Geef dus gehoor aan de stem die in jou klinkt. Dat wat de menselijke wijsheid onderzoekt, zijn aardse geestelijke goederen. Dat wil zeggen, dat door lichamelijke werking een resultaat tot stand gebracht wordt, dat ook wel aan krachtstroming toe te schrijven is. Echter in puur materialistische zin. De toevloed van kracht wordt enkel en alleen voor het lichaam gebruikt. Het geldt dus de pure materie. Het stimuleert als het ware de lichamelijke activiteit van de organen. Ze voeren de hun toegewezen taak uit en, omdat dus geen enkel geestelijk motief de drijfveer is, omdat het onderzoek enkel en alleen om natuurlijke gebeurtenissen handelt, zal het resultaat ook van dezelfde soort zijn. Dus een puur verstandelijk overwogen, en daarom te bewijzen, resultaat. De mens zal nauwkeurig de puur natuurlijke functies van het menselijke lichaam kunnen berekenen. Het zal geen valse informatie hoeven te geven. Maar het zal echter steeds enkel zuiver menselijke of aardse vraagstukken oplossen op grond van zijn hersencentrum, want deze bekwaamheid werd hem door de goddelijke Schepper gegeven.
Maar waar het erom gaat de grote vraagstukken op te lossen, die voor elk mens raadselen zijn, daar zal het menselijke verstand niets uitrichten en zullen alle lichamelijke functies ontoereikend zijn. En de menselijke wetenschap kan de denkbaarste moeite doen, ze heeft echter geen enkele toegang tot het geestelijke gebied. Ze zal moeten beseffen, dat alle nog zo wijze verklaringen over de aard van de mens gebrekkig zijn, gezien het feit dat elk mens toch dezelfde aanleg zou moeten hebben. Dat alle mensen organisch hetzelfde geschapen zijn en dat het kleinste verschil, die de wetenschappers als oorzaak van het verschillende denken en gevoelsleven graag voor zou willen stellen, nu eenmaal geen houvast geeft voor de volledig verschillende bekwaamheden van de mensen. Dat voor laatstgenoemde duidelijke bewijzen voorhanden zijn, maar dat het grote verschil, lichamelijk en organisch, tussen de mensen niet in die mate bestaat, zoals de effecten zich bij de verschillende mensen openbaren.
En zo blijft te overdenken, dat wetenschappelijk wel alle beweringen aangetoond kunnen worden, maar dat het gedachtengoed van de mens nog geen volledige verklaring gevonden heeft, als er rekening mee gehouden wordt, dat de mens immers ook in staat is om anders te denken, dan alleen aan dat, wat er in de materiële wereld zichtbaar is en dus ook verklaarbaar is. Op zich is de gedachte de tot uitdrukking gebrachte wil van de mens. Opnieuw is de wil de belangrijkste factor in het leven. Als die werkzaam wordt, krijgt het leven pas gestalte. De gedachte zal daarom elke richting gaan, die de wil hem voorschrijft.
Wanneer al het geestelijke leven, het denken, zich op zo’n manier liet verklaren, dat de lichaamsorganen voortdurend hun functies verrichten, en dat deze functies slechts een mechanische uitoefening zijn van de kleine en kleinste componenten, die nodig zijn voor de constructie van het menselijk lichaam, die de mens dan zo vol wijsheid moleculen noemt, dan valt dit op zichzelf niet te ontkennen, maar het is altijd pas de tweede verklaring. Maar deze sluit evenwel niet uit, dat het gedachtengoed geestelijke kracht is, die niets met de aard van het lichaam te maken heeft. Want er kunnen honderden en duizenden mensen duidelijk hetzelfde lichamelijke gestel hebben en toch kan nooit dezelfde hersenactiviteit aangetoond worden, wat echter het geval zou moeten zijn volgens de opvatting van de wijze onderzoeker, die probeert om al het geestelijke te ontkennen.
Het zal nooit lukken om mensen tot een bepaalde gedachte te dwingen. En als het denken dus vrij is, moet het aan de individuele mens overgelaten zijn om zich naar believen met geestelijke zaken bezig te houden. Dit zou echter niet het geval zijn, wanneer het denken van de mens afhankelijk zou zijn van zijn lichamelijke gesteldheid. Wanneer de mens, bij wijze van spreken, tot een bepaald denken gedwongen zou zijn, omdat het lichaam, zogenaamd volgens een wetmatigheid, die in zijn constructie en vereniging op de meest innerlijke en fijnste cellen gebaseerd is, zijn functie uitoefent.
