• Terug

Inzicht in het vergankelijke en Onvergankelijke

Het is buitengewoon voornaam op de hoogte te zijn van de vergankelijkheid van al het aardse en van de verantwoordelijkheid tegenover dat wat Onvergankelijk is. Het ontbreekt de mensen aan bewijzen voor de Onvergankelijkheid van de ziel, ze trachten daarom alles af te zwakken of te loochenen wat juist deze Onvergankelijkheid van de ziel veronderstelt en houden dus weinig rekening met deze Onvergankelijkheid. En dit is het gevolg van de onwetendheid dat er naast het aardse leven een geestelijk leven kan worden geleid en dat dit geestelijke leven de mens pas een onvergankelijk resultaat oplevert. Alleen het geestelijke leven is belangrijk, hoewel het schijnbaar slechts een begeleidend leven is van het aardse bestaan.

Het aardse leven kan wel worden geleid zonder enige verbinding met het geestelijke, maar dit is geheel nutteloos voor de eeuwigheid. Maar wanneer de mens zijn aandacht richt op de onsterfelijkheid van de ziel, als hij met deze factor rekening houdt, aanvaardt hij al bewust de verantwoordelijkheid voor de ziel. En zijn inspanning zal er nu op gericht zijn, geestelijke schatten te verzamelen, want hij ziet nu dat als waardeloos in wat aards bezit is, omdat hij weet dat niets daarvan duurzaam is, maar moet vergaan volgens goddelijke wet. Dus houdt hij zich bij wat hij als onvergankelijk inziet, d.w.z. hij tracht zich dit tot eigendom te maken. En iets Onvergankelijks is geestelijk, dus zoekt hij het geestelijke en vindt het ook, want GOD ondersteunt dit plan omdat het aan het eigenlijke doel van het aardse leven beantwoordt.

Is de mens eenmaal op de hoogte wat van waarde is voor de eeuwigheid om naar te streven, dan wordt het verantwoordelijkheidsgevoel tegenover de ziel steeds sterker in hem en hij leeft dan a.h.w. een tweede leven, dat helemaal gescheiden loopt van zijn eigenlijke aardse leven. Hij brengt geestelijke verbindingen tot stand, hij laat zijn gedachten omhoog zweven in het geestelijke rijk, hij uit zich tegenover de geestelijke wezens, hij vertrouwt zich aan hen toe, hij vraagt om uitsluitsel en raad en laat zich door hen onderrichten en hij doet alles om zijn geestelijk weten te vergroten. Hij streeft dus bewust naar het onvergankelijke en in dezelfde mate zal hij het aardse leven, d.w.z. alles wat vergankelijk is, leren verachten. Hij is dus nog op de aarde, bevrijdt zich echter uit de last die het aardse bestaan is en is heel wat meer in het gebied van het geestelijke dan op de aarde.

Daarom moet de mens eerst het weten worden gegeven over de waardeloosheid en onbeduidenheid van alles wat hij kan waarnemen en vastpakken en tegelijkertijd moet hem geestelijk weten worden voorgehouden, zodat hij nu zelf kan beslissen welk leven voor hem aantrekkelijker is. Hij moet de schatten van de wereld opgeven, hij moet zijn begeerte anders trachten te stillen dan met aards genot. Hij moet dit gewillig opgeven om geestelijke genietingen te kunnen ontvangen. Het moet voor hem zelf duidelijk zijn dat alleen het onvergankelijke, de ziel, bedacht moet worden gedurende het bestaan op aarde, maar dat aan beide niet tegelijk kan worden voldaan, dus om onvergankelijke goederen te ontvangen ook aardse goederen begeerd kunnen worden. Het ene moet worden opgegeven om het andere te kunnen ontvangen. De mens moet kiezen, hij moet zijn wil werkzaam laten worden en deze kan alleen uitgaan of naar wat aards begerenswaardig is of naar de rijkdom van de ziel. De mens moet kiezen tussen vergankelijk en Onvergankelijk goed.

En wiens Geest de waarde van Onvergankelijk goed inziet, zal gezegend zijn. Want het zal hem nu ook duidelijk worden dat het streven ernaar de mens gelijktijdig de nabijheid van GOD oplevert. En hij zal de verbondenheid met GOD bemerken als hij geen acht slaat op het vergankelijke en alleen tracht zich te verrijken met geestelijk bezit. De toestand van zijn ziel is aanmerkelijk vrijer, daar de materie, dus dat wat aards waard is om naar te streven, niet meer wordt begeerd en bijgevolg is overwonnen; dus de boeien van de ziel verbroken werden door de begeerte naar Onvergankelijk, naar geestelijk bezit.

En deze vrijheid levert een onvergelijkbaar resultaat op. Hij is in zijn niet gebonden toestand onvoorstelbaar levendig en zoekt verbinding met het eveneens geestelijke. En de vereniging hiermee bezorgt hem wijsheid en licht - in de vorm van kennis, waarmee hij zijn ziel nu weer vertrouwd zou willen maken. De mens wordt dus binnen geleid in de waarheid en dan heeft de ziel deel aan alle geestelijke rijkdom. Want ze ontvangt a.h.w. de geestelijke kracht, die de Geest uit GOD, door vermeerdering met het geestelijke, is toegestuurd.

