Het is voor alle gelovigen de mooiste troost om zich in tijden van nood beschermd te weten door de Heiland. Zijn liefde omvat de Zijnen en de ziel vindt vrede in de geborgenheid van deze liefde. Degene, die zich bewust onder Zijn hoede begeeft, beleeft op zich het wonder van de goddelijke saamhorigheid. Hij zal het duidelijkst gewaarworden dat hij zijn levensweg niet meer alleen gaat, maar dat de Heer en Heiland zijn voortdurende begeleider is.
Wel plegen de mensen zo’n wonder ongelovig te ontkennen en af te wijzen, want alleen de eigen wil kan hun het bewijs brengen. Maar een kind van God, dat de weg naar de Vader reeds gevonden heeft, zal de waarheid van dit woord bij zichzelf kunnen bemerken, en te midden van het wonder staan. Uitgelachen en bespot door de medemensen, maar onnoemelijk gelukkig, slaan ze geen acht op deze medemensen. En het verbond met de eeuwige liefde zal zich verdiepen en dit verbond zal het mensenkind nooit willen ontvluchten. Het zal de goddelijke liefde, hetgeen de vervulling van zijn diepste verlangen is, voor tijd en eeuwigheid begeren.
Het is voor iedereen mogelijk om op de brug naar het hiernamaals te staan, en hun wordt de weg voortdurend gewezen. Maar hoe zelden wordt deze genade in ontvangst genomen, hoe weinig de mogelijkheid benut en hoe zeer maakt de mens zich de weg naar het eeuwige Vaderland moeilijker? Met het grootste geduld probeert de Heer in de mens het verlangen naar geestelijk voedsel op te wekken. Hij geeft hem op elke manier de gelegenheid om de verbinding met de hemelse Vader tot stand te brengen. Door leed en zorgen, door geestelijke uitwisseling met rijpere aardse mensen, door het geven van geestelijke boodschappen, door scheppingswonderen van allerlei aard.
Steeds weer wordt de mens getroffen door vraagstukken, waarvoor hij voor de oplossing hiervan slechts de hulp van God hoeft af te smeken en juist door dit gebed wordt de verbinding met Hem tot stand gebracht. Maar de mens gelooft zonder goddelijke hulp alle vragen op te kunnen lossen en staat daarom vaak nog heel ver van de juiste weg af en zal deze weg ook nooit alleen vinden. En de tot hulp geven bereidwillige wezens in het hiernamaals horen dus zelden de roep om bijstand, en ze willen het toch zo graag verlenen aan alle dwalende, de juiste weg miskennende wezens. Ze willen geven, maar niemand verlangt ernaar om te ontvangen. Ze willen helpen, maar de mensen verlangen geen hulp. Ze willen graag onderwijzen, maar honger en dorst naar geestelijke lafenis kennen de mensen niet en ze hebben ook geen behoefte om hun geestelijke kennis te vergroten. De levende verbondenheid met hun Schepper zouden hen tot aan God gelijke wezens vormen en toch hebben ze een leven op aarde, vervreemd en gescheiden van deze verbondenheid met de Schepper en ze slaan geen acht op de buitengewone zegen, die daar voor hen uit voortkomt.
Maar de weinige mensenkinderen aan wie de Heer Zijn woord geeft, omdat ze bereidwillig zijn en klaar zijn om te ontvangen uit liefde voor Hem, staan in zekere zin voortdurend onder Zijn hoede. Ze worden zichtbaar behoed voor onheil en hoeven de gevaren voor het lichaam en de ziel niet te vrezen, zolang ze zich vol vertrouwen aan de goddelijke Heiland overgeven.
Want ze hebben het doel van het leven begrepen en spannen zich in om volledig aan de eisen te voldoen. Ze zetten hun kracht in om de eeuwige Godheid te dienen. Ze willen de medemensen bijstaan en hun gedachten eveneens gunstig beïnvloeden. Ze willen dat doen, wat God van hen verlangt en zich dus ook daadkrachtig voor het woord van God, voor de naam van de Heer, inzetten. Ze willen alle tegenstand overwinnen om de ziel vrij te maken van al het wereldse verlangen en ze willen uiteindelijk niets meer dan liefde geven en liefde ontvangen.
