• Terug

Veredeling van de medemens – Afwijzing – Uur van het besef

Het is het juiste geloof, wanneer de mens in alle gebeurtenissen Mijn werk ziet en hij in vol vertrouwen alles doet, wat zijn hart hem aanraadt. Ik ben voortdurend in jouw nabijheid en bestuur en leid jou en daarom kan jouw handelen niet in strijd zijn met Mijn wil, waar jouw voortdurende streven de verbreiding van Mijn woord betreft.

De enige weg naar het inzicht gaat alleen via de geboden van liefde. Degene, die zich met een liefhebbend hart over een ziel ontfermt, brengt haar daardoor al dicht bij de goddelijke instroom. Hij zal een buitengewone bekwaamheid hebben om via gedachten op de mensen in te werken. Hij zal als het ware door de liefde verbinding vinden met de nog niet opgewekte geest en deze aansporen, zodat hij werkzaam wordt. Alles in de mens verlangt naar bevrijding uit de boeien. Hij verkeert alleen in volledige passieve toestand en is dus krachteloos geworden, daarom is deze prikkeling ook dringend nodig.

De mens gelooft al het geestelijke af te kunnen wijzen, steeds met de verkeerde opvatting zich daardoor aan de verantwoordelijkheid te onttrekken. Hij beseft echter zijn eigen toestand niet en spant zich daarom ook niet in om zich uit het gevaar te redden. Maar het moment van het inzicht moet ook voor hem komen en hij kan zalig zijn, als dit nog op aarde gebeurt. Hij heeft dan nog volop de mogelijkheid om zijn leven in overeenstemming met de juiste bestemming vorm te geven.

Hij blijft wel voortdurend weerstand bieden, maar hij onderzoekt innerlijk zijn gedachten en zijn onbenutte gang over de aarde zal hem met schrikbarende duidelijkheid geopenbaard worden. De geest in hem eist onverbiddelijk het recht en laat zich nu niet meer gevangen houden. Hij schenkt aandacht aan de stem uit het hiernamaals en moet deze tegen zijn wil accepteren.

En zo wordt al het geestelijk streven door succes begeleid, ofschoon vaak nauwelijks zichtbaar, want slechts zelden zal de mens openlijk toegeven hoe diep de woorden van de Heer hem raken. Hij wil het voor zichzelf niet toegeven en toch is hij in de ban van het woord dat van boven komt. De lasten van de aarde raken op de achtergrond en voortaan kan de brug naar het hiernamaals gepasseerd worden, maar deze wordt vaak door zoekende, maar twijfelende mensenkinderen gebruikt.

En tot dat alles is de liefde van een in dienst van de Heer staand mens, die alleen de veredeling van de medemens nastreeft en die geven wil en waaraan alleen uitsluitend de vrijgevigheid aan al het handelen ten grondslag ligt, in staat. En dan zal dit zaad niet op steenachtige bodem gevallen zijn.

Amen

Veredlung des Mitmenschen.... Ablehnung.... Stunde des Erkennens....

Dies ist der rechte Glaube, wenn der Mensch in allen Geschehnissen Mein Wirken erblickt und er in vollem Vertrauen alles tut, was ihm sein Herz rät. Ich bin ständig in deiner Nähe und lenke und leite dich, und es kann daher dein Handeln nicht gegen Meinen Willen verstoßen, wo dein ständiges Streben der Verbreitung Meines Wortes gilt. Der einzige Weg zum Erkennen führt nur über die Gebote der Liebe.... Wer mit liebendem Herzen sich einer Seele annimmt, bringt ihr dadurch schon den göttlichen Zustrom nahe. Er wird eine außerordentliche Fähigkeit haben, gedanklich auf die Menschen einzuwirken, er wird gleichsam durch die Liebe Verbindung finden mit dem noch unerweckten Geist und diesen anregen, daß er tätig werde. Alles im Menschen verlangt nach Befreiung aus der Fessel, ist nur in völlig untätigem Zustand und somit kraftlos geworden, daher tut ihm auch die Anregung dringend not. Es glaubt der Mensch, alles Geistige von sich weisen zu können, immer in der irrigen Ansicht, sich dadurch der Verantwortung zu entziehen, erkennt jedoch seine eigene Lage nicht.... und ist daher auch nicht bemüht, sich aus der Gefahr zu erretten.... Doch die Stunde des Erkennens muß ihm auch kommen, und selig kann er sein, geschieht dies noch auf Erden.... Er hat dann noch vollauf die Möglichkeit, der rechten Bestimmung nach sein Leben zu gestalten. Er bleibt zwar in dauernder Abwehr, geht jedoch innerlich diesen Gedanken nach und es wird ihm sein ungenützter Erdenwandel mit erschreckender Deutlichkeit vor Augen treten.... Der Geist in ihm fordert unerbittlich das Recht und läßt sich nun nicht mehr gefangenhalten.... Er beachtet die Stimme aus dem Jenseits und muß sie wider seinen Willen annehmen. Und so ist alles geistige Streben von Erfolg begleitet, wenn auch oft wenig sichtbar, denn nur sehr selten wird der Mensch offen zugeben, wie tief ihn die Worte des Herrn berühren. Er will es sich selbst nicht eingestehen und steht doch unter dem Bann des Wortes, das von oben kommt. Die Lasten der Erde treten in den Hintergrund, und fortan ist die Brücke zum Jenseits nicht mehr unpassierbar, sondern oft in Anspruch genommen von suchenden, jedoch zweifelnden Erdenkindern. Und alles das vermag die Liebe eines im Dienst des Herrn stehenden Menschen, der nur die Veredlung der Mitmenschen erstrebt und geben will, und da nur ausschließlich die Gebefreudigkeit dem Handeln zugrunde liegt, wird auch der Same nicht auf steinigen Boden gefallen sein....

Amen