Hoe zelden wordt het belang van goddelijk onderricht beseft? Het is alsof de mensen elk bovenaards werkzaam zijn als onzin beschouwen en een ernstig daarover nadenken, houden ze voor menselijke zwakte of een gebrek aan karakter. Het goddelijke is voor hen onaannemelijk, maar omgekeerd schuwen ze er niet voor om menselijke herschikkingen goed te keuren en te ondersteunen. En ze zijn niet op een andere manier te bereiken. Alle pogingen om hen tot nadenken te bewegen, falen en de tijd gaat onherroepelijk voor hun ziel verloren.
Wat op aarde leeft, moet zich opwaarts ontwikkelen en het legt ook die weg af, zolang de goddelijke wil het wezen beheerst. Maar als de eigen wil tijdens de belichaming als mens werkzaam is, verkeert het opwaartse ontwikkelingsproces in gevaar, want het wezen verzet zich. Het wil eigenmachtig zijn gang gaan en staat afwijzend tegenover elke aanwijzing en elke raadgeving. Maar zonder deze aanwijzingen en raadgevingen neemt het wezen de verkeerde richting en de enige mogelijkheid is daarom om deze verkeerde weg zo te verlichten, dat ze het noodlot herkennen van degenen, die langs de weg blijven liggen, die afgemat en krachteloos neerzinken, omdat de weg eindeloos lang was en geen doel liet zien.
Dit zijn de mensen die wel gericht zijn op levensgenot, maar die toch hun onwaardigheid herkennen en geen goede bevrediging in hun leven kunnen vinden. Die nu lusteloos en verbitterd hun levensweg naar het einde zien gaan. Ze geloven er niet in, dat het leven na de dood voortgezet moet worden. Ze maken daar dus op uit dat ze geen doel hebben en leven er voor de rest van hun aardse bestaan in volledige lethargie van de geest op los. Ze kunnen aards hun werk nog wel verrichten, maar dit gebeurt alleen maar puur mechanisch, zonder dat ze hier een zin of doel bij vinden.
Ze hebben iedere strijd opgegeven, omdat ze niet weten, waar ze voor moeten strijden en zulke mensen moeten als een waarschuwend voorbeeld dienen voor degenen, die nog niet definitief tot het afwijzen van het geloof besloten hebben. Die nog voor de beslissing staan om het leven met of zonder God te leiden. Hen moet het troosteloze van zo’n leven, dat de mens niets gebracht heeft dan ontmoediging en een totale leegte, voorgehouden worden, omdat ze het leven zonder God leefden en daarom gespeend waren van elke krachtuitstraling uit Hem en hun weg hen daarom niet opwaarts kon doen gaan.
Amen
VertalerCombien rarement est reconnue l'importance des Instructions divines ! C’est comme si les hommes considéraient chaque Action extra-terrestre comme une sottise, et considéraient toute réflexion sérieuse sur cela comme une faiblesse humaine ou bien un manque de caractère. Pour eux le Divin n’est pas acceptable, mais ils ne craignent pas d'approuver de nouvelles doctrines humaines et de les soutenir. Mais ils ne peuvent pas s'en approcher d’une autre manière. Toutes les tentatives pour les inciter à la réflexion échouent et pour leurs âmes le temps est perdu d’une manière irrécupérable. Ce qui vit sur la Terre, doit parcourir le chemin du développement vers le Haut, et le parcourt durera jusqu'à ce que Volonté divine domine l'être. Mais lorsque sa volonté est active dans l'incarnation en tant qu’homme, le parcours de développement vers le Haut présente le risque que l'être se rebelle. Il veut obstinément parcourir sa voie et refuse toute Indication, tout Conseil de Dieu. Mais sans ce conseil il marche dans une direction fausse, et donc l'unique possibilité est d'éclairer cette fausse voie de sorte qu’il reconnaisse le destin de ceux qui restent en panne, qui s’affaiblissent et qui tombent à bout de force, parce que la voie était sans fin et ne laissait entrevoir aucun but. Ceux-ci sont des hommes qui marchent dans la jouissance de la vie, mais qui reconnaissent leur inutilité et ne peuvent trouver aucune vraie satisfaction de leur vie, et maintenant ils terminent attristés leur vie car ils n'ont plus aucun motif de vivre. Ils ne croient pas que la vie puisse continuer après la mort, donc ils ne voient aucun but et vivent le reste de leur existence terrestre dans la totale léthargie de l'esprit. Ils peuvent certes encore effectuer leur travail terrestre, mais cela se produit seulement d’une manière purement mécanique, sans qu'ils en perçoivent le sens et le but. Ils ont renoncé à toute lutte parce qu'ils ne savent pas pourquoi ils doivent combattre, et de tels hommes doivent servir d'exemple réprobateur pour ceux qui ne se sont pas encore décidés définitivement à refuser la foi, et qui donc se trouvent encore devant la décision de mener la vie avec ou sans Dieu. À ceux-ci il doit être tenu devant les yeux le caractère désespérant d'une telle vie qui n'a rien apporté à l'homme sinon l’abattement et un vide total, parce qu'ils ont vécu la vie sans Dieu et donc ils ont été privés de Son Rayonnement et de Sa Force et donc ils n’ont jamais pu être guidés vers le haut.
Amen
Vertaler