En zo moet de levende verbondenheid met God in de eerste plaats leiden tot een geestelijk rijpen en het vormen van de ziel, zoals het haar bestemming van eeuwigheid af is , tot het evenbeeld van God, en om de scheiding van de Vader te overbruggen om uiteindelijk verenigd te zijn met Hem tot in alle eeuwigheid.
Amen
VertalerSaber que eles estão sob a proteção do Salvador em horas de aflição é o mais belo consolo de todos os crentes. Seu amor abraça os Seus, e a alma encontra a paz na segurança deste amor. Quem conscientemente se coloca sob a Sua protecção experimenta o milagre da união divina.... Ele sentirá mais claramente que já não anda mais sozinho no seu caminho de vida, mas que o Senhor e Salvador é o seu companheiro constante. As pessoas estão realmente inclinadas a negar e rejeitar tal milagre, pois só a sua própria vontade pode dar-lhes a prova; no entanto, um filho de Deus que já encontrou o caminho para o Pai poderá sentir a verdade destas palavras em si mesmo e ficar no meio do milagre, ridicularizado e desprezado pelos seus semelhantes, mas indizivocavelmente feliz, desconhecendo-os.... E o pacto com o amor eterno se aprofundará, e a criança terrestre nunca vai querer fugir deste pacto.... desejará o amor divino no tempo e na eternidade, que é o cumprimento do seu mais profundo anseio. É possível para todos estar na ponte para o além e o caminho sempre lhes será mostrado, mas como raramente essa graça é recebida, como se aproveita pouco a oportunidade e como o caminho para o lar eterno é muito mais difícil para o ser humano como resultado disso. Com a maior paciência o Senhor tenta despertar o desejo do ser humano por alimento espiritual..... Ele lhe dá a oportunidade de estabelecer uma conexão com o Pai celestial através do sofrimento e das preocupações, através do intercâmbio espiritual com pessoas terrestres mais maduras, através da transmissão de mensagens espirituais.... através de milagres de criação de todo tipo. Uma e outra vez o ser humano é tocado por problemas para cuja solução só precisa pedir a ajuda de Deus e precisamente através da oração se estabelece a conexão com Ele. No entanto, o ser humano acredita que pode resolver todas as questões sem ajuda divina e, portanto, muitas vezes ainda está completamente fora do caminho certo e nunca o encontrará por si mesmo. E os seres do além que estão dispostos a ajudar tão raramente ouvem o pedido de ajuda e, no entanto, de bom grado o concederiam a todas as pessoas erradas que julgam mal o caminho certo. Eles querem dar mas ninguém deseja receber; eles querem ajudar mas as pessoas não desejam ajuda; eles querem instruir mas as pessoas não conhecem a fome e a sede por um refresco espiritual e também não têm necessidade de aumentar o seu conhecimento espiritual. A ligação viva com o seu Criador iria moldá-los em seres semelhantes a Deus, mas eles preferem uma vida na Terra em alienação e separação do Criador a essa ligação e não consideram a imensa bênção que daí advém. As poucas crianças terrenas, porém, a quem o Senhor dá a Sua Palavra porque estão dispostas e prontas a receber por amor a Ele, estão, por assim dizer, constantemente sob a Sua proteção.... Eles estão visivelmente protegidos do mal e não precisam temer os perigos do corpo e da alma, desde que se confiem totalmente ao Salvador divino. Pois eles compreenderam o propósito da vida e se esforçaram para atender plenamente aos requisitos.... Eles usam suas forças para servir a Deidade eterna, querem ajudar seus semelhantes e também influenciar favoravelmente seus pensamentos, querem fazer o que Deus exige deles e, assim, também apoiar ativamente a Palavra de Deus, o nome do Senhor.... eles querem vencer toda a resistência para libertar a alma de todo desejo mundano e, finalmente, nada mais querem do que dar amor e receber amor. E assim a união viva com Deus deve antes de mais nada levar à maturidade espiritual e moldar a alma como está destinada a fazer a partir da eternidade.... para a imagem de Deus.... e para fazer a ponte entre a separação do Pai, a fim de finalmente estar unido a Ele por toda a eternidade....
Amém
Vertaler