• Terug

Eeuwige zaligheid – Werkzaamheid, geen toestand van rust

Aan het wezen, dat overeenkomstig de wil van God geleefd heeft en die losgemaakt is van de zwaartekracht vertoont zich een schouwspel, dat voor de mensen op aarde niet te beschrijven is. Want hij begrijpt niet, wat de liefde van God buiten de aarde geschapen heeft en welke vreugden de Vader voor degenen, die zich als kinderen van God bewezen hebben, klaar gemaakt heeft. Onvergelijkbare genoegens staan hen te wachten. En hoe ijveriger het mensenkind op aarde werkzaam was om de wil van God te vervullen, des te helderder is het licht, dat hij nu tegemoet gaat. De ziel is nu ontsnapt aan de chaos van de duisternis. Ze gaat een sfeer binnen, die helder, licht en duidelijk is en gesloten voor de demonen van de onderwereld. En deze demonen kunnen daarom niet meer op de nu in het licht staande zielen inwerken, zodat deze zielen niet langer meer hels door de boze macht behandeld kunnen worden.

En deze toestand is zo buitengewoon weldadig en vreugde brengend, want het worstelen van de ziel is tot een einde gekomen. In haar is vrede en rondom haar is stralend licht en een onbeschrijfelijke zaligheid. Want alle wezens, die in dezelfde sfeer verblijven, dragen eraan bij om de gelukzaligheid te vergroten. De liefde van deze wezens heeft een niveau bereikt, dat ze nu de nabijheid van de Heer waardig zijn. Want ze verlangen op grond van deze liefde naar kracht en de vervulling van hun vurig verlangen is buitengewoon gelukkig makend en van zo’n aard, dat het liefde ontvangende wezen onverminderd alles wat het zelf ontvangt verder moet geven aan alle wezens in het heelal.

Want de liefde van de Vader in de hemel droogt niet op. Ze stroomt ononderbroken naar alle schepselen en wordt dus ook onophoudelijk door talloze volmaakte wezens naar Zijn schepselen gestuurd, dat wil zeggen wezens, die zich in het licht en in de waarheid bevinden, die tegelijkertijd zowel ontvangers als overdragers van deze goddelijke liefdeskracht zijn.

Enkel in de staat van volmaaktheid is het wezen in staat deze goddelijke overvloed van liefde te dragen. En alleen in de volmaakte staat is het geschikt om deze liefdeskracht door te geven en dus is dit laatste, dat ze doorgevers zijn van alle kracht uit God, ook de taak van deze wezens in het hiernamaals. Dat ze onophoudelijk volgens de wil van de eeuwige Godheid werkzaam zijn.

De mensen hebben vaak zo’n verkeerde voorstelling van het leven in de eeuwigheid. Ze stellen zich deze voor als een staat van beschouwelijke rust en een eeuwigdurend genieten. En toch is het eeuwige leven een staat van ijverige werkzaamheid. Alle geluk en de hele zalige toestand uit zich in een onafgebroken werkzaamheid, in een voortdurende hulp al het niet verloste te bevrijden. En een toestand van rust zou hetzelfde betekenen als vergaan en ondergang.

Alleen is de aardse toestand van de inspanningen en de drukkende bezorgdheid niet met enige arbeid in het hiernamaals te vergelijken. Het eeuwige leven in de volmaaktheid is totaal niet onder de indruk van om het even welke krachten, die zich bezwarend zouden kunnen uiten. Alleen de innige vereniging met de goddelijke Heer en Heiland vereist deze werkzaamheid en alleen de wil van de Vader wordt als het ware vervuld, doordat allen, die zich in het licht bevinden als Zijn kinderen de werkzaamheid volgens Zijn wil uitvoeren. En daarom kan de mens zich nooit een toestand van rust als het toppunt van de eeuwige zaligheid voorstellen, want alles wat leeft, moet actief zijn en dus is het eeuwige leven een eeuwigdurend bewust werken en uitvoeren van de goddelijke wil.

Amen

Eterna bem-aventurança.... Atividade, não repouso....

Separado do peso da Terra, o ser que cumpriu a vontade de Deus é agora apresentado com uma visão no além que não pode ser descrita ao ser humano na Terra, pois ele não pode compreender o que o amor de Deus criou fora da Terra e que alegrias o Pai preparou para aqueles que provaram ser filhos de Deus. Alegrias incomparáveis os esperam.... e quanto mais diligentemente a criança foi ativa na terra para cumprir a vontade de Deus, tanto mais brilhante será a luz que se aproximará agora. A alma agora escapou do caos das trevas, ela entra numa esfera que é brilhante, clara e clara e está fechada aos demônios do submundo, e por isso não podem mais influenciar as almas que agora estão na luz, para que não possam mais ser molestadas por uma força maligna. E este estado é tão extremamente benéfico e indutor de alegria, pois a luta da alma termina.... há paz dentro dela e luz radiante e felicidade indescritível à sua volta. Para todos os seres que habitam na mesma esfera contribuem para aumentar o êxtase. O amor desses seres atingiu um grau que eles agora são dignos da proximidade do Senhor, pois eles desejam em virtude desse amor, e a realização do seu desejo ardente é gratificante e de tal forma que o ser receptor do amor deve transmitir em medida não diminuída tudo o que ele próprio recebe a todos os seres do universo. Pois o amor do Pai no céu não se esgota, ele flui continuamente para todas as criaturas e assim também flui constantemente para todas as Suas criações por meio de inúmeros seres perfeitos, ou seja, seres que estão em luz e verdade, que são receptores e transmissores dessa força divina de amor ao mesmo tempo. Só no estado de perfeição é que o ser pode suportar esta divina abundância de amor, e só no estado de perfeição é que pode transmitir esta força de amor, e assim esta última é também a tarefa destes seres no além, que são mediadores de toda a força de Deus.... que estão constantemente ativos na vontade da Deidade eterna. As pessoas têm frequentemente uma ideia tão errada da vida na eternidade que a imaginam como um estado de descanso tranquilo e de prazer perpétuo e, no entanto, a vida eterna é um estado de actividade ocupada, toda a felicidade, todos os estados de felicidade, expressam-se em actividade inquieta, em ajuda constante para a libertação de tudo o que não é redimido, e um estado de descanso seria sinónimo de perecimento e ruína. Somente o estado terreno de labuta e preocupação opressiva não pode ser comparado com aquele trabalho no futuro. A vida eterna em perfeição é completamente desimprimida por quaisquer forças que poderiam se expressar de uma forma onerosa. Somente a estreita união com o divino Senhor e Salvador requer esta atividade, e somente a vontade do Pai é cumprida, por assim dizer, por todos aqueles que estão na luz realizando a atividade em Sua vontade como Seus filhos. E assim o ser humano nunca pode imaginar um estado de descanso como o epítome da felicidade eterna, pois tudo o que vive tem de ser ativo, e assim a vida eterna é um trabalho consciente e eterno e a execução da vontade divina....

Amém