Zo moet onherroepelijk een door de goddelijke Geest doordrongen ziel ten hogen komen, want haar doel was een zo hoog mogelijk geestelijk niveau te bereiken, wat nu bereikt is door het overwinnen van al datgene wat deel uitmaakt van de aarde, dus vergankelijk en daarom waardeloos is voor de eeuwigheid. Deze vermeerdering van het geestelijke betekent het vrij worden uit de vorm, en dus is de ziel van de mens verenigd met de Geest uit GOD, ze is waarlijk Onvergankelijk, d.w.z. ze leeft in eeuwigheid.

Amen

Realização do transitório e do imperecível....

É extremamente importante saber sobre a transitoriedade de tudo o que é terreno e sobre a responsabilidade para com aquilo que é imperecível. Falta às pessoas a evidência da imperecibilidade da alma, portanto elas tentam enfraquecer ou negar tudo o que tem essa imperecibilidade da alma como pré-requisito, e assim elas levam pouco em conta essa imperecibilidade. E isto é o resultado da ignorância de que uma vida espiritual pode ser vivida ao lado da vida terrena e que só esta vida espiritual traz ao ser humano um sucesso imperecível. Só a vida espiritual é importante, embora aparentemente seja apenas a vida de acompanhamento da existência terrena. A vida terrena pode certamente ser conduzida sem qualquer ligação com o espiritual, mas isso é completamente infrutífero para a eternidade. No entanto, uma vez que o ser humano volta a sua atenção para a imortalidade da alma, se ele conta com este fator, ele já assume conscientemente a responsabilidade pela alma. E seus esforços serão agora direcionados para a coleta de tesouros espirituais, pois ele agora reconhece tudo o que é bom terreno como inútil, porque sabe que nada disso dura, mas tem de passar de acordo com a lei divina. Por isso, ele mantém o que reconhece como imperecível, ou seja, procura-o primeiro para fazer dele a sua própria.... E coisas imperecíveis são coisas espirituais.... Assim ele procura o espiritual e também o encontra, pois Deus apóia esta intenção, porque corresponde ao verdadeiro propósito da vida terrena. Uma vez que o ser humano tenha conhecimento do que é de valor para lutar na eternidade, o seu sentido de responsabilidade para com a alma torna-se cada vez mais forte e vive uma segunda vida, por assim dizer, completamente separada da sua verdadeira vida terrena. Ele estabelece conexões espirituais, ele deixa seus pensamentos vagar para cima no reino espiritual, ele se comunica com os seres espirituais, confia neles, pede informações e conselhos, ele os deixa ensiná-lo, e ele faz tudo para aumentar seu conhecimento espiritual..... Assim ele luta conscientemente pelo imperecível, e na mesma medida ele aprenderá a desprezar a vida terrena, ou seja, tudo o que é transitório. Assim ele ainda está na Terra, no entanto ele se desliga do peso terreno e está muito mais frequentemente no reino espiritual do que na Terra. Portanto, o ser humano deve primeiro ter o conhecimento da inutilidade e nulidade de tudo o que pode ver e captar e, ao mesmo tempo, o conhecimento espiritual deve ser-lhe apresentado para que possa então decidir por si mesmo qual a vida que lhe é mais atractiva..... Ele deve entregar os tesouros do mundo, ele deve tentar satisfazer o seu desejo de uma maneira diferente do que com os prazeres terrenos. Ele deve entregá-los de boa vontade para poder receber os prazeres espirituais. Ele deve estar ciente de que somente o imperecível, a alma, tem de ser considerado durante a existência terrena, mas que não é possível satisfazer ambos ao mesmo tempo, de modo que também os bens terrenos podem ser desejados para receber bens imperecíveis. Uma tem de ser dada para poder receber a outra.... O ser humano tem de tomar uma decisão, ele tem de deixar a sua vontade tornar-se activa, e isto só se pode aplicar tanto ao desejável terreno como às riquezas da alma.... O homem deve escolher entre o bem.... transitório e o imperecível (2.7.1940) E ele será abençoado cujo espírito reconhece o valor do bem imperecível.... Pois agora também lhe será evidente que a luta por ela ao mesmo tempo também traz o ser humano para perto de Deus. E ele sentirá o vínculo com Deus se desconsiderar o transitório e só procurar enriquecer-se a si mesmo com o bem espiritual. Seu estado de alma é consideravelmente mais livre, pois a matéria, isto é, as coisas terrenas desejáveis, já não é mais desejada e, portanto, superada, assim os grilhões da alma foram soltos pelo desejo de um bem espiritual imperecível. E esta liberdade é incomparavelmente bem sucedida. Em seu estado agora ilimitado, ele é inconcebivelmente ativo e busca a conexão com o que é igualmente espiritual. E a união com isto dá-lhe sabedoria e luz.... sob a forma de conhecimento, que ele agora quer trazer à sua alma novamente. Assim o ser humano é guiado para a verdade e a alma participa agora de toda a riqueza espiritual. Pois recebe, por assim dizer, a força espiritual que veio ao espírito de Deus através da multiplicação com substâncias espirituais. Uma alma assim permeada pelo espírito divino deve ascender irrevogavelmente, porque o seu objetivo era alcançar o mais alto nível espiritual possível, o que agora é alcançado pela superação de tudo o que pertence à Terra, que por isso é transitório e, portanto, inútil para a eternidade. Este aumento do espiritual significa libertação da forma, e assim a alma humana está unida com o espírito de Deus, é verdadeiramente imperecível, ou seja, vive na eternidade....

Amém