• Terug

Dwaze maagden - Vrouw in de nacht - Wandelaar op aarde

Er zijn de mensen zoveel mogelijkheden gegeven om hun de weg naar boven lichter te maken en daarom is iedereen beslist in staat het leven aan te kunnen, wanneer hij maar steeds God de Heer laat heersen. Maar de mensen vellen vaak een oordeel vooraleer ze ernstig onderzocht hebben. Ze zijn vaak heel dicht bij de genadebron en vinden hem niet, omdat ze geloven zonder de verkwikking te kunnen. Wanneer de hemelse Vader zich nu over zulke mensenkinderen ontfermt en het voor hen heel gemakkelijk wil maken om de weg naar boven te vinden, en op harde weerstand stuit, dan is het dal van het leven voor deze mensen voortaan een vat zonder inhoud. Hun verdere lot is de woeste leegte van het hart, die ze door wereldlijke interesses proberen af te wenden. In zulke nood zijn ook je medemensen, die de reddende hand van de Vader niet grijpen, en hun houding is zoals die van de dwaze maagden die de duisternis ingaan en het licht thuislaten. Waar een helder licht zó straalt dat het tot ver in de omgeving kan schijnen, en waar dit licht desondanks gemeden wordt, daar kan de liefde van de goddelijke Heiland net zo weinig uitrichten totdat de dag zal komen dat ze met berouw aan jou denken.

En nu zal je een gelijkenis toekomen die je de liefde van de Vader voor de zijnen helder aanschouwelijk moet verklaren.

In de duisterste nacht wandelt er een vrouw door eenzame straten en ze draagt het verlangen in zich thuis te zijn. Het verlangen en de hoop drijven haar tot grotere haast en spoedig ontwaart ze in de verte een stralend licht.

Ze bidt in haar hart tot God dat dit licht voor haar mag schijnen op de weg naar huis. En God verhoorde haar gebed en helder licht doorbrak de duisternis van de nacht.

Hij gaf haar kracht en liet haar niet moe worden tot ze het doel bereikte.

En dit heldere licht was het geloof, de kracht was de liefde en haar stappen waren de wil.

Zodra ze zich biddend tot de Vader wendde, werd ze geholpen. De nacht werd dag, want het geloof en daarmee de liefde namen hun intrek in haar hart. Wie onder jullie, wandelaars op aarde, heeft dit heldere licht niet nodig?

Wie onder jullie kan zonder het geloof de weg naar het eeuwige vaderland vinden?

En waar de kracht van de liefde jullie ontbreekt, daar lijken jullie op een wandelaar die nooit probeert vooruit te komen, die steeds maar ontevreden is over de lange weg en toch geen aanstalten maakt het doel te bereiken. De wil ontbreekt hem en zonder de wil blijft hij steeds op dezelfde plaats. De mens blijft steeds op dezelfde trede, als de wil niet werkzaam wordt om dan door het geloof en de liefde de donkere nacht te doorbreken en de stralende morgen tegemoet te gaan. Het zij aan de hele wereld gezegd dat zonder wil, geloof en liefde het eeuwige vaderland onbereikbaar is, dat de wandelaar zonder deze moe langs de weg blijft liggen, dat het geld in zijn buidel hem tot niets dient als hij in de duisternis de afgrond niet herkent en van de rechte weg afwijkt.

Daarentegen zal het helderste genadelicht de wandelaar op aarde toestralen, die in kinderlijk geloof tot de Vader roept, en de weg naar huis zal voor hem gemakkelijk en snel bereikbaar zijn. Want de liefde van God beschermt hem en geeft hem de kracht die hij nodig heeft.

Amen

Le vergini stolte – Donna nella notte - Viandante terreno

Agli uomini sono date così tante possibilità di rendersi facile la via verso l’Alto, ed allora inevitabilmente ognuno è capace di affrontare la vita, se lascia sempre soltanto governare Dio il Signore. Ma gli uomini si arrogano sovente una capacità di giudizio, prima che abbiano esaminato seriamente, perciò sono spesso molto vicini alla Fonte di Grazia e non la trovano, perché credono di poter fare a meno del ristoro. Se ora il Padre celeste Si impietosisce di tali figli terreni e vuole rendere loro del tutto facile di trovare la via verso l’Alto ed urta contro una dura resistenza, allora la valle della vita continua essere per questi uomini un vaso senza contenuto, la loro sorte rimane un vuoto deserto del cuore, che cercano di bandire attraverso interessi mondani. In una tale miseria sono anche i tuoi prossimi, che non afferrano la Mano salvifica del Padre, ed il loro atteggiamento è pari alle stolte vergini, che camminano nell’oscurità e lasciano la luce a casa. Dove risplende una Luce così chiara, che può risplendere nel’ampio circondario, e questa Luce viene comunque evitata, là l’Amore del divino Salvatore può fare tanto meno finché non sarà venuto il giorno, in cui pensano a te con pentimento. Ed in quest’ora ti giungerà una parabola che ti deve spiegare ben visibile l’Amore del Padre per i Suoi. Nella notte più buia una donna cammina su strade deserte e porta in sé il desiderio di essere nel luogo di casa. La nostalgia e la speranza la spingono ad una maggior fretta, e presto nota in lontananza una Luce raggiante. Nel suo cuore prega Dio affinché questa Luce voglia splendere sulla via verso la Patria. E Dio ha esaudito la sua preghiera, una Luce chiara Luce ha spezzata l’oscurità della notte. Le ha data la Forza e non la lasciava stancarsi, finché non ha raggiunto la meta. E questa chiara Luce era la fede, la Forza era l’amore, ed i suoi passi erano la volontà. Appena si era rivolta pregando al Padre, era stata aiutata, la notte è diventata giorno, perché la fede e con lei l’amore sono entrati nel suo cuore. Chi fra i viandanti terreni non ha bisogno di questa chiara Luce?! Chi fra di voi può trovare la via verso l’eterna Patria senza la fede? Dove vi manca la Forza dell’amore, somigliate ad un viandante che non intende mai procedere, che si lamenta sempre soltanto della lunga via e non fa comunque nulla per giungere alla meta. Gli manca la volontà, e senza questa rimane del continuo nello stesso luogo. L’uomo rimane sempre sullo stesso gradino, se non diventa attiva la sua volontà, per poi attraverso la fede e l’amore irrompere l’oscura notte ed andare incontro al mattino splendente. Questo sia detto a tutto il mondo, che senza la volontà, la fede e l’amore l’eterna Patria è irraggiungibile, che il denaro nel suo borsello non gli serve a nulla, se nell’oscurità non riconosce l’abisso ed abbandona la retta via. Invece la più chiara Luce di Grazia risplenderà al viandante terreno che nella fede infantile invoca il Padre, e la via nella Patria gli sarà facile e velocemente raggiungibile, perché l’Amore di Dio lo protegge e gli dà la Forza di cui ha bisogno.

Amen