• Terug

Liefde is onontbeerlijk voor geestelijke rijkdom

De mens, wiens karakter elke liefde ontbeert, is onuitsprekelijk arm te noemen, want het ontbreekt hem aan kennis over het hoogste goddelijke wezen, omdat al het goddelijke in hem niet tot ontplooiing kan komen. In zijn verblinding ziet hij niet alleen het aardse leven in een verkeerd licht, maar hij maakt zijn hart volledig onbekwaam voor de opname van goddelijke wijsheid. Hij wil van het goddelijke werkzaam zijn niets weten en kan daarom ook nooit in de waarheid onderwezen worden.

Want de liefde is onontbeerlijk. Ze is in de eerste plaats de schakel tussen de mens en de onderwijzende krachten in het hiernamaals. Zonder liefde hoort de mens de stem in zichzelf niet. Zonder liefde kan de geestvonk in hem niet ontstoken worden en zonder liefde is ook elk begrip van geestelijke waarheden onmogelijk. De mens moet zich tot liefde opvoeden en dit kan hij ook met gemak als hij minder acht slaat op het aardse leven en zich naar het bovennatuurlijke toekeert.

Een mens, die zich in gedachten met zaken bezighoudt, die buiten het aardse liggen, zal ook zijn medemensen nu beschouwen als eveneens zoekende wezens en dit zal een soort gevoel van verbondenheid in hem teweegbrengen. Hij voelt de behoefte om met hen van gedachten te wisselen. Hij zou hun deze gedachten graag meedelen en hen ook op dezelfde weg leiden en de liefde begint zich dus in hem te ontvouwen en er is een barrière afgebroken, die hem voorheen de toegang tot kennis versperde. Wat de mens zelf als juist herkent, zou hij graag aan de naasten mee willen delen en als de behoefte om mede te delen levend in hem wordt, zal ook zijn gedachtegang goed geleid worden, want waar liefde is, is God Zelf en Hij verhindert verkeerde resultaten van het denken.

De mens moet de liefde beoefenen, hij moet haar als het kostbaarste goed in het hart dragen en proberen haar voortdurend te vergroten. En als hem daartoe de kracht ontbreekt, moet hij hierom vragen. En zijn leven zal rijk aan geestelijk bezit zijn, want de liefde levert hem kennis op, die de mens anders niet verwerven kan.

God geeft mateloos wijsheid en kracht, licht en sterkte aan de liefhebbende mens en hij kan zich dus meer dan rijk noemen, want hij wordt met deze liefde door de hemelse Vader bedacht. En daarom kan de liefde nooit uitgeschakeld worden, als de mens inzicht moet krijgen. Zonder liefde blijft de mens dwalend en bevindt hij zich in de geestelijke nacht. Maar de liefde verlicht en leidt tot kennis van de goddelijke waarheid.

Amen

Liebe unerläßlich zu geistigem Reichtum....

Unsagbar arm ist der Mensch zu nennen, dessen Gesinnung jeglicher Liebe entbehrt, denn ihm mangelt es an der Erkenntnis des höchsten Gottwesens, da alles Göttliche in ihm nicht zur Entfaltung kommen kann. In seiner Verblendung sieht er nicht nur das Erdenleben in falschem Licht, sondern er macht sein Herz völlig unfähig zur Aufnahme göttlicher Weisheit. Er verschließt sich selbst gegen göttliches Wirken und kann daher auch niemals in der Wahrheit unterrichtet werden. Denn die Liebe ist unerläßlich, sie ist erst das Bindeglied zwischen dem Menschen und den lehrenden Kräften des Jenseits.... Ohne Liebe vernimmt der Mensch nicht die Stimme in sich, ohne Liebe kann der Geistesfunke in ihm nicht entfacht werden, und ohne Liebe ist auch jegliches Verständnis geistiger Wahrheiten unmöglich. Es muß sich der Mensch zur Liebe erziehen, und er kann dies auch mit Leichtigkeit, so er dem irdischen Leben weniger Beachtung schenkt und sich dem Übersinnlichen zuwendet. Ein Mensch, der sich in Gedanken mit den Dingen befaßt, die außerhalb des Irdischen liegen, wird auch seinen Mitmenschen nun betrachten als gleiches suchendes Wesen, und es wird dies eine Art Verbundenheitsgefühl in ihm auslösen. Er fühlt das Bedürfnis, mit ihm seine Gedanken auszutauschen, er möchte ihm diese mitteilen und ihn auch auf den gleichen Weg führen, und also beginnt die Liebe in ihm sich zu entfalten, und es ist eine Schranke eingerissen, die zuvor den Zugang zum Wissen versperrte.... Was der Mensch selbst als recht erkennt, möchte er dem Nächsten mitteilen, und so also das Mitteilungsbedürfnis in ihm lebendig wird, wird auch sein Gedankengang recht geleitet sein, denn wo Liebe ist, ist Gott Selbst und verhindert falsche Ergebnisse des Denkens. Es soll der Mensch die Liebe pflegen, er soll sie als kostbarstes Gut im Herzen tragen und sie ständig zu vermehren suchen.... Und so es ihm dazu an Kraft mangelt, soll er sich diese erbitten.... Und es wird sein Leben reich sein an geistigem Besitz, denn die Liebe trägt ihm Erkenntnisse ein, die anders der Mensch nicht erringen kann. Dem liebenden Menschen gibt Gott ungemessen Weisheit und Kraft, Licht und Stärke, und er kann sich also überreich nennen, denn er wird vom himmlischen Vater bedacht in gleicher Liebe.... Und also kann die Liebe nimmermehr ausgeschaltet werden, soll dem Menschen Erleuchtung werden.... Ohne Liebe bleibt der Mensch irrend und wandelt in geistiger Nacht.... Doch die Liebe erhellt und führt zum Wissen um göttliche Wahrheit....

Amen