súplica infantil, quem procura Deus à distância ou nunca pode falar com Ele em diálogo íntimo, o seu desenvolvimento superior também é posto em causa, pois o ser humano só é capaz de alcançar coisas incríveis na relação mais íntima com Ele. E mesmo que acredite que está ao seu alcance mudar tudo na vida para melhor, um dia será contudo confrontado com a necessidade de pedir ajuda, e bom para ele, que é então capaz de estabelecer a relação certa entre um filho e o seu Pai, para que a sua oração não fique sem resposta e para que ele, na sua fé fraca, possa receber o influxo de força de Deus, o que então também o fará perceber claramente quão pequeno é o ser humano em comparação com a Deidade eterna e quão profundamente humilde ele tem de se aproximar dEle para estar em Sua graça....

Amém