• Terug

Natuurkracht – Oerkracht – Erkennen van de Godheid

Er zijn krachten werkzaam tussen de hemel en de aarde, die zich op zo’n manier uiten, dat ze voor de mensen zichtbaar worden. En deze krachten kunnen daarom niet ontkend worden. Maar men is niet in staat om deze krachten met alleen verstandsmatig denken te specificeren. Men staat tegenover een elementaire kracht, waarvan de oorzaak niet is vast te stellen en men neemt dus genoegen met het woord natuurkracht voor al deze gebeurtenissen, die voor de mensen wel zichtbaar, maar niet verklaarbaar zijn.

Deze krachten kunnen ook niet voor die mensen, die niet proberen om in het geestelijke rijk binnen te dringen, opgehelderd worden, want alles wat aards is, kan een verklaring daarover niet in ontvangst nemen en niet begrijpen. De natuurkracht is de zichtbare wilsuiting van de goddelijke Schepper. De natuurkracht is iets, wat in zichzelf bepaald is. Ze is tegelijkertijd oorzaak en gevolg. Ze is een voor menselijke begrippen onvoorstelbare krachtsuiting van de eeuwige Godheid.

De natuurkracht is voor de mensen het zichtbaar werkzaam zijn van God. Ze is het bewijs van een onophoudelijk werkzaam Wezen, dat tot leven wekt, ontwikkelt en vormt binnen de eigen onbeperkte macht. En deze krachtsuiting is tegelijkertijd een middel, dat onvolmaakte wezens van het bestaan van een Godheid in kennis stelt, want het wezen staat tegenover een voor hem onverklaarbaar werkzaam zijn, dat een hoogst volmaakt Wezen veronderstelt. Dit werkzaam zijn overstijgt menselijke vaardigheden. Het is dus ook niet menselijk te verklaren, omdat het zijn grondslag heeft in krachten, die ondoorgrondelijk zijn voor het menselijke verstand.

Gods krachtuiting wordt door de mensen echter als iets vanzelfsprekends aangenomen en het leidt niet altijd tot het besef van een goddelijk wezen en elementaire krachten zijn niet in staat om de mensen te overtuigen van een Wezen, dat hun Schepper is. Noch het ontstaan door deze kracht, noch het vergaan door natuurelementen maken hun een Schepper bekend, waarin liefde, wijsheid en almacht aanwezig is.

De mens neemt onverschillig de resultaten van een werkend Wezen in ontvangst, maar tegelijkertijd verloochent hij het Wezen Zelf, ofschoon de kennis van zo’n Wezen hem ook duidelijk dichtbij gebracht werd. Hij wijst het af. Hij gelooft dicht bij de waarheid te zijn, als hij alles rondom zich beschouwt als zelfwerkend en dat, wat voor hem duidelijk zichtbaar is als natuur, een voortdurend repeterende hervorming is.

Hij zal dus nooit een buitengewoon wijs geregelde werkzaamheid in alles, wat hij rondom zich ziet, kunnen ontkennen, maar hij is niet bereidwillig om deze werkzaamheid als uiting van een Godheid te erkennen, omdat deze Godheid voor hem als Wezen gewoonweg onaannemelijk lijkt. Toch zal hij zichzelf nooit een bevredigende verklaring kunnen geven van dat, wat zonder menselijk toedoen rondom de mens ontstaan is. Hij zal wel piekeren, maar als hij de eeuwige Godheid ontkent, zal hij nooit een antwoord kunnen krijgen op zijn piekerende vragen, want om een beroep te kunnen doen op een macht, moet deze macht van tevoren erkend worden. Maar het ontkennen sluit een erkennen van deze macht uit, want wat niet erkend wordt, kan zich niet te herkennen geven.

Een overtuigender bewijs van Zijn bestaan als de schepping kan God nooit aan de mens geven, maar de geest van degene, die in de schepping de wijze Schepper niet herkennen wil, is niet in staat om op te nemen en hij moet dus verder in dwaling gelaten worden. God kan Zich niet aan hem openbaren en hij zal in duisternis ronddwalen en de eeuwige Godheid zal voor hem een onvoorstelbaar idee blijven.

Amen

Força da natureza.... Elemental power....recognising the deity....

As forças são ativas entre o céu e a terra que se expressam de tal forma que isso aparece visivelmente para as pessoas. E, portanto, estas forças não podem ser negadas. Mas não se pode especializá-los apenas com o pensamento intelectual, mas sim com uma força elementar cuja causa não pode ser determinada, e por isso se contenta com a palavra força natural para todos aqueles processos que certamente são visíveis ao ser humano, mas que não podem ser explicados. Essas forças não podem ser explicadas às pessoas que não tentam penetrar no reino espiritual, pois tudo o que está ligado à Terra não pode aceitar ou compreender uma explicação. O poder natural é a expressão visível da vontade do Criador divino; o poder natural é algo condicional em si mesmo, é causa e efeito ao mesmo tempo.... é uma expressão da eterna divindade que é inconcebível para os conceitos humanos....

A força natural é a actividade de Deus visível para as pessoas, é a evidência de um Ser constantemente activo que desperta para a vida, formas e formas na sua própria perfeição de poder.... E esta expressão de força é ao mesmo tempo um meio de informar o ser imperfeito da existência de uma Deidade, pois o ser é confrontado com uma actividade que lhe é inexplicável e que pressupõe um ser supremamente perfeito.... Este trabalho excede as capacidades humanas, pelo que também não pode ser explicado humanamente, uma vez que se baseia em forças insondáveis ao intelecto humano. Contudo, as pessoas tomam como certa a manifestação de força de Deus e isso nem sempre leva à realização de um Ser de Deus, e as forças elementares são incapazes de convencer as pessoas de um Ser que é o seu criador. Nem a vinda à existência através deste poder, nem a passagem por elementos naturais lhes proclama um Criador que tem amor, sabedoria e onipotência. O ser humano aceita indiferentemente os resultados de um ser ativo, mas ao mesmo tempo nega o próprio ser, se o conhecimento de tal ser também é obviamente trazido a ele.... ele nega.... Ele acredita estar perto da verdade, se ele considera tudo à sua volta como uma transformação auto-atuante e constantemente repetitiva daquilo que é aparente para ele como natureza. Assim, ele nunca será capaz de negar uma atividade excessivamente sábia em tudo o que vê ao seu redor, mas ele não está disposto a reconhecer essa atividade como expressão de uma divindade, porque ela simplesmente lhe parece inaceitável como entidade, mas ele nunca será capaz de dar a si mesmo uma explicação satisfatória sobre o que surgiu em torno do ser humano sem intervenção terrena (humana?). Ele certamente ponderará, mas se ele negar a Deidade eterna, nunca será capaz de receber uma resposta às suas perguntas ponderadas, pois, para poder reivindicar um poder, esse poder precisa primeiro ser reconhecido. Mas a negação deste poder exclui o reconhecimento, pois o que não é reconhecido não se pode dar a conhecer. Deus nunca pode dar às pessoas uma prova mais convincente da Sua existência do que a criação, mas quem não quer reconhecer o Criador sábio na criação não é receptivo em espírito e, portanto, deve continuar a ser deixado no erro; Deus não pode revelar-se a Ele mesmo e Ele caminhará nas trevas, e a Deidade eterna permanecerá para Ele um conceito inconcebível....

Amém