• Terug

Het uur van de dood - Zonder voorbereiding - De kwellingen van het overlijden

Midden in het leven begint de mens na te denken over vragen die betrekking hebben op zijn lichamelijk einde. In deze tijd achtervolgen hem de gedachten aan een plotseling einde. Aanvankelijk tracht hij ze te ontwijken en toch zal hij ze steeds weer gehoor schenken. Het is als een voortdurende aandrang om zich deze vragen voor ogen te houden. Het is als een ononderbroken aanmanen om aan zijn einde te denken en ten aanzien daarvan zijn standpunt te bepalen. De geestelijke kracht benut elk ogenblik om de mens daaraan te herinneren. En het is waarlijk alleen gunstig voor de ziel aan zulke gedachten aandacht te schenken. Een onopvallend ogenblik kan aan het bestaan op aarde al een einde maken, en niemand heeft de macht voor zichzelf het leven op aarde met een uur te verlengen, wanneer de tijd van zijn overlijden is gekomen. En daarom moet eenieder erop voorbereid zijn het aardse leven op ieder moment op te geven om in het eeuwige rijk binnen te gaan. Hij moet zich bewust bezighouden met zijn voortbestaan na de dood. Hij moet zijn aardse leven zo inrichten, dat het geheel overeenstemt met zijn taak op aarde en dus alleen een tijd van voorbereiding is op het eigenlijke leven in het hiernamaals. Wanneer er een voortdurende controle over zichzelf wordt uitgeoefend, of het aardse leven overeenstemt met de goddelijke geboden, wanneer de mens zich eraan gelegen laat liggen de Schepper van hemel en aarde te dienen, wanneer hij steeds de verbinding met Hem zoekt en zich dus bewust voorbereidt en aan zijn ziel werkt, dan zal de gedachte aan de dood hem geen angst aanjagen. Hij zal hem eerder als aangenaam voelen en het uur van de dood leren beschouwen als het uur van de bevrijding uit de boeien van het lichaam. De mensen daarentegen die elke gedachte daaraan angstig afwijzen of die geheel onverschillig de aanmaningen aan zich laten voorbijgaan, zullen zo nu en dan een makkelijker aards bestaan hebben omdat ze zich over niets druk maken wat hen uit hun rust zou kunnen wakker schudden. Ze zullen steeds maar weer van de ene dag in de andere leven zonder enig gevoel voor verantwoordelijkheid.

Ze zullen zich ook nooit enige beperking opleggen ter wille van een eventueel voortleven. Ze zullen alles afwijzen wat hun als levenstaak wordt voorgehouden, doch met het dichterbij komen van de dood aan een ontzettende onrust ten prooi vallen en nu alle verschrikkingen ervan volledig te verduren krijgen, wanneer ze niet tevoren door een lange tijd van lijden voor andere gedachten ontvankelijk zijn gemaakt. Het uur van de dood zal hun niet welkom zijn. Ze hangen nog met alle vezels van hun bestaan aan het aardse leven en wensen het niet in te ruilen tegen een ander, omdat ze hierop niet in het minst zijn voorbereid. Maar het uur van afscheid komt voor iedereen, en vaak onvoorzien. Een onvoorbereid mens ondergaat alle kwellingen van het sterven en zijn eigen einde is waarlijk niet begerenswaardig. En toch heeft ieder mens het in de hand dit uur voor zichzelf tot een uur van verlossing te maken, als hij zijn aardse leven steeds zo leeft, dat hij de verantwoording niet hoeft te vrezen; dat hij op elk moment zijn leven aan de Vader in de hemel kan teruggeven in het kinderlijke vertrouwen, Zijn erbarmen en Zijn liefde te krijgen, omdat dit aardse bestaan in voortdurende verbinding met Hem werd geleefd.

Amen

La hora de la muerte.... Sin preparación..... Angustias del fallecimiento....

En medio de la vida el hombre empieza de pensar sobre preguntas reflexionando su fin fisico. En estos tiempos le persiguen pensamientos de un fin repentino.... al principio intenta de evitarlas pero cada vez dará más oído. Es como una insistencia para que lo tenga en cuenta, es como una advertencia continua de pensar en su fin y de tomar posición. En cada momento aprovechad la fuerza espiritual de recordar al hombre para aprovechar la ventaja para el alma prestando atención a estos pensamientos. Un instante imprudente puede poner un fin a la existencia en tierra y nadie tiene el poder de prolongarse la vida por una hora en cuanto haya llegado la hora de su muerte.

Por eso cada uno debería estar preparado en cualquier momento para entrar al reino eterno. Debe enfrentarse conscientemente con la vida después de la muerte, debe ajustar su vida de la manera que se encuentra en equilibrio con sus tareas terrestres y lo ve como preparación temporal para la vida real más allá. Si se pone un control permanente mirando si su vida satisfecha a los mandamientos divinos y si sirve al creador del cielo y de la tierra.... y si busca siempre la conexión con Él y se prepara y trabaja en su alma, el pensamiento en la muerte no le asustará más, al contrario, se encontrará a gusto pensándolo como liberación de las ataduras corporales.

Los humanos que por otra parte rechazan asustados cada pensamiento en ello y dejan pasar completamente indiferente los avisos tendrán por parte una vida más fácil en la tierra, porque no se molestan con nada lo que podría sacudirse en su tranquilidad; viven el día sin ningún sentido de responsabilidad.... No se limitarán por alguna medida restrictiva por el bien de la vida más allá.... rechazarán todo lo que se pone delante como tarea de la vida.... pero con la llegada de la muerte serán atacados por una terrible intranquilidad y saborearan la angustia sino se han abierto a otros pensamientos durante un periodo largo de sufrimiento. La hora de la muerte no será bienvenida, están atados con todas las fibras de su ser en la vida terrestre y piden de no cambiarla por otra porque no están preparados de ninguna manera.

Pero la hora de la separación llega para todos y muchas veces inesperado. Un humano no preparado sentirá todo el tormento de la muerte y su fin no será envidiable. Pero cada uno lo tiene en sus manos de cambiarlo en la hora de su salvación en cuanto viva su vida terrestre de manera que no tenga que temer la responsabilidad.... a que pueda devolver a cada hora su vida al Señor del cielo en confianza ingenua para encontrar Su compasión y amor porque esta vida terrestre se vivía siempre en contacto con Él....

ámen