De werkzaamheid van de gedachten is op zich wel samenhangend met het eigenlijke leven van het lichaam, maar alleen in zoverre als het leven van het lichaam nodig is om deze werkzaamheid van de gedachten tegenover mensen te kunnen uiten. Maar als ook het aardse leven, het leven van het lichaam, ten einde is, dan zal het denken van het wezen niet ophouden, want de werking van het lichaam is daar niet absoluut voor nodig. En pas dan zal het voor de mensen begrijpelijk zijn in hoeverre geestelijk goed afhankelijk van het lichaam en diens gesteldheid is. En de wereldse onderzoekers zullen hun dwaling beseffen.
Amen
VertalerEntonces escucha la voz que resuena en ti: Lo que la sabiduría del hombre explora, es propiedad mental terrenal, es decir, a través de funciones corporales se produce un resultado que también se puede atribuir a una corriente de fuerza, pero en un sentido puramente material. Solo se usa el influjo de fuerza que se aplica al cuerpo, es decir, a la materia pura..... Se estimula la actividad física de los órganos, por así decirlo. Realizan la función que les ha sido asignado, y como no hay motivo espiritual alguno..... Y como se trata sólo de explorar procesos naturales, el resultado también será de la misma naturaleza, es decir, un resultado que se considera puramente intelectualmente y por lo tanto tiene que ser probado..... El ser humano podrá calcular con exactitud la función puramente natural del cuerpo humano, tampoco necesitará dar información falsa, sino que solo podrá resolver problemas puramente humanos o terrenales en virtud de su centro cerebral, porque esta capacidad le es otorgada por el Creador divino.....
Pero donde hay que resolver la gran pregunta, que es un gran misterio para cada ser humano allí la mente humana no hará nada y todas las funciones corporales serán inadecuadas, y la ciencia humano puede hacer el mayor esfuerzo posible..... No tiene acceso al área espiritual..... habrá que reconocer que todas las explicaciones, por más acertadas que sean, sobre la naturaleza del ser humano son inválidas en vista de que todo ser humano tendría que tener la misma disposición humana, ya que todos los seres humanos fueron creados orgánicamente por igual, y que las pequeñas diferencias, que el científico quisiera señalar como la causa de las diferentes formas de pensar y sentir, no dan ninguna indicación de las capacidades completamente diferentes de los humanos..... que existen evidencias obvias para estos últimos, pero que la gran diferencia de las personas, física y orgánica, no existe en la medida en que los efectos aparecen en diferentes personas.
Y por lo tanto, que por considerar que todas las afirmaciones pueden ser probadas científicamente, pero que la mentalidad del hombre aún no ha encontrado una explicación completa si se tiene en cuenta que el hombre también es capaz de pensar de manera diferente que sólo lo que es visible en el mundo material, es decir, lo que también explicable..... El pensamiento en sí mismo es sólo la voluntad expresada del ser humano..... La voluntad, a su vez, es el factor principal en la vida; solo cuando se vuelve activa la vida toma forma. El pensamiento tomará, por tanto, la dirección que la voluntad le prescriba.
Si ahora toda la vida espiritual, el pensamiento, pudiera explicarse simplemente de tal manera que los órganos físicos ejerzan constantemente sus funciones y que estas funciones sean sólo un ejercicio mecánico de los componentes pequeños y más pequeños necesarios para la construcción del cuerpo humano, que el hombres entonces sabiamente nombra moléculas..... Por lo que esto no se puede negar en sí mismo, pero siempre solo la segunda explicación, que sin embargo no excluye el hecho de que la mentalidad es una fuerza espiritual que no tiene nada en común con la naturaleza del cuerpo..... porque es posible demostrar que cientos y miles de personas tienen la misma constitución física, pero nunca se puede demostrar que tengan la misma actividad cerebral, lo que, sin embargo, debería ser el caso según la sabiduría de los investigadores, que tratan de negar todo lo espiritual.
Nunca lograrán obligar a las personas a tener un determinado pensamiento, por lo que cuando el pensamiento es libre, debe dejarse a la persona individual tratar espiritualmente a su voluntad..... lo cual, sin embargo, no sería el caso si esa mentalidad humana dependiera de su constitución física, si el ser humano estuviera, por así decirlo, obligado a pensar de cierta manera, porque el cuerpo supuestamente ejerce su función de acuerdo con la ley que se basa en su estructura y combinación de las más íntimas y finas células.
La actividad del pensamiento está en sí misma conectada con la vida real del cuerpo, pero solo en la medida en que la vida del cuerpo es necesaria para poder expresar esta actividad del pensamiento a las personas, pero si la vida terrenal, la vida del cuerpo, ha llegado a su fin..... el pensamiento del ser no se detendrá, porque las funciones del cuerpo no son absolutamente necesarias para esto..... y solo entonces será comprensible para la persona en qué medida los bienes espirituales dependen del cuerpo y su constitución..... y los investigadores mundanos reconocerán su error.....
Amén
Vertaler