• Terug

Vereniging met God gevolg van werkzame liefde

Het vinden van het innerlijke contact met het goddelijke is steeds een gevolg van de in de mens ontwaakte liefde. Het is onmogelijk, dat een mens, die niet van tevoren door werken van liefde de wil getoond heeft zich positief ten opzichte van de eeuwige Godheid op te stellen, zich met God verbinden kan. Daaruit blijkt, dat enkel door de liefde zich een vereniging met God laat bereiken. Dat dus de vereniging met God een tot liefde geworden zijn vooropstelt. Verder is het begrijpelijk, dat God, als de liefde Zelf, daar zal zijn, waar ware liefde werkzaam wordt.

De mens voelt dus als het ware in een werk van liefde de aanwezigheid van de eeuwige liefde als toegenomen aansporing tot liefde en een zaligmakend bewustzijn van kracht. Dit is puur lichamelijk nauwelijks waarneembaar, maar de ziel ervaart dit in zekere zin onbewust door innerlijke vrede en verhoogde levensvreugde, die echter geen aardse interesses betreft. Ze probeert God en de oneindigheid te doorvorsen. Ze zal, wanneer ze eerst eenmaal in liefde werkzaam geworden is, zich genoodzaakt voelen over God en het geestelijke na te denken.

Want het is het gevolg van de liefde van het hart, dat de eeuwige liefde zich nu aan de mens te kennen geeft en zijn gedachtegang naar Zichzelf toe leidt. En de mens voelt zich goed in de geestelijke atmosfeer, die hem nu omgeeft. Hij wordt het goddelijke gewaar, waar het hem nadert. Hij laat zich grijpen door de kracht van de goddelijke liefde. Hij probeert zichzelf zo te ontwikkelen, dat hij deze goddelijke verbinding waardig wordt. Hij spant zich voortaan voor zijn zielenheil in, omdat hij beseft, dat het doel van de mens de vereniging met God moet zijn.

Hij hoeft zich nu op geen enkele manier aan de plichten van het aardse leven te onttrekken, maar hij moet erop bedacht zijn de arbeid aan zijn ziel voorrang te geven boven het aardse streven, dan is de aardse werkzaamheid eveneens bevorderlijk voor de opwaartse ontwikkeling van de ziel. Als hij alles begint en beëindigt met God en steeds alleen maar de verbinding met God nastreeft, zal alle aardse werkzaamheid hem tot zegen zijn, want hij dient nu door zijn aardse arbeid bewust de medemens en dit kan hij moeiteloos volbrengen, als hij steeds de kracht uit God verlangt en zich voortdurend in de liefde oefent.

Want nu doet hij alles met God, Die in elk liefdeswerk bij hem is. Hij heeft zich uit het rijk van de duisternis bevrijd en is bewust het rijk van het licht binnengetreden. En licht betekent altijd de nabijheid van God. Zijn geest moet nu ook ontwaakt zijn, dus licht betekent hetzelfde als kennis, want God is de wijsheid en de liefde. Als God als de liefde, door werken van liefde met de mens verbonden is, moet ook de wijsheid in dezelfde mate op de mens overslaan. Een liefhebbend aards wezen moet tegelijkertijd een wetend wezen zijn, want als God Zich door de liefde aan de mens bekendmaakt, schakelt Hij de wijsheid niet uit en steeds zal de mens, die zich door de liefde met God verbonden heeft, wetend zijn.

Amen

L'unification avec Dieu, la conséquence de l'amour actif

Trouver le contact intérieur avec le Divin est toujours une conséquence de l'amour qui s'est réveillé dans l'homme. Il est impossible qu'un homme puisse s’unir avec Dieu, si auparavant il n'a pas montré sa volonté d’agir dans l'amour et de se joindre affirmativement avec l'éternelle Divinité. De cela il résulte, que seulement au travers de l'amour on peut obtenir une union avec Dieu, et que donc l'unification avec Dieu doit d’abord être amour. En outre il est compréhensible que Dieu, étant l'Amour Même, doive Être là où le vrai amour est devenu actif. L'homme sent donc dans une œuvre d'amour la Présence de l'éternel Amour comme une poussée augmentée par l'amour et une conscience béatifiante de la Force. Cela est peu perceptible purement physiquement, mais l'âme le sent d’une certaine manière involontairement dans la paix intérieure et l’augmentation de la joie de vivre qui cependant n'a aucun intérêt terrestre. Elle cherche à explorer Dieu et l'Infini, elle se sentira poussée, une fois qu'elle est devenue active dans l'amour, à réfléchir sur Dieu et sur le spirituel, parce que ce sont des conséquences de l'amour du cœur, car maintenant l'éternel Amour S’est fait reconnaître de l'homme et a fait tourner vers Lui le cours de ses pensées. L'homme se sent bien dans l'atmosphère spirituelle qui l'entoure. Il sent le divin lorsqu’il s'approche, il se laisse saisir par la Force de l'Amour divin, il cherche à se former de sorte qu’il soit digne de cette liaison divine, et dorénavant il s’efforce pour le salut de son âme, parce qu'il reconnaît que le but de l'homme doit être l'unification avec Dieu. Il ne doit maintenant en rien esquiver les devoirs de la vie terrestre, il doit seulement s’occuper à faire passer le travail pour son âme avant ses aspirations terrestres, alors l'activité terrestre promeut aussi le développement de l'âme vers le Haut. S'il commence et finit tout avec Dieu et tend toujours seulement à l'union avec Dieu, toute activité terrestre sera pour lui une Bénédiction, parce que maintenant il sert consciemment le prochain par son travail terrestre, et il peut le dérouler sans fatigue s'il désire toujours seulement la Force de Dieu et s’il s'exerce toujours dans l'amour, parce que maintenant il fait tout avec Dieu qui est avec lui dans chaque œuvre d'amour. Il s'est libéré du règne de l'obscurité et est entré consciemment dans le Règne de la Lumière et la Lumière signifie toujours la Proximité de Dieu. Maintenant son esprit doit aussi être réveillé, donc la Lumière signifie en même temps le savoir, parce que Dieu est la Sagesse et l'Amour. Si Dieu en tant qu’Amour est uni avec l'homme par des œuvres d'amour, la Sagesse doit aussi se communiquer à l'homme dans la même mesure. Un être terrestre affectueux doit être en même temps un être sage, parce que si Dieu s'annonce à l'homme au travers de l'amour, il n'exclut pas la Sagesse et l'homme qui s'est uni avec Dieu par l'amour sera toujours dans le savoir.

Amen