• Terug

Strijd tegen de materie in het hiernamaals – Hulp van boven

Die zielen, die zich in het leven op aarde hebben beziggehouden met een zuiver geestelijke omgang en die dus alle voorwaarden voor een leven in gelukzaligheid op aarde vervuld hebben, hebben er recht op om het rijk van de vrede binnen te kunnen gaan.

Alles, wat zich aan het geestelijke overgeeft, hoeft nooit te vrezen voor een kwellende toestand in het hiernamaals, want het heeft zich immers bewust van de aardse wereld gescheiden. En het hoeft dus niet te vrezen weer nauw met de materie verbonden te worden, zoals dit echter wel het geval is bij geheel onvolmaakte overledenen of zielen, die nog al te zeer aan het aardse vastkleven. Deze zijn nog niet volkomen vrij geworden van de materie en omdat hun liefde dus nog de materie betreft, zullen ze ook in het leven in het hiernamaals dezelfde strijd en beproevingen moeten doorstaan, om daar uiteindelijk van bevrijd te worden.

Alle materie is weliswaar slechts in de verbeelding van zo’n ziel aanwezig, de strijd betreft echter juist de overwinning ervan. En de ziel lijdt dus net als op aarde onder de begerigheid naar het bezit van dat, wat op aarde voor haar begerenswaardig was en het laat niet eerder het denken van de ziel vrij, totdat deze al het verlangen in zich bedwongen heeft en dus vrij geworden is. Dat wil zeggen, dat ze de materie overwonnen heeft.

De toestand in het hiernamaals is weinig benijdenswaardig. De drang naar goederen kwelt de ziel voortdurend. Ze is, net als op aarde, niet vrij, zodra een verlangen in haar opduikt. Ze gelooft ook het volste beschikkingsrecht te hebben over alle materie, en ze is ongelofelijk heerszuchtig en zelfzuchtig, zolang ze het inzicht niet heeft. En dit besef kan de ziel weer niet gegeven worden, wanneer ze niet bereidwillig zelf de handen uit de mouwen steekt, dat wil zeggen, ze alles van zich afschudt, wat haar op aarde bond en bereid is het op te geven.

De enige mogelijkheid tot volledige bevrijding is weer alleen maar het gebed van een mens, die in liefde aan de ziel denkt of de liefde van de haar tegemoetkomende zielen van boven. Deze proberen de ziel te laten begrijpen, hoe weinig waarde het verzamelen van aardse goederen voor de ziel in het hiernamaals heeft.

Als dit hun zo heel nauwkeurig bekend gemaakt wordt, zijn menige zielen nog in staat om zich te verlossen uit het hen kwellende omhulsel, want de zo verlangend nagestreefde aardse goederen, die in waarheid echter helemaal niet bestaan, liggen als ketenen rond de ziel en bezwaren en belasten haar onbeschrijflijk. En ze wordt de weldadigheid van de hulp, die haar door hogere geestelijke wezens verleend wordt, niet eerder gewaar dan tot ze bereidwillig afziet van de goederen van de aarde.

Nog talloze zielen kwijnen weg in de boeien van de materie. Talloze wezens moeten bitter boeten, omdat ze hun hart aan aardse kitsch, aan wereldse goederen verspilden. En pas wanneer ze beseffen dat alles, wat hen als bekoorlijk toeschijnt, alleen maar in hun verbeelding aanwezig is, pas wanneer ze merken, dat in het hiernamaals de ware gelukzaligheid alleen maar met inspanning door opoffering of opgave van alle aardse goederen of aards bezit te verwerven is, vindt de ziel de juiste samenhang van de dingen en nadert langzamerhand het juiste inzicht.

Maar dan gaat ze snel voorwaarts. Voordat ze echter tot het juiste inzicht gekomen is, is haar toestand betreurenswaardig en ze is uiterst dankbaar voor elke hulp, die haar van de zijde van liefhebbende mensen of hogere geestelijke wezens gebracht wordt. En daarom moet de mens steeds weer deze zielen in het gebed gedenken.

Amen

Luta contra a matéria na vida após a morte.... Ajuda de acima....

Essas almas têm o direito de entrar no reino da paz, que cultivaram relações puramente espirituais na vida terrena e, portanto, cumpriram todos os pré-requisitos para uma vida de bem-aventurança na Terra. Tudo o que se dedica ao espiritual nunca tem de temer um estado agonizante no além, porque se separou conscientemente do mundo terreno e, portanto, não precisa temer estar novamente em contato íntimo com a matéria, como é, porém, o caso de almas completamente imperfeitas ou almas ainda demasiado apegadas à vida terrena. Estes ainda não se tornaram completamente livres da matéria, e como o seu amor, portanto, ainda se aplica à matéria, também terão de suportar as mesmas lutas e provações na vida no além, a fim de alcançarem a libertação final dela. É certo que toda matéria só existe na imaginação de uma alma assim, mas a luta é justamente para vencê-la, e assim a alma sofre como na Terra pela ganância pela posse de tudo o que lhe era desejável na Terra e não liberta novamente os sentidos da alma até que ela tenha combatido todo o desejo dentro de si e assim se torne livre, isto é, tenha vencido a matéria. O estado no futuro não é muito invejável. A alma é constantemente atormentada pelo desejo de bens, é, como na Terra, desprovida de liberdade assim que nela surge um desejo; também acredita ter pleno direito de disposição sobre tudo o que é material e, portanto, é incrivelmente dominadora e egoísta enquanto não estiver em realização. E mais uma vez, essa realização não pode ser transmitida à alma se ela própria não der uma mão, ou seja, se ela se livrar de tudo o que a prende na Terra e estiver disposta a dar em troca. A única possibilidade de libertação completa é novamente apenas a oração de uma pessoa que se lembra da alma com amor ou do amor das almas que vêm de cima para ela. Estes tentam fazer a alma compreender o pouco valor que a colecção de bens terrenos tem para a alma no além.... Quando isso lhe é apresentado com tanto detalhe, muitas almas ainda são capazes de se desprender da sua concha atormentadora, pois os bens terrenos, tão ansiosamente empenhados por...., que, no entanto, não existem em verdade alguma.... se enrolam à volta da alma como grilhões, pesam-na e sobrecarregam-na indescritivelmente, e logo sentem o benefício da ajuda que lhes é concedida pelos seres espirituais superiores, até que renunciam de bom grado a todos os bens terrenos. Inúmeras almas ainda enfraquecem nos laços da matéria.... Inúmeros seres têm de expiar amargamente por desperdiçarem seus corações em bugigangas terrenas, em bens terrenos, e só quando perceberem que tudo o que lhes parece atraente só está presente em sua imaginação, só quando sentirem que a verdadeira felicidade só pode ser alcançada no além, sacrificando ou desistindo de todos os desejos ou bens terrenos, é que a alma encontrará a ligação certa das coisas e se aproximará gradualmente da realização certa. Mas depois avança rapidamente; no entanto, antes de ter atingido a realização correcta, o seu estado é lamentável e é extremamente grato por toda a ajuda que lhe é trazida pelo amor às pessoas ou aos seres espirituais superiores e, por isso, o ser humano deve lembrar-se sempre destas almas em oração....

Amém