• Terug

Erfzonde - Vrijwording

Er worden de mens voor zijn uiteindelijke vrijwording de meest niet in te denken gelegenheden geboden, maar steeds is ook de drang in hem tot zonde duidelijk te merken en daarom moet de wil buitengewoon sterk zijn die drang te weerstaan en de vrijwording na te streven. Dus moet hij voortdurend strijden tegen het verlangen in zich, want dit zal meestal gericht zijn op datgene wat voor de vrijwording van de geest belemmerend werkt, daar anders de weerstand geen verdienste zou zijn van de mens. De kracht van de mens is weliswaar niet toereikend om deze strijd met succes te doorstaan, maar de wil laat de mens weer de kracht van GOD vragen, die hem dan ook wordt toegestuurd. De wil moet zich dus steeds tegenover de zonde verzetten, wil de vrijwording van de geest lukken.

Zonde is alles wat tegen de goddelijke Wil ingaat, dus de mens scheidt van GOD. De mens is geboren uit de zonde, d.w.z. zijn ziel is de vereniging van geestelijke wezenheden die uit eigen beweging met GOD braken en tegen Zijn Wil in handelden, doordat ze zich in duisternis begaven en het licht bestreden. Hun weerstand tegen GOD heeft hun de toestand van gekluisterd zijn opgeleverd, en dus is de ziel nog steeds iets dat onvrij is, gekluisterd, dat zich pas zal vrijmaken door zelf te willen gedurende het leven op aarde. De mens moet dus eerst strijden tegen de zonde, d.w.z. tegen alles wat gericht is tegen de goddelijke Wil.

De ziel is alleen maar belichaamd met het doel gelegenheid te hebben zichzelf te verlossen, om haar wil die sedert onheuglijke tijden tegen GOD was gericht, op te geven, er tegen te strijden en uiteindelijk de vereniging met HEM na te streven uit WIE ze is voortgekomen. Dus is geen mens bij zijn geboorte vrij van zonde vanwege de opstand van weleer tegen GOD en dus is nu ook het woord erfzonde begrijpelijk. De mens neemt de strijd op tegen de in hem aanwezige drang die gericht is tegen het licht. Hij zal steeds moeten strijden om de staat van duisternis die om hem is te verminderen of op te heffen, en deze strijd zal zijn hele wil nodig hebben, maar er staat hem onmetelijke kracht ter beschikking als hij zijn wil serieus aktief laat worden en de kracht uit GOD begeert.

Het is de wil, die door GOD wordt gevraagd. Geeft de mens zijn wil aan GOD ten geschenke, dan geeft GOD hem Zijn Kracht in zo'n mate, dat hij zich helemaal kan bevrijden uit zijn gekluisterde toestand, die alleen maar het gevolg is van die zonde - de tegen GOD gerichte wil. Ieder mens bezit bij het begin van zijn aardse leven nog de tegen GOD gerichte wil, maar kan bij het verlaten van deze aarde hem geheel hebben prijsgegeven, d.w.z. aan de goddelijke Wil hebben onderworpen, en dit betekent voor het wezen de uiteindelijke bevrijding uit zijn onheuglijke tijden durende gevangenschap.

Amen

Original Sin.... Freeing....

Ao ser humano são oferecidas as mais inconcebíveis oportunidades para a sua libertação final, mas o impulso para o pecado é sempre perceptível nele, e por isso a vontade tem de ser extraordinariamente forte para resistir a ela e lutar pela libertação. Assim, ele deve estar constantemente em batalha com o desejo dentro de si mesmo, pois este será dirigido principalmente para o que é obstrutivo para a libertação do espírito, caso contrário, a resistência do ser humano não seria um mérito. A força do ser humano é de facto insuficiente para passar com sucesso esta batalha, mas a vontade deixa o ser humano pedir novamente força a Deus, que agora também lhe é dada. Portanto, a vontade deve ser sempre contra o pecado para que a libertação do espírito seja bem sucedida. O pecado é tudo o que vai contra a vontade divina, separando assim o homem de Deus. E o ser humano nasce do pecado, ou seja, sua alma é a união de entidades espirituais que renunciaram a Deus por sua própria vontade e agiram contra a Sua vontade, lutando contra as trevas e lutando contra a luz. A sua oposição a Deus valeu-lhes o estado de proibição, e assim a alma ainda é algo não livre, algo banido, que deveria primeiro libertar-se através da sua própria vontade durante a vida terrena. Portanto, primeiro tem de combater o pecado, ou seja, tudo o que é dirigido contra a vontade divina. A alma foi encarnada com o único propósito de ter a oportunidade de se redimir, de renunciar à sua vontade, que desde tempos imemoriais é dirigida contra Deus, de lutar contra ela e, finalmente, de lutar pela unificação com Aquele de Quem ela emergiu. Assim, nenhum ser humano ao nascer está livre do pecado da antiga rebelião contra Deus.... e, portanto, a palavra pecado original é agora também compreensível. O homem assume a luta contra o seu impulso inerente contra a luz. Ele sempre terá que lutar para reduzir ou abolir o estado de escuridão ao seu redor, e essa luta exigirá toda a sua vontade, mas ele terá uma quantidade desmedida de força à sua disposição se deixar seriamente a sua vontade tornar-se ativa e desejar a força de Deus. É a vontade que é exigida por Deus. Se o ser humano dá sua vontade a Deus como sua, então Deus lhe dará Sua força a tal ponto que ele pode se libertar completamente de seu estado banido, que foi apenas o resultado daquele pecado.... a vontade dirigida a Deus.... Cada ser humano ainda chama sua a vontade oposta a Deus quando entra na vida terrena, mas quando sai desta terra pode tê-la abandonado completamente, isto é, subordinado à vontade divina, e isto significa a libertação final do ser do seu cativeiro de longa duração....

